Het is zaterdag en ik ga met Ralf naar de Visma. Even een paar honderd kilometer rijden en je lekker vergapen aan de nieuwste snufjes op (roof)vis gebied. We trappen op tijd de brommer voor de terugweg aan en in de buurt van Utrecht weet ik mijn naam als kantjesgooier waar te maken. Binnen no time vang ik twee leuke snoekjes en mist Ralf er één en schrikt zich bovendien helemaal de pleuris omdat z’n jerkbait vlak bij de kant gemist wordt.
Zondag is het trouwens weer feest want dan ga ik met Rick uiteraard weer meer dan 10 vissen vangen. Dit is een zekerheitje want meneer vangt zich de laatste tijd helemaal scheel. Ik kreeg de laatste paar keer dan ook getallen door waar ik duizelig van werd. ’s Ochtend vroeg wens ik een paar karpervissers nog succes bij de pomp in Zwolle en kom ik 10 min later bij Rick aan. Maar wat is dat? Geen boot, geen licht, geen deur open….Jawel hoor, meneer heeft zich iets verslapen. En we waren nog wel iets later begonnen ivm de zomertijd. Onderweg naar de boot wordt ik teruggestuurd om het gaspitje op te halen. Dit is niet onbelangrijk want we moeten nog 12 dikke bockworsten wegwerken.
Een uur later zjin we er klaar voor en vragen we ons af wat er mis is. We liggen toch al zeker 10 minuten in het water maar hebben nog geen vis gevangen. Nah, kleinigheidje zullen we maar zeggen. Als de dikke mist is opgetrokken zullen ze wel los gaan. Wel zien we in de heerlijke omgeving een flink aantal reeën die zich blijkbaar niet druk om ons maken, en waarom zouden ze ook.
Tegen 11 uur heb ik er 1-tje en besluiten we een tactische zet te doen. We gaan eerder lunchen zodat we nadien alleen maar vis hoeven te vangen. Simpel toch? De jetlag van de zomertijd heeft er bij mij echter ook flink ingehakt want in alle drukte ben ik vergeten het pannetje mee te nemen terwijl Rick dat toch duidelijk had gezegd ’s ochtends. Met een beetje vernuft passen de glazen bockworstpotten precies op het gaspitje en hebben we toch een lekkere warme lunch. Dat mag ook wel want met een graad of 5 is het toch best fris.
Na de middag trollen we naar een aantal glasheldere petgaten en vangt Rick een afgepaaide tachtiger. Lekker hoor, hebben we in ieder geval beiden een visje. Langs de petgaten staat nog een flnke rietkraag telkens horen we wat geritsel. Na enig turen zien we daar ineens een paar kontjes wegspringen. Geweldig dit, een flink aantal reeën diep in het riet die rustig weghuppelen omdat we misschien toch iets te dicht bij komen.
Ik vang werpend nog een snoekje welke eerst nog een keer naast de dreggen bijt maar dan toch meekomt naar de boot met de volgende worp. We gaan van gat naar gat en genieten beiden. Man, wat kan Nederland toch mooi zijn. Op een gegeven moment staan we te jerken en ziet Rick tot twee keer toe een snoek volgen en happen. Beide keren echter zonder resultaat. Op het moment dat we willen verkassen schrikt ie zich helemaal de jantjes en ziet dat de snoek zijn jerkbait toch pakt in het heldere water. Prachtig dit!
Dit was tevens het laatste wapenfeit van deze dag, wat zeg ik? Van dit seizoen. Ik stop ermee en ga 2 maanden uit mijn neus peuteren. Damn, dat zal niet makkelijk zijn. Maar goed, er staat nog een avontuur in Zweden op de lijst. Dus we zullen het wel halen. Hoe dan ook, heb weer genoten. We gooien de boot op de trailer, ik stap in de auto en ben net op tijd thuis voor de patatjes, lekker hoor!
Groet’n
Marco Vogelzang