Prachtig getekend sardienslachtoffer

Gister kreeg ik onderstaand verslag in de mailbox, en dat wil ik jullie niet onthouden....

06.30 uur… de wekker gaat af en na één keer snoozen ontwaak ik. Onder de douche nu! Gisteravond was de televisiepremière van de laatste show van Hans Teeuwen. Met een stel vrienden en een stel biertjes was dat best gezellig. Even wakker worden dus…

Toen ik thuis kwam van voornoemde avond had ik alles alvast klaargezet. Dus nu was het slechts wachten op mijn compagnons van de dag: Ralf en Marco. Strak 07.30 uur, volgens afspraak, arriveerden de jongens dan ook bij mijn nederige stulpje in Hengelo.

Gelukkig was Marco van mening dat ik met mijn eigen bolide richting waterkant ging. Hij had dan ook rustig alle bagageruimte in beslag genomen. Gevolg: met mijn tengere lichaam wist ik mij nog net naast alle benodigdheden te manoeuvreren

In het oosten des lands zijn wij niet ruim bedeeld wanneer het aankomt op mooie grote wateren. Geen indrukwekkende rivieren. Voor uitgestrekte meren kun je ook beter de TomTom uit de kast pakken. Dit heeft tot gevolg dat niet altijd volgens de letter der wet geacteerd kan worden voor een mooie stek.

Er zijn wel wat zand- en grindgaten. Uiteraard verboden toegang. Dit biedt wat mij betreft niet alleen nadelen. Je zit er lekker rustig en ook is er een mooi visbestand.

Vanuit de boot heb ik al een aantal keren met Ralf gevist. Marco was er ook eenmaal bij. In de mooie tijd van het jaar is dat wat mij betreft een fantastische ervaring! Genieten van de natuur en gezellige gesprekken.

Let the games begin…

Vandaag is de afspraak om het eens anders te proberen. Ik beschik niet over een boot, dus ben een kantvisser. In de koude helft van het jaar is mijn ervaring dat je dat zeker geen windeieren legt. Rustig statisch afwachten totdat de snoek er met de aangeboden aasvis vandoor gaat.

Zo gezegd zo gedaan. Met een koelbox vol aasvis en benodigdheden voor een week kamperen hadden wij alle hengels zo tegen 09.30 uur in het water. Het afwachten kon beginnen.

Omstreeks 10.30 uur worden wij opgeschrikt door het gepiep van een optonic. Een vrij laffe, niet echt overtuigende run valt te noteren op één van mijn hengels. Op het moment van aanslaan heeft de vis de sardien alweer uitgespuugd. Er is helaas geen contact. Alle drie vermoeden wij dat dit het schuwe werk is van een snoekbaars, die het op het laatst niet meer helemaal vertrouwde. Helaas, maar in ieder geval actie. Dat geeft de burger moed!

Marco verstopt zich voor de foto

Exact een uur later gaat weer één van mijn optonics. Ditmaal is er sprake van een serieuze poging van mevrouw snoek. Er wordt stevig lijn genomen. Op het moment van contact zoeken en aanslaan voel ik dat het om een serieuze dame gaat! Helaas laat ik de spanning van de lijn verslappen. Even blijft ze nog hangen, maar dan lost ze alsnog! Ik kan mijzelf wel voor mijn kop slaan.

Alsof de duivel er mee speelt gaat een uur later weer één van mijn optonics tekeer. Alles gaat goed: contact zoeken, aanslaan, hangen! De vis is zo massief dat het haast lijkt of ik vastzit. Dan begint het zware gebeuk op mijn karperstok. Alle drie hebben wij het vermoeden dat het hier om een hele dikke wintersnoek gaat die de 1.20 m weleens zou kunnen halen! Na een kort gevecht van één a twee minuten lost de vis alsnog! Hoe is het mogelijk!? Moedeloos en bijna suïcidaal begin ik toch langzaam iets minder vrolijk te worden. Tussen 12.30 en 15.00 uur is er geen enkele poging meer, vanuit de kant van de dames dan in ieder geval. Gelukkig zijn er knakworsten en soep om de tijd te doden en weer wat op te knappen.

Mijn broertje Thijs is inmiddels ook gearriveerd om nog even wat frisse lucht te pakken op de zondagmiddag. Na een kwartier gaat de optonic van de hengel waarop ik die kolossale vis gelost heb! Met trillende handjes open ik de beugel van mijn molen zodat ze zonder weerstand lijn kan nemen. De slip staat goed, de beugel sluit ik weer, contact zoeken, aanslaan, hangen! Ik geef de vis ditmaal geen enkele kans en begin als een bezetene binnen te draaien. Dan maar iets minder sport, dit gaat mij niet nog eens overkomen. Het gaat hier toch duidelijk om een ander kaliber. Ik takel haar eigenlijk zo binnen. Eerst denk ik aan snoekbaars, totdat ik een herkenbare snoekenstaart zie klapperen aan het oppervlak.

De mazzelpik pakt een bak mee van heb ik jou daar!

Eenmaal binnen handbereik lijkt het toch een mooie maatse dame! Ik schat haar net over de meter. De anderen denken aan iets minder. Het meetlint geeft uiteindelijk toch 103 overtuigende centimeters aan. De magische grens wordt overschreden!
Marco en Ralf pakken dan toch tegen 15.15 uur de spulletjes bij elkaar. Marco’s vrouw viert haar verjaardag, dus eigenlijk had hij hier al helemaal niets te zoeken vandaag! Fanatiekeling. Helaas hebben de jongens geen enkele aanbeet kunnen noteren.

Toch ook een heel klein beetje mijn vis

Zo’n goede broer als ik ben spreek ik met Thijs af dat hij de volgende eventuele aanbeet mag afdrillen. Daarvan kreeg ik al snel spijt. Omstreeks 16.30 uur zie ik dezelfde hengel heen en weer knallen in de standaard. De slip hoor ik gaan. De hengel heb ik blijkbaar niet goed in de optonic gelegd. Aangezien de hengels in het water staan en mijn broertje geen laarzen aan heeft neem ik de beginfase voor mijn rekening. Hangen! Na een paar seconden geef ik volgens afspraak de hengel af. Na een korte dril komt een bijzonder fraai exemplaar boven. ‘Ruim 1.10 m!’ schreeuw ik tegen Thijs. Niets blijkt minder waar: exact 1.15 m mag hij noteren als zijn nieuwe PR!

Een fantastische dag met dank aan mijn metgezellen! Toch laat één ding mij niet los: die laatste misser! Deze vis moet echt gigantisch geweest zijn. In vergelijking met dat gewicht was de reuzin van 1.15 m een trutje!

Volgende keer beter!

Luuk Smink