Zaterdag 17 september. Rond 7.15 uur haal ik Pieter op in Urk. Ik zie zijn boot voor de deur al klaar staan. Heel grote snoek op dito water is ons doel vandaag. Onderweg daar naartoe, krijgen we een sms van Ralf: “Een snoekje voor Marco.1-0!”. Oh ja, voordat ik het vergeet te zeggen; het alom geroemde tv-programma ‘Reel Wars’ van Discovery krijgt vandaag weer een vervolg. Pieter en ik zijn namelijk uitgedaagd voor een heuse ‘Battle’. De uitdagers, Ralf en Marco, zouden vandaag overigens een ander water bevissen dan wij. Via de sms zouden wij elkaar op de hoogte houden van onze vangsten. Bij voorbaat was het natuurlijk klip und klar dat deze ‘jongs’ kansloos waren, maar dat terzijde.
Het waait flink, maar stuurman Pieter controleert zijn boot als geen ander. Ik ben dan ook niet verbaasd als hij als snel de eerste aanbeten aankondigt. Even later blijft het niet bij een aanbeet alleen: een mooi snoekje is mijn deel. Tot over een jaar of vijf. We laten onze tegenstanders weten dat het zojuist 1 - 1 is geworden. Dan pakt Pieter in tien minuten tijd even twee mooie snoeken. We zijn net uit de startblokken of het is al 1 tegen 3 voor ons. Ik had ook niet anders verwacht, want Marco zit met Ralf opgescheept (die haalt het gemiddelde nogal drastisch omlaag namelijk -;). Marco doet z’n uiterste best om ons bij te benen en weet toch een mooie 89-er te landen, zo wordt per sms vermeld. Tussenstand: 2 - 3.
Anderhalf uur later komen Pieter en ik aan bij een haven. 2 zielen 1 gedachte, want Pieter legt de boot precies op werpafstand van de ingang. Hier komt eigenlijk altijd wel een vanaf, zegt Piet nog. De woorden zijn nog niet zijn mond uit of ik voel een duidelijke aanbeet op dik 20 meter van de boot. Plots is de spanning helemaal weg. Ik snap er niets van. “Het lijkt wel of de lijn gebroken is”, zeg ik. Dan ineens wordt mijn hengel onder de boot strakgetrokken. De snoek is kennelijk met sneltreinvaart onder onze boot door komen zwemmen. Helaas blijft het hierbij. Ik baal flink, want ik zie een flinke sneeën in alleen kop en staart van een alles behalve kleine shad..
Na een ongezond WVV-tje (ik citeer onze Rick’s Hunt: ‘Warm, Vet en Veul’) gaan Pieter en ik voor fonteinkruid op open water. Door knap stuurwerk met de electrom’tor drift Pieter’s boot daar precies over heen. Het duurt dan ook niet lang of nummer 4 komt er uit (2 – 4). Een schilderij voor Pieter. De voorspelde regen blijft uit en – al jerkend – vermaken wij ons prima. Pas na anderhalf uur jerken haakt Pieter, direct naast de boot, een mooie snoek op de Grinder. Nummertje vijf.
Aangezien het al wat later wordt en Pieter een verjaardag heeft die avond, trollen we langzaam weer richting trailerhelling. Terwijl we op afstand een jagende visarend mogen beleven, wordt mijn Balzer gearresteerd. Met 94 cm een wat groter exemplaar, zoals de dril al deed vermoeden.
Voor de vorm meldt Ralf per sms nog dat zij er ook weer eentje bij vingen: 3-6. Uiteindelijk vangen zowel Pieter en ik er nog eentje bij wat de eindstand brengt op 3 snoeken voor Das Boot tegen 8 snoeken voor ons. Pieters 5e snoek vandaag, met de trailerhelling in zicht, kon een nieuw model Fatso niet laten gaan (Klaarblijkelijk vond deze snoek dit nieuwe kleurtje vele malen mooier dan al het andere wat er al op de markt is (-;). Op de terugweg in de auto horen we pas dat Ralf en Marco, uit pure wanhoop, een onfortuinlijk gehaakte schele pos mee hebben geteld bij het dagtotaal.