Zaterdagmorgen het weer is nog steeds slecht zoals het de afgelopen week is geweest. Regen en wind hebben de forumdag in het water gegooid afgelopen Zondag, en een op het laats geplande visdag heb ik bij het afgaan van mijn wekker die Zondagmorgen maar uit mijn hoofd gezet want de hagel sloeg door de harde wind vol op de ramen. Maar deze morgen laten we ons niet tegen houden door het weer, ik besluit om samen met Gijsbert en zijn maat met doodaas statisch vanaf de kant te gaan vissen.

Bij de plas aangekomen blijkt het gelukkig allemaal dik mee te vallen want we zitten aan deze kant achter de bomen lekker uit de wind. De hengels worden opgetuigd en de sardienen worden weer op de verschillende dieptes aangeboden. Donkere wolken trekken over ons heen met af en toe een flinke bui maar lekker diep onder onze paraplu's hebben we hier geen last van. Het eerste uur blijft het rustig met de aanbeten terwijl die hier toch meestal s'morgens komen is onze ervaring uit het verleden.

Dan is het Gijsbert die de eerste beetsignalen op zijn optonic krijgt, deze sardien had hij op een meter of zeven diep aangeboden. De vis gaat niet door met de run want de top van de hengel blijft zenuwachtig heen en weer tikken. Wachten hoeft niet want we vissen met twee dreggen op een sardien dus Gijsbert pak de hengel op zoekt contact met de vis en heft de hengel éénmaal flink naar achteren. De vis hangt en bonkt lekker onder de top, blijft in eerste instantie diep hangen maar Gijsbert weet de druk op te voeren en de vis verschijnt voor onze voeten. Een mooie vette snoek van 88 cm is voor Gijsbert die hiermee de vorige visloze sessie van hem ruimschoots goed maakt.

De snoek krijgt zijn vrijheid weer terug en in het heldere water van deze gezogen plas zien we de vis rustig wegzwemmen met af en toe een rustpauze, een rondje draaien om defenitief uit het zicht weg te zwemmen. Een leuk schouwspel om naar kijken hoe een snoek zich gedraagd na de vangst. Ik zit nog maar net achter mijn hengels terug als ik weer het geluid van een optonic hoor, nee niet die van mij maar weer van Gijsbert. Zijn andere hengel die op 11 meter diepte een sardien heeft liggen wordt snel van lijn ontdaan. De vis neemt een run die we van snoek niet gewend zijn. Gijsbert hoeft het contact met de vis niet te zoeken want met het oppakken van zijn hengel kan hij direct aanslaan. Twee geweldige bonken op de hengel is alles wat hij krijgt want hij slaat de vis volledig mis, jammer want volgens hem voelde het als een zware vis.

Dan blijft het weer een tijdje stil als Douwe uiteindelijk een aanbeet krijgt, ook bij hem staat alles in één strak en de beetrunner geeft zachtjes lijn af. Bij het aanslaan krijgt hij geen contact maar de gehavende sardien die even later bovenkomt geeft toch duidelijk aan dat een een snoek hem opgepakt had. Ikzelf zit op een stek een eindje verderop waar ik de laatste keer toch een paar aanbeten gehebt, maar deze morgen heb ik minder geluk. Half in de middag komt Gijsbert bij mij met de mededeling dat er vlak bij hen twee duikers het water in gegaan zijn en mijn kant opkomen. En inderdaad zie ik de bellesporen op mij aan komen en voor ik het weet wordt mijn eerste lijn mee genomen. Ik houd de hengel vast en staat hier geloof het of niet een duiker te drillen. Ook mijn andere lijn begint te lopen en het lijkt behoorlijk uit de hand te lopen als mijn hengel die diep doorbuigt slap valt. Bij het opruimen van de spullen bij de auto komen de duikers terug en die excuseren zich voor het doorsnijden van mijn lijn. Hij gaf aan tegen een lijn aan gezwommen te zijn maar zwom eronder door, daarna werdt hij tegen gehouden en heeft de lijn doorgesneden omdat hij niet kon zien waar hij vast zat. Achteraf was dit lachen natuurlijk maar voor het zelfde had ik hem ergens in zijn uitrusting gehaakt en had hij echt problemen gehad. Voor mij geen vangst van een snoek deze dag maar ik heb toch nog een behoorlijk pittige dril gehad wat mijn grootste vangst ooit had kunnen zijn............. of telt een duiker niet mee???

Pieter Nederlof.