Zaterdag 9 Juni, vandaag ga ik vissen met broer Bert op een riviertje in het oosten van het land. Het is een klein riviertje dat slingert door een prachtig landschap en vanwaar we weten dat het snoekbestand goed is. We beginnen wat later dan een gemiddelde visdag want Bert moest de afgelopen nacht nog tot drie uur werken. Zo komen we rond tien uur aan bij de trailerhelling en zien dat er totaal geen stroom staat in de rivier. Wel is het doorzicht van het water goed helder dus dat is toch weer een pluspunt voor de snoekvisserij. Zo beginnen we vol goede moed te trollen stroomopwaarts hoewel er van stroom geen sprake was natuurlijk.

Na een half uurtje trollen is het Bert die de eerste aanbeet krijgt maar de vis rolt er gelijk weer af. Bert twijfelt aan zijn dreggen en zet deze nog even met een slijpsteentje aan. Niet veel later krijgt hij zijn tweede aanbeet maar ook deze vis blijft niet hangen. We trollen rustig verder en dan is het mijn beurt voor een aanbeet. Ik voel de vis van achter over de shad heenschuiven en de hengel strak houden is genoeg om de vis te haken. Ondanks dat de snoek niet echt groot is weet hij nog een paar keer van de boot weg te zwemmen. Maar dan vindt ik het genoeg en ondanks nog wat tegenstribbelen weet ik de vis te landen. De staartdreg van de shad zit mooi in het schanier van de bek en de shad hangt zonder schade buiten de bek. Onthaken is een fluitje van een cent en de snoek kan dan ook snel weer terug.

Als we weer een stukje verder getrolt zijn krijgt Bert een tik op zijn kunstaas en even later dan toch de aanbeet. Maar ook deze vis blijft niet hangen en dat Bert hier niet vrolijk van wordt laat zich raden natuurlijk. De snoek lijkt niet gretig genoeg vandaag om het kunstaas vol te pakken. Uiteindelijk stuiten we op de stuw van het riviertje en hier keren we terug om verder stroomafwaarts te vissen. We zijn nog niet ver terug gekeert of Bert krijgt een flinke beuk op zijn hengel en deze vis blijft eindelijk goed hangen. Als de snoek bij de boot komt zien we dat het een forse vis is, de lengte valt mee maar hij zit goed in het vlees. Als de vis uitgedrilt is weet Bert hem veilig te landen en is opgelucht met deze mooie snoek aan boord na zoveel missers. De vis mag nog even poseren voor de camera voordat hij zijn vrijheid weer terug krijgt.

We komen op een stuk rivier waar we besluiten om het werpend met jerkbaits te proberen. Na drie worpen is het gelijk raak en haak ik een mooie snoek. Ook deze riviersnoek laat zien wat hij waard is en geeft zich niet zomaar gewonnen. Uiteindelijk moet hij zijn meerdere toch erkennen en kan hij veilig gelandt worden. Als beloning gaat hij zo snel mogelijk weer terug. Dan is het Bert die na een worp vlak tegen het kantje een aanbeet krijgt maar haakt ook deze vis niet. Voor Bert is het de dag van de aanbeten maar de vis weet wonder boven wonder de dreggen ieder keer te omzeilen. Ondertussen vis ik een jerkbait rustig terug tot aan de boot en terwijl ik mijn jerkbait net uit het water til zie ik een schim van onder de boot komen. De vis zoekt nog tot aan het oppervlak van het water naar de prooi die hij zonet nog waarnam maar verdwijnt met een kolk. Ik zie in welke richting hij wegzwemt en dat het tevens een erg mooie vis is, ik probeer nog een worp richting de weg zwemmende snoek maar krijg geen respons.

We gaan weer verder met trollen stroomafwaarts maar dan blijft het heel lang rustig. We krijgen geen teken van leven meer en om drie uur in de middag besluiten we aan de kant te gaan om wat knakworsten op te warmen die Bert meegenomen heeft. Bert is namelijk van orgine karpervisser en bij die uitrusting zit standaard een kooktoestel zoals vele weten. Het broodje knakworst smaakte uiteraard goed en met deze warme hap achter de kiezen gaan we weer verder. Maar tot aan de uitmonding van het riviertje blijft het ook nu verder rustig zonder enige aanbeet. Als we dan weer richting trailerhelling terug trollen krijgt Bert uiteindelijk toch nog weer een aanbeet. Maar je raad het al..................................

Pieter Nederlof.