Deze week drie keer op pad geweest met zeer wisselende vangsten en zelfs een visloze dag ertussen. Deze dag zonder vangst was wel op groot en onbekend water voor ons en meer dus een uitdaging die we aangingen. Een dag met bijzonder kleine vangsten zat ertussen en een dag die Hilda niet gauw meer vergeten zal. Ik heb al eerder verteld van haar bijzondere gave om als enige vis te vangen als ze meegaat, deze trend zet ook deze keer rustig door. De vissen die ze in het verleden ving waren meestal van een gemiddeld formaat maar deze keer kwam er toch een vis boven water die de magische grens voor ons snoekvissers gaat overschrijden. Hoe groot deze vis was en wat voor verrassingen ons nog meer te wachten stonden lees je verder in dit verslag.

Dinsdag gaan we voor een middag vissen en arriveren we om twee uur bij de trailerhelling. De boot ligt weer snel te water en ik heb meer tijd nodig om de auto kwijt te raken omdat de parkeerplaats nogal ver van de helling afligt. We beginnen vanaf de helling te trollen met ieder een plug aan de steunhengel en een shad aan de handhengel. We proberen een beetje over verschillende dieptes heen te trollen en op dit water is dat nou niet zo’n probleem omdat er nogal veel structuur in zit. Een uurtje lang gebeurt er niets en verschillende keren moeten we de pluggen en shads van plantenresten ontdoen als we over ondiepe gedeeltes getrolt hebben. Om het kunstaas wat beter zijn werk te laten doen probeer ik wat dieper water aan te houden, zo hebben we niet iedere keer het kunstaas te verschonen.

Als we na een tijdje over wat dieper water getrolt hebben zie ik op de fishfinder een scherp talud naderen. Op dat moment slaat de hengel van Hilda dubbel en begint veel lijn af te geven. Op mijn vraag of er vis aanzit kijkt ze me vertwijfelt aan, de slip blijft maar lopen en de hengel in een gevaarlijke kromming staan. Maar als ik dan de eerste klappen op hengeltop zie weet ik zeker dat ze niet vast zit maar een leuke vis aan de andere kant van de lijn heeft. Ondertussen heb ik de overige hengels binnen gedraaid en de vis blijft nog steeds veel lijn nemen en lijkt daar ook nog geen eind aan te maken. Dus stuur ik de boot in de richting van de vis om weer wat lijn terug te winnen. Tot twee keer toe moet ik dit herhalen want de vis blijft steeds maar weer gaan en we hebben dan ook nog geen glimp van de vis gezien. Ik zeg tegen Hilda dat dit een hele mooie snoek moet zijn omdat zij nogal diep blijft en ben dan zelf ook zeer benieuwd wat er straks boven zal komen. Hilda vraagt of ik het mischien over wil nemen om de vis boven te krijgen. Ik zeg tegen haar dat ik hier ook niet veel aan kan veranderen en geef haar wat aanwijzingen om de vis wat sneller af te matten.

En dan komt na een hele stevige dril de vis voor het eerst boven water maar besluit om er nog één keer vandoor te gaan. Als ze dan voor de tweede keer boven komt geeft ze haar gewonnen en ligt ze uitgedrilt naast de boot. Ik zeg tegen Hilda dat haar eerste metersnoek een feit is en schat de snoekdame op 105 cm. Met een kieuwgreep laat de snoek zich makkelijk uit het water halen en is klaar voor een foto. Alleen Hilda ziet het niet zo zitten om zo’n grote vis aan te pakken, maar ik stel haar gerust en zeg dat de vis zich rustig zal houden omdat ze alles al had gegeven tijdens de dril. En na wat aanwijzingen hoe de snoek vast te houden kon ze met haar eerste metersnoek op de foto. Daarna meten we haar en blijkt ze 104cm lang te zijn, dan gaat de vis weer snel te water en na toch wel een paar minuten op adem te moeten komen zwemt ze weer rustig weg. We trollen nog een tijdje door maar krijgen verder geen aanbeten meer en om zeven uur arriveren we weer bij de trailerhelling. Voor Hilda was dit weer een top middag en ik, ach ik heb net zo genoten!

Woensdag gaan we weer op pad want Hilda had na haar avontuur van gisteren de smaak natuurlijk aardig te pakken. Deze keer gaan we het grote water op om te kijken of we hier nog wat leuks kunnen vangen. Om twaalf uur arriveren we bij de trailerhelling en varen op de eerste stekken aan. Ook hier gaan we weer trollen en volgen we met dezelfde kunstaas combinatie’s als gisteren het talud. De eerste uren gebeurt er niets tot we een boot snel onze richting op zien komen. Het blijkt een boa met een politieagent aan boord te zijn en zij vragen of we even willen stoppen zodat ze langszij kunnen komen. De meneer in het groene pak van staatsbosbeheer vraagt naar mijn vispapieren en deze laat ik aan hem zien. Dik in orde natuurlijk maar dan vraagt hij naar de visdocumenten van Hilda en die bui zag ik al hangen want die had ze niet. Ik zeg dat we die niet bij ons hadden maar daar trapte deze meneer niet in en een acceptgiro zal binnenkort wel in de bus vallen. Ik ga er verder niet over zeuren want visdocumenten moeten we allemaal hebben dat is makkelijk zat. Wel moet ik nog even kwijt dat ik lid ben van drie verschillende hengelsport verenigingen om in de wateren te mogen vissen waar ik graag vis. Dat Hilda twee tot drie keer per jaar meegaat maakt het voor mij onmogelijk om ook al deze papieren voor haar aan te gaan schaften ,want dat gaat nogal in de papieren lopen letterlijk en figuurlijk!!

Na dit oponthoud gaan we weer verder en even later is het Hilda die een aanbeet krijgt. De vis komt direct boven en maakt een sprong, de lijn valt slap en de vis weet zich van de shad te ontdoen. Niet veel later krijgt ze dan weer een aanbeet op haar steunhengel en deze keer blijft de vis wel hangen. Na niet veel moeite komt er een snoek van 50cm langszij en kan na een foto weer snel terug. Een stukje verder getrolt krijg ik dan eindelijk een aanbeet maar ik los deze vis ook direct weer. Ondertussen horen we onweersbuien nabij komen en we besluiten om niet lang meer door te vissen. Weer krijgt Hilda even later een aanbeet en dit snoekje komt met veel drukte langszij en kan na een foto aan mijn hand ook weer snel terug. De onweerbuien komen nu snel dichterbij en we besluiten om terug naar de helling te gaan. Onder het traileren krijgen we de bui dan alsnog over ons heen en kleddernat stappen we even later in de auto.

Donderdag gaan Gijsbert en ik op pad naar het Alkmaardermeer om hier ons geluk te gaan beproeven. Een jaar eerder hebben we hier op uitnodiging van Bertus Rozemijer met hem gevist en een paar leuke vissen gevangen. Voor ons dus nu de uitdaging om op dit grote en diepe water het zelf te proberen. Na een rit van anderhalf uur, wat het gevolg was van een file door een aanrijding op de A10, arriveren we bij de trailerhelling. We gaan hier trolllen langs de zeer steil aflopende taluds wat hier trouwens de manier moet zijn om mooie snoek te vangen. Na zeven uur lang getrolt te hebben langs verschillende taluds hebben we geen stootje gezien. Kleine troost voor ons mischien was dat ik halverwege de dag nog een kennis tegenkwam en een praatje mee gemaakt heb. Hij vist hier op zijn thuiswater en ook zij hadden nog maar één klein snoekje weten te verschalken. Om vijf uur hebben we de boot weer op de trailer en beginnen we weer aan de lange reis terug. Maar we laten ons niet uit het veld slaan door deze dag en komen zeker terug op dit mooie meer.

Pieter Nederlof.