De opstelling, laat het maar gebeuren.....

Ondanks dat er van een winter helemaal geen sprake is zitten Jacco en ik toch al weer enkele weken in de doodaas visserij. Een keuze die we een tijdje geleden gemaakt hebben, kunstaas blijft dan ook pertinent in de boxen liggen. Ik moet wel bekennen dat het doodaas vissen zo zijn charmes heeft, maar met de huidige winter die meer weg heeft van een voorjaar trekt het kunstaas vissen ook wel weer. Maar goed, ook afgelopen weekend besloten we om samen met Bertus dit keer, er twee dagen voor uit te trekken om statisch met doodaas te vissen.

Onze doodaas keuze, van links naar recht, spiering, sardien en makreel.

De keuze viel op een niet te diepe zandwinput waar we slepend onder de dobber eerder spektakel beleefden. Jacco beschreef dit al in een eerder verslag. Deze keer zouden we de aasvissen dus statisch op de bodem aanbieden. Vanuit mijn boot werden de aasvissen uitgevaren zodat we exact wisten op welke diepte we visten. Het is zaterdagmorgen als we in alle vroegte op de stek aankomen. Jacco en ik visten ieder met twee hengels terwijl Bertus er één hengel bijlegde om hier niet te veel omkijken naar te hebben. Zijn voorkeur ging deze keer uit naar het fotograferen van het statisch doodvissen en alles daarom heen.

Prachtige snoek op de onthaakmat....

Ik vaar de aasvissen uit terwijl Bertus en Jacco de lijnen afvieren, de aasvissen komen tussen de vijf en acht meter diep te liggen. De hengels gaan op de optonics en het wachten kan beginnen. Het is mooi zonnig weer met niet al te veel wind die zaterdag. We kletsen wat af over van alles en nog wat en hebben soms de grootste schik. Het duurt dan niet lang of een optonic van Jacco geeft een paar piepjes. Bij de hengel aangekomen ziet hij dat er activiteit is en twijfelt niet, hij pakt de hengel op, strak draaien en contact zoeken. Dan een ferme haal naar achter en met de kreet “hangen” kan het spektakel beginnen.

In volle glorie, 1.17m schoonheid!

Wij volgen alles op de voet, Bertus fotograferend terwijl ik alles op film vast leg. Op deze wijze proberen we zoveel mogelijk leuk materiaal te verzamelen. Jacco is in eerste instantie nog niet zeker van een grote snoek, maar we zien al snel dat het toch een vis van een bijzonder formaat is. Eenmaal bij de kant gaat de snoek er nog een paar keer vandoor voor Jacco hem met een kieuwgreep kan landen. De vis gaat eerst maar eens op de onthaakmat om te onthaken en meten, 1.17m geeft het lint aan op deze schitterende snoek.

Soms slaat de moedeloosheid toe na lang wachten op een aanbeet....

Na deze vis keert de rust weer terug, alleen een beetje jammer dat die rust tot het eind van de dag blijft duren. Geen verdere vangsten meer en de dag word dan ook verder filosoferend doorgebracht over van alles en nog wat maar natuurlijk vooral over het vissen.

maar even later zijn we weer optimistisch.

Zondagmorgen gaan we in alle vroegte met de boot het water op om andermaal naar de stek te varen. Ook deze dag stond weer in het teken van het statisch doodaas vissen. Hetzelfde ritueel als de dag hiervoor volgde. Het was windstil deze morgen en de natuur lijkt wel stil te staan, we genieten hier dan ook volop van de eerste uren.

Mooie volle snoek...

En ook deze keer wordt de rust verbroken door een optonic die enkele piepsignalen afgeeft. Het grote verschil met de dag ervoor is dat deze vis niet twijfelt maar het aas direct oppakt en wegzwemt. Het is mijn optonic die deze keer het signaal afgeeft. Als ik de hengel oppakt voel ik direct contact met de vis en is aanslaan genoeg om ook de kreet “hangen” uit te galmen. Ook nu is het vrij snel duidelijk dat het een beste snoek is aan de andere kant van de lijn. Ik stap de boot in die hier voor de kant ligt om de vis wat makkelijker te kunnen landen. Een mooi volle snoek kan ik even later
uit het water halen. Ook deze snoek gaat even later na het meten over de meter al is het maar met één cm.

De montage...simpel maar doeltreffend.

Het zal jullie opvallen dat wij in tegenstelling tot veel doodaas vissers ook nu kiezen om de vis met de hand te landen. Voor ons de veiligste manier en een net of iets dergelijks zullen we dan ook niet snel gebruiken. Er zijn verder geen tegenstellingen met de dag hiervoor en ook met deze vangst eindigt ieder teken van aanbeten. Later in de dag liggen we een beetje te luieren in onze stoelen met een zonnetje die haar uiterste best doet om er een aangename dag van te maken. En dat lukt haar aardig op deze windstille dag.

Pieter Nederlof