Na weken van zinderende hitte en dus weinig lust in het vissen is het nu weer aangenaam om de snoeken achter de schubben te zitten. Hingen veertien dagen geleden de waterskie’s en de kinderen op surfboarden nog achter de boot, mogen nu de pluggen hun rondjes weer maken om een snoek tot een aanbeet te verleiden. Vakantie tijd betekend traditie getrouw dat mijn vrouw Hilda en de kids mee gaan om te vissen. Dat Hilda echt serieus in het vissen is en er de nare gewoonte van gemaakt heeft om de snoek voor mijn neus weg te kapen als ze meegaat, heb ik in het verleden al vaak meegemaakt en neem ik dan ook maar op de koop toe. Als ze die paar keer meegaat per jaar vangt ze dan ook vaak een paar mooie vissen en dat zal deze keer niet anders worden.

Dinsdag 8 augustus ga ik nog alleen met Gijsbert een dag het grote water op om met groot kunstaas een aantal diepe stekken te bevissen. We hopen op deze stekken met grote softbaits en pluggen de grote snoek te verleiden maar gaan na een aantal uren trollen terug. De windt was tot windkracht zes aangetrokken en maakte het zeer onaangenaam om op het open water te vissen en besluiten we dus om onder de kant verder te gaan. Hier krijg ik na veel stekken afgetrolt te hebben en verschillende stukken uitgegooit te hebben een krachtige aanbeet op een gesleepte shad. De snoek barst van de energie en laat dat even goed weten maar moet zich na een paar goede runs dan toch gewonnen geven. Een mooie negentiger met een brede rug mag even voor fotomodel spelen en zwemt dan weer met een kracht explosie weg of dat hij nooit afgedrilt was. Na deze vis gaan we nog even door en houden het dan voor gezien.

Woensdag 9 augustus gaat mijn vrouw Hilda en jongste zoon Meindert mee om een dagje te vissen. Om het niet te moeilijk te maken gaan we deze dag niets anders doen dan trollen. Na een aantal uurtjes krijgen we een bui over ons heen en begint de motivatie van Meindert enorm af te nemen. Maar we trollen rustig verder en na de derde bui in korte tijd hoop ik op wat vangst om het moreel onder de jonge visser aan boord wat op te krikken. Dan even later zie ik mijn steunhengel even flink doorbuigen maar slaat weer terug en weer buigt hij door maar slaat ook direct weer terug. Ik dacht even aan grond contact maar als ik de softbait inspecteer die er aan hangt blijken er toch een aantal scheuren in te zitten en was dit dus echt een aanbeet tot twee maal toe.

We trollen weer rustig verder en Hilda zorgt dat haar shad zijn kunstje goed blijft doen daar onder water. En dan staat ze daar ineens met een wel erg kromme hengel en kan ze het gevecht met een snoek aangaan. Maar ze staat haar mannetje “he ik bedoel vrouwtje” en drilt de snoek perfect af. En even later kan ik dan ook een mooie vis van dik in de negentig voor haar uit het water halen. De vis aanpakken en er mee op de foto ziet ze nou zo niet zitten en dat is nou niet zo onbegrijpelijk natuur met zo’n grote snoek met een bek vol scherpe tanden. Dus sta ik maar even model als vis vasthouder en maakt Meindert even een leuk plaatje. Ook wil Meindert zelf nog even met de vis op de foto en kijkt de mooie snoek dan ook vol verwondering aan. De vis gaat daarna snel weer te water en laat met een ferme slag duidelijk merken niets aan zijn avontuur over te hebben gehouden. We trollen nog even verder en weer krijg ik een ferme tik deze keer op mijn handhengel maar haak ook deze vis niet. Hilda heeft haar repatatie weer waargemaakt en me met een mooie vis verslagen. Zou ik haar de volgende keer wel weer meenemen? Natuurlijk het is toch schitterend om je vrouw een mooie vis te laten vangen.............................toch?

Pieter Nederlof.