Een dagje vrij en niets op mijn lijf, een dag die uitermate geschikt is om te gaan vissen. Het plan is een plas op een half uurtje rijden te gaan bevissen met doodaas statisch aangeboden. De weerberichten zijn goed met in de morgen volop zonneschijn en in de middag een winterse bui. Het is één graad boven nul als ik s'morgens om zeven uur in de auto stap, een half uurtje later kom ik aan bij de plas. Het ijs is op wat aangroei aan de kanten gelukkig volledig verdwenen.

Ik stel de hengels op en aan de linker hengel hang ik een makreel, de rechter wordt beaast met een sardien. De opstelling bestaat uit twee beetmelders en achter onder de molens twee drop arms speciaal ontwikkeld voor de doodaasvisserij. Ik vis niet met baitrunner molens maar met de normale molen, de beugels staan open zodat bij een aanbeet het draad uit de drop arm wordt getrokken en de vis ongestoord lijn kan nemen. De aasvissen worden op dieptes tussen de vier en acht meter aangeboden en het wachten kan beginnen. Mijn hond ravot een beetje om me heen en voor ik het weet rennen er vier honden om de hengels heen. Een tweetal dames doen een ronde met hun honden om de plas en het dreigt een puinhoop te worden met al die viervoeters op mijn stek. Gelukkig vertrekken de honden even snel als ze gekomen zijn en keert de rust weer terug.

Ik heb de afgelopen jaren meer op deze stek gevist en soms was het uren wachten op een aanbeet maar ik heb het ook meegemaakt dat het binnen een kwartiertje raak was. Het duurt deze keer anderhalf uur als ik de eerste aanbeet op de hengel met de sardien krijg. De beetmelder begint zenuwachtig te piepen en er wordt voorzichtig draad genomen. Ik wacht tot het draad uit de drop arm wordt getrokken, zoek contact en sla aan. De vis blijft even diep bonkend vechten maar de hengel vangt dit goed op en de vis ligt even later aan mijn voeten. Het blijkt een oude bekende te zijn want aan de kapotte kieuwboog duidelijk erkenbaar. Twee keer eerder heb ik deze vis op deze stek gevangen, de laatste keer zo'n dik jaar terug met een lengte van 78cm. Met 80cm waren er dus twee bijgekomen en de vis zag er gezond uit. Ik heb laatst een statief van een blokje hout voor mijn fototoestel gemaakt en het lukt me prima om zo een foto te maken.

Met een verse sardien gaat het spul weer op dezelfde stek en het is kwart over elf als ik weer een aanbeet op de sardien krijg. Het zelfde ritueel en even later ligt er een snoek van 78 cm voor mijn voeten. De hengel wordt weer beaast met een sardien en uitgeworpen op de stek. Als ik de hengel afsteun wordt er direct weer draad genomen voordat ik de drop arm nog geplaatst heb. Ik wacht even en zoek contact en weer hangt er een vis. Deze is beduidend kleiner met een lengte van 67cm maar er zitten duidelijk meerdere snoeken nu op de stek. Dit terwijl de linker hengel beaast met een makreel enkele tientallen meters verder nog onaangeroerd ligt. Rond twaalf uur en half één krijg ik dan nog tot twee keer toe een aanbeet die ik niet weet te verzilveren. De sardien was duidelijk in trek deze dag want de makreel heeft geen enkele aanbeet opgeleverd. Zomaar een woensdag met volop actie aan statisch gevist doodaas.

Pieter Nederlof.