Een tijdje geleden hebben jullie kunnen lezen hoe Pieter, Wouter, Marco en ik een weekendje op het veluwemeer hadden gevist. Dit was tevens mijn kennismaking met Marco.
Het was een geweldig weekend waar we erg veel hebben gelachen.
Toen ik dan afgelopen week Marco belde met de vraag of hij zondag mee wou met de boot werd er dan ook gelijk enthousiast gereageerd.

We besloten een water te bevissen dicht bij mijn huis en spraken zondagmorgen om 7 uur af.
Zaterdagmiddag had ik meer tijd over dan verwacht en ik besluit om alvast te kijken of het wat is…
Het lijkt taai, maar als ik weer terug vaar richting de trailerhelling knalt er toch nog een mooie snoek op. Deze blijkt volgens de rolmaat ergens rond de 90 cm te zitten. Na een wazige foto met de timer zet ik de snoek rustig terug en hoop dat er morgen meer snoeken van dit formaat aan boord gaan komen.

Zondagmorgen loopt mijn wekker om kwart over 6 af, maar ik slaap rustig door. Ik had namelijk weer eens een feestje gehad en lag er pas tegen een uur of 2 in.
Toch doet mijn biologische klok goed zijn werk en tegen 10 over half 7 sping ik eruit.
Als ik mijn tanden sta te poetsen piept mijn telefoon…. Marco: ‘ik ben er!’
Snel ren ik naar beneden en gooi de deur los. We geven elkaar een dikke kus en de dag kan beginnen.

Al met al liggen we al snel in het water en varen we weg. Het weer lijkt goed, stevig windje, fris en bewolkt. Eigenlijk alles wat je nodig bent om veel snoek te gaan vangen.
Toch lijkt het er op dat de dag anders gaat verlopen dan gehoopt. Het loopt al tegen de middag en we hebben nog eigenlijk vrijwel geen aanbeten gehad.
We besluiten het over een andere boeg te gooien en Marco tovert een paar sardines uit z’n broekzak.
Dan maar met dood aas. Op de plek waar we het dood aas te water laten had ik de dag ervoor nog 2 snoeken verspeeld. Het kon dus eigenlijk niet fout. Toch gebeurde er op een aanbeet na die Marco bij het werpen kreeg helemaal niets en we besluiten maar weer te gaan trollen.

Als we op een gegeven moment een klein haventje invaren is het raak. Maar net zo snel als deze groene rakker op mijn screaming devil dook, liet hij hem ook weer los! Zonde, maar we hadden actie! En dat geeft je vaak net weer dat beetje vertrouwen waardoor je er weer vol voor gaat. Het duurt dan ook niet lang of bij een ander haventje is het weer raak. Ik kijk naar mijn aasje dat naast de boot zwemt als deze opeens word weg gegrist door een hongerige snoek. Dit keer gaat het allemaal wel goed en ik kan met de 1e snoek van de dag op de foto. Dit geeft hoop.
Nog geen 200 meter verder trollen we het haventje uit en haakt Marco een vis. ‘Groot?’ vraag ik. Neuh, zegt Marco, maar daar vergist hij zich toch! Als de snoek opeens toch wel begint te vechten en op een gegeven moment langs de boot ligt zie ik dat deze wel eens richting de meter kan gaan.
Snel pak ik de vis uit het water en het meetlint gaat erlangs. 97!! Een verbetering van Marco’s pr met 1 hele centimeter.
Blij zijn we met de snoek, maar we worden nog vrolijker van het fijt dat we hier even lekker een vette bek kunnen halen bij de plaatselijke snackbar. Marco zou even wat halen zodat ik bij de boot kon blijven.

Ik besluit snel even onder een bruggetje door te trollen. Net voordat ik weer terug ben en Marco er weer aan komt lopen haak ik een zware snoek die helemaal uit het water springt.
Helaas lost deze snoek door de wilde sprong en laat mij balend achter. Ach ja, gelukkig hadden we nog een patatje en wat snacks, en dat maakt bij ons altijd een hoop goed!
Als we het eten op hebben trollen we verder, en het duurt niet lang of Marco krijgt een aanbeet. Een mooi snoekje van een cm of 75 komt langs de boot en als de haak er ongeveer al uit is weet ik hem nog net in de nek te grijpen om er een leuke foto van te schieten.
Dat gaat lekker, het lijkt nou op gang te komen.

Een stukje verder gebeurd het, ik krijg een aanbeet en voel weerstand. Vis! Roep ik, maar op het zelfde moment lost de vis de haak om vervolgens gelijk weer aan te vallen en goed ook!
Na de vis te hebben geland zien we dat hij heel diep gehaakt zit en er moet even geknipt worden. Als dit net goed en wel is gebeurd en de foto er zou komen roept Marco: ‘JE HENGEL!!’
Marco had niet gezien dat ik met 2 hengels viste en had dus mijn 2e nog niet binnen gedraaid waardoor deze een nog steeds een grote shad achter zich aan trok. Dit had blijkbaar een snoek ook opgemerkt en ook die was er vol op gedoken.
Snel geef ik de snoek die net was onthaakt aan Marco en grijp mijn hengel uit de steun.
Het blijkt om een hele zware snoek te gaan, dit merk je gelijk door het onmiskenbare bonken van grote snoek. Meters lijn werden van de spoel getrokken en dan is het opeens gebeurd. Lijn slap! KUT!
Bij nadere inspectie van het geheel blijkt dat de stalen onderlijn het onder het geweld had begeven. Zonde en onvoorstelbaar gezien ik nogal een hoge trekkracht gebruik.

We besluiten een eind aan de dag te breien, en om op de terugweg nog even een stekje uit te trollen waar we eerder deze dag met dood aas hadden gevist.
Dit loonde zich want mijn hengel ging dubben en een leuk snoekje werd geland. Dat was nummer 3!
We houden het voor gezien en met de teller op 5 snoeken was het een leuke dag met ’s middags toch nog veel actie! We hebben er volop van genoten en doen het dan ook snel nog eens over.

Rix