Het is zaterdag morgen negen uur als mijn bootje te water glijd. Na drie weken in de boot van Bertus doorgebracht te hebben is het weer even wennen als ik in mijn eigen Wato 480 stap. De ruimte en stabiliteit van zo’n alumacraft waar ik de afgelopen visdagen in doorgebracht heb is toch wel een enorme luxe. Maar ik mag niet klagen want al 14 jaar doet mijn trouwe bootje diens en ik heb me er altijd goed mee kunnen redden. In weer en wind op groot water en zelfs de grote Zweedse meren heb ik met mijn boot altijd kunnen redden. Veel mensen hier op snoeken.net kunnen erover meepraten want zijn al eens met mij en de boot op pad geweest. Maar goed, wie weet ooit vaar ik zelf nog eens in zo’n prachtig aluminium schip. Een mens moet wat te dromen hebben…….

Ik ga met Hilda naar één van mijn favoriete wateren om een dagje te gaan trollen. Zelf vind ik het prettiger om dit af te wisselen met stekken uit werpen maar dat is Hilda haar ding niet. Bovendien moet je niet met iemand in een boot gaan staan werpen die het werpend vissen niet echt onder de knie heeft. Voor je het weet heb je een prachtige kunstaas piercing! Vorige week heb ik hier ook een dag met Bertus doorgebracht en toen hebben we een hele leuke dag beleeft. In het begin van die dag bleven de vangsten een beetje uit maar later vingen we prachtige snoeken. We hebben een bak van een snoek met een lengte van 127cm aan boord gehad. Helaas heb ik nog geen foto’s beschikbaar van deze prachtige vangst maar ik kan iedereen aanraden om straks in september het hengelsportblad De Beet er eens op na te slaan. Wellicht zal de cover van dat blad al meer duidelijk maken!

Maar goed terug naar zaterdag. We trollen een heel stuk af zonder dat er maar ook wat gebeurt en het lijkt in de morgen niet echt te lukken. Later op de dag neemt de wind en bewolking wat toe en is het Hilda die een eerste snoek vangt. De Fatso van Salmo is een trolplug van wereld klasse en levert ons nu ook weer vis op. De snoek onthaak ik in het water want met de huidige watertemperatuur gaan we niet zitten klooien met de vis. Snel handelen na het drillen maakt dat je zo weinig mogelijk risico neemt. Zo vis ik iedere zomer door hoewel sommigen het snoekvissen laten voor wat het is in de zomer. Aan die discussie neem ik niet deel want ik weet voor mezelf waar ik mee bezig ben.

We trollen rustig verder en de eerste buien trekken over ons heen die middag. Het zijn pittige buien maar ze zijn ook weer heel snel overgetrokken zodat we snel weer opdrogen. Het is mijn steunhengel die tijdens zo’n felle bui diep doorbuigt. Ook deze vis onthaak ik in het water en als de snoek goed en wel weg zwemt is de bui ook al weer voorbij. We besluiten om het stuk water tussen de twee snoekvangsten nog maar eens goed af te trollen. Het is Hilda die na een lekkere beuk op haar handhengel even later een snoek staat te drillen. De Screaming devil in fire tigher is al jaren haar favoriete plug en ze weet er altijd wel wat mee het water uit trekken.

We krijgen op het stuk water wat we nu aftrollen nog verschillende aanbeten maar deze blijven niet hangen. Een hele heftige bui die we zien naderen doet ons besluiten om te schuilen tegen een overhangende boom. Door het dichte bladerdek van de boom kunnen we het meeste regenwater ontwijken. Als ook deze bui weer snel overtrek besluiten we het stuk tot de helling door af te trollen. Tegen vier uur zijn we bij de helling en we hebben het laatste stuk geen aanbeten meer gehad. De trouwe Wato gaat op de trailer en heeft ons weer een dagje plezier beleeft. Op naar de volgende….

Pieter Nederlof