Dat hebben we afgelopen zaterdag middag gedaan. We zijn dit keer 4 man sterk de polder ingetrokken, meestal gaan we hier naartoe als het flink koud is en de waterplanten weg zijn,maar dit keer wilden we eens kijken of we de snoeken ook zo konden verleiden. We begonnen op een stek waar we vorig jaar het meest succesvol waren,maar hier werd alleen een flinke baars gehaakt en een misser gerealiseerd. We besloten dus om de andere onbekende kant eens te verkennen.

Hier eenmaal aangekomen bleek dat het water hier veel donkerder was dan op de eerdere stek en hierdoor waren we er eigenlijk al van overtuigt dat het hier niets zou worden. Na een paar worpen (je probeert het tenslotte toch meer even, je weet maar nooit) besloten we om toch maar wat anders te zoeken. We reden langs een brede poldersloot waar wat vliegvissers hun kunsten vertoonden,en na overleg zijn we gestopt om onze kunstaasjes nogmaals het wateropervlakte te laten doorklieven. We visten met diverse kunstaasjes, maar vooral de grotere spinners bleken succesvol. Maar ook een plug waarvan de zwemlip was bijgeteld om hem een andere aktie te geven bleek in de smaak van de jagers te vallen.

Het water was glashelder en talloze waterplanten en aasvisjes zag je op de bodem staan.
Het watertje ademde gewoon naar snoek en ook niet lang daarna stond Jelle met een kromme hengel in zijn hand. Na een korte dril kwam een heel mooi poldersnoekje boven water en deze werd snel geland. Dit was de eerste deze middag en deze snoek gaf ons weer nieuwe moed en het leek wel of we ieder plekje nog secuurder afvisten en met succes nog geen 10 minuten later stond ook Frans met een kromme hengel ,na een paar wilde kreten en met een snoek die meer op een marlijn leek dan op en snoek werd deze dan toch netjes op het droge gedeponeerd. Snel werd er een foto gemaakt en nu bleek dat deze snoek de littekens droeg van een aanval van een grotere soortgenoot. Na deze toch wel snelle succes waaierden we steeds verder van elkaar uit.

En toen dan ook in de verte de kreet ‘fototoestel’ klonk, of in ieder geval iets dat er op leek moest ik dan ook de nodige meters afleggen voor ik al hijgend bij de glimlachende visser stond. Deze snoek werd ook na de foto netjes weer terug gezet. Inmiddels had ik de auto opgehaald en een ander kunstaasje bevestigd. Ik sloeg net de deur achter me dicht of ik zag Frans voor de 2 e maal met een kromme hengel staan,weer werd er een mooi polder snoekje geland en ook deze werd al lachend op de digitale printplaat vereeuwigd. De poldersloot werd nu steeds moeilijker te bevissen door de overmatige rietpollen langs de oever en we besloten dan ook om hier te stoppen.

Op terug weg wilde ik het nog even proberen op de eerste stek maar ook nu bleef deze visloos. De teller bleef dan ook steken op in totaal 3 baarzen en 4 snoeken. Niet slecht voor een zon overgoten middagje in een prachtig landschap.

MVG KJ Visser