Mooie dikke winterbak van 1.04

We zitten al weer in december en als ik het me goed herinner lagen vorig jaar ongeveer alle wateren al dicht met een dikke laag ijs. Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders en op het forum zien we de laatste dagen dan ook met grote regelmaat nieuwe pr’s langskomen. Hoe kan het ook anders, de wintertijd staat bekend om de dikke bakken die dan gevangen kunnen worden en natuurlijk had ik hier ook wel even zin in!
Ik had nog wat aasvissen in de vriezer liggen en zaterdag probeerde ik er nog een paar bij te vangen wat nog niet vanzelf ging. Ik had afgesproken om zondag te gaan vissen met Michel. Die zou eerst met Hilco op pad gaan, maar die durfde het met zijn gammele bootje niet aan omdat de weermannen nogal wat wind hadden opgegeven! We zochten een water uit waar we bij extreme wind nog enigszins beschut konden vissen en spraken af dat we elkaar om half 8 zouden treffen bij de helling. Ons plan was vooral te gaan vissen met dood aas, om zo de kans op grote snoek te verhogen. Rond de klok van 7 uur stap ik in de auto en rij richting de stalling waar mijn boot staat. Onderweg daar naartoe krijg ik al een sms van Michel dat hij al bij de helling staat. Voor de verandering had hij een keertje niet gezopen en was dus ‘vlugger’ als normaal. Gelukkig ligt het water praktisch bij mij om de hoek en een klein kwartiertje later ben ik er ook.

De dode aasvissen die het moesten gaan doen vandaag!

De laatste keer dat we samen visten was het feest op dit water door speedtrollend de snoeken te verleiden. Dit keer zou het heel anders zijn. De boot word klaargemaakt en ik zet even mijn trailer weg, Michel blijft even bij de boot aangezien daar voor een klein fortuin aan materiaal en kunstaas in ligt. Als ik terug loop zie ik dat ik 2 oproepen gemist heb van Michel en ben benieuwd wat er is, vast als een metersnoek gehaakt vanaf de kant denk ik nog, maar niets was minder waar. Hij had zíjn auto alvast willen starten, maar die deed opeens niets meer… geen stroom. Snel drukten we de auto even handmatig aan zodat we ook gelijk de ochtendgymnastiek maar achter de rug hadden. We konden op pad. Vol goede moed gingen er 4 voorns onder de dobber en het slap ouwehoeren begon. Michel had een HD camcorder meegenomen om zo de mooie momenten van de dag vast te kunnen leggen. Ik had hoge verwachtingen van de eerste stek, en dankzij de wind die ons perfect zigzag over een mooi talud stuurde werd die verwachting alleen maar groter. Onterecht bleek later, want er gebeurde weinig. In de boot werd veel gepraat, maar weinig gezegd. We besluiten te verkassen. De haven dan maar in. Het is algemeen bekend dat de vis ’s Winters massaal de havens in trekt dus dit moest wel wat op gaan leveren. We kammen de haven volledig uit, maar nog steeds kwam er geen teken van leven. Ook de fishfinder werkte niet erg mee, want waar we ook keken, onderwater was geen visje te bekennen op het scherm.

dreigend weertype!

We besluiten de tactiek tijdelijk te veranderen. We hangen onze speedtrol pluggen aan de speld en trollen met een behoorlijke snelheid een lang talud af. Op een paar harde tikken op het kunstaas na gebeurd ook hier niets mee, maar hoe verder we varen hoe vaker ik ‘signalen’ zie op de fishfinder… nog niet echt schrikbarend veel, maar er lijkt in ieder geval al meer vis te zwemmen dan waar we in de vroege ochtend zaten. Het tempo word van snel aangepast in tergend langzaam, en met grotere ‘tragere’ pluggen trollen we rustig verder. Dan opeens zie ik op de fishfinder grote scholen aasvis en heel met veel grote signalen daarbij. We zijn het al snel eens dat het hier maar eens moet gebeuren en de kunstaasjes ruilen we weer in voor de dode aasvissen. Op verschillende dieptes slepen we de hotspot die ongeveer 100 meter bestreek af, maar na 6 keer heen en weer over de stek te zijn gegaan lijkt het er niet veel beter op te worden. Maar we geven nog niet op. We besluiten met dieplopende pluggen ook nog een paar keer over de stek te trollen alvorens verder te gaan.

hele mooie vis!

Ik hing een grote laser pro plug aan de steunhengel, en aan de handhengel knoopte ik een 5 meter versie van de pikefighter. Een knalgroene met een goede ratel erin… Het water was hier ook rond de 5 meter diep en zodoende kon ik hem mooi dicht tegen de bodem aanvissen. Eigenlijk zijn we nog maar net begonnen als ik een lompe dreun op de pikefighter krijg. Gelijk begint de vis hevig te kopschudden en in eerste instantie was alles als anders. Dan begint de vis opeens wel heel zwaar te hangen en neemt een paar grote runs. De stugge jerkpook gaat goed krom en de vis knokt diep voor wat hij waard is. Dit moet een dikke vis zijn, zeg ik tegen Michel, die dat ondertussen zelf ook al wel gezien had. Michel had ondertussen zijn camcorder al uit de tas gegrist en filmde er lustig op los! Gaaf is dat als je een dril van een monstervis kunt vastleggen op video. Dan komt er een grote rug aan de oppervlakte en er gaat een bek open. Een grote bek, een heeele grote bek met een knalgroene pikefighter stevig over dwars tussen haar kaken geklemd. Whooow, mooie vis, dat was wel duidelijk. De vis springt nog een keer volledig uit het water en gaat er nog een paar keer hard vandoor, dan opeens geeft ze het op en komt naast de boot liggen. Voor de verandering ging alles eens volgens het boekje en ik kan gelijk de vis in de kieuw vatten. Snel tik ik de haken uit de bek en Michel verruild even de camcorder voor de fotocamera. Snel schieten we een paar mooie platen en dan kan het meetlint erlangs. En, en, en? Vraag ik! Meter? ‘Zet maar terug, vertel ik je zo wel’ zegt Michel! AARGH!!! Ik wil het NU weten. Eerst terug zegt hij nog een keer. Ondertussen de camcorder weer in de hand om ook de release even mooi te filmen. De snoek zwemt direct weer weg en laat een nieuwschierige visser achter! HOE GROOT WASSIE NOU?????? 104 zegt Michel. Hell yeah, eindelijk weer een meter! En ook nog een met een dikke balg! Mijn dag was nu al goed.Helaas had de snoek wel wat schade aangericht aan mijn lijn, dit moest even gerepareerd worden. Gelukkig nam dit niet teveel tijd in beslag en konden we verder vissen. We geven de stek alle aandacht, maar we kunnen geen aanbeet meer uitlokken. We besluiten een stuk verder te trollen richting een andere ‘hotspot’. Ik hoop daar ook signalen op de dieptemeter te gaan zien, en dat gebeurd ook.
Aangekomen op de stek zien we verschillende grote strepen op de fishfinder en de dode aasvissen gaan weer overboord. We hebben opeens veel aktie, maar niet in de vorm waar we op hopen. Een paar keer lopen de aasvissen vast op de bodem wat resulteerde in chaos. Een keer of 4 weten we het te presteren alle lijnen door elkaar te krijgen zodat er weer geknipt en geknoopt moest worden. Het is ook niet altijd makkelijk met een stevige wind te vissen.

dikke buikvis!

Als we op een gegeven moment een aasvis op de fireball monteren en tergend langzaam de stek backtrollend afvissen blijft opeens mijn voorn na 2 voorzichtige tikken hangen. Ik geef direct de molen vrij en ik zie de lijn opzij lopen. Mijn hartslag stijgt tot een hoogepunt, want deze manier had ik nog niet eerder ervaren. Na een paar seconden zoek ik contact en sla ik hard aan. Mis!! Gek genoeg was er niets te zien aan de aasvis en beginnen we toch nog te twijfelen of het wel echt vis was. We komen er vanzelf wel achter zeg ik en we vissen door. Dan krijgt Michel wat tikken en als hij zijn aasje even later een keer bovenhaalt is duidelijk te zien dat deze wel even kennis had gemaakt met de kaken van mama snoek. Balen natuurlijk, maar wie weet wat er nog komt. We besluiten de eerdere stek waar de meter afkwam nogmaals de volle aandacht te geven. Ook backtrollend met de fireball dit keer. Dan staat Michel opeens op scherp, zijn aasvis is gepakt en hij voelt duidelijk dat er nu wel een vis toe heeft gehapt. Even geeft hij wat lijn mee en zet de haak. Althans, dat was de bedoeling, een totaal gehavende aasvis komt boven en wederom was mama snoek ons te slim af! Balen!!

Als we voor de zoveelste keer vastlopen word het echt chaos. De lijn loopt langs de schroef en zit verstrikt in mijn lijn. En door de wind drijven we snel af, en Michels aas zit ergens vast op de bodem. Als het einde van Michels lijn in zicht komt beginnen we toch wel haast te krijgen. Net op tijd is de lijn bij de schroef weg en kan ik de boot stroomopwaarts varen richting het vastgelopen aasje… dacht ik, want net als ik de motor in de vooruit zet klapt de steunhengel dubbel waar ook nog een dode voorn aanhing. De snoek had zichzelf gehaakt en al varend richting het vastgelopen aasje probeer ik zo goed en kwaad de snoek te drillen. Gelukkig kan ik de snoek landen. Michel grijpt nog snel even de camera en filmt een stukje. Dan zetten we de vis terug en redden Michels aasje van de bodem. Dan besluiten we gelijk even te kijken hoe de dril van de 104 snoek erop stond. Huh? Zegt Michel, hoe kan dat nou? Om een lang verhaal kort te maken is de camera waarschijnlijk aangegaan bij het uit de tas pakken van de camera, en toen hij zogenaamd begon te filmen heeft hij hem dus in werkelijkheid uitgezet! NEEEEEEE!!!!! Enige wat overbleef was zwart beeld met op de achtergrond 2 boeren die hoorbaar onder de indruk waren van een grote zware vis!

[youtube=4pGjNGVMyjE]

Het was mooi geweest voor vandaag, de schemer was al begonnen en we besluiten plankgas terug te varen richting de helling. Daar aangekomen was het al donker, maar dankzij de lantaarnpaal bij de helling was het traileren zo gepiept. Nadat we Michels auto voor de 2e keer deze dag aan hadden geduwd konden we met gemengde gevoelens richting huis keren. Niet veel wel groot. Lekker weer en veel gelachen! Wat wil een mens eigenlijk nog meer. We hebben weer genoten van het buiten zijn!
Rix