Na de matige seizoenstart van Sietse en mij, werd het weer hoog tijd. Deze keer waren Ralf en Friso gelukkig weer van de partij. Ons eigen bootje moest onder het dekzijl blijven omdat de buitenboordmotor af en toe rare kuren had. Achteraf bleek een complete revitalisering van de motor nodig, maar dat even terzijde.

Vandaag was het de bedoeling een bootje te huren en op z’n minst te genieten van het superweer. Het beloofde goed warm te worden, want rond tien uur in de ochtend wees de thermometer al 22 graden aan. Niet de meest gunstige snoekomstandigheden, maar ja… Gelukkig kwam er al snel hoop, want binnen het kwartier voelde Friso duidelijk een korte aanbeet op z’n shad! Na een drift langs een groot leliebed, was ik ineens degene die de eerste mocht noteren. Puur voor de gein wierp ik eens richting een voor anker liggende boot waaronder kennelijk een snoek verstopt zat. De eerste was een feit! We besloten trollend via de gracht richting plas te varen. Halverwege was het net op ik een oude lap oppikte; de haak leek ineens iets mee te slepen zonder enige weerstand.. Ik was dan ook blij verrast dat het toch snoek bleek te zijn. Een mooie zeventiger en de eerste op de ratelaar.

Op de plas hebben we ons die middag flink met jerkbaits staan uitsloven, maar daar was ook alles mee gezegd. Ralf maakte dankbaar van de gelegenheid gebruik om z’n nieuwe digitale camera met weet-ik-hoeveel-keer-zoom-lens uit te testen. De hengel werd compleet vergeten en allerlei natuur, waaronder een paartje rondcirkelde ooievaars, werden vereeuwigd. In het kader van het WK-voetbal, besloten we er rond vier uur de brui aan te geven. Onderweg terug kreeg Friso onder een brug nog een felle aanbeet, welke resulteerde in ook een mooie 70-cm snoek voor hem. Het eindresultaat van vijf uurtjes vissen: drie snoeken en 32 natuurfoto’s. Geen slecht resultaat voor een paar snoeihete uurtjes.

Goodgoan,
Wouter