We schrijven begin juni 2009 en jawel, we hebben weer een goede reden om het huiselijk geweld te ontvluchten. Dat de drang hiernaar groot is, hoef ik de lezers van deze site niet te vertellen. Zo niet voor Wouter, de beste jongen heeft net een nieuw huis en dat is ouder dan de oudste snoekdame die er in onze wateren ligt. Dit betekent dan ook dat meneer andere prioriteiten heeft. Dat niemand van ons dat snapt mag ook duidelijk zijn…………..koop dan geen huis.

De eerste maanden moet ik het dan ook alleen doen, alhoewel ik weet dat Wouter me geestelijk bijstaat. Dit betekende wel de eerste maanden de bekende kantjes lopend afstruinen op zoek naar snoek. Dit wilde echter maar mondjesmaat lukken en gezien de vangsten van het jaar ervoor valt het dit jaar tegen. En het is zeker niet zo dat er minder uren in zijn gestoken. Sterker nog, je zoekt toch naar verklaringen waarom de vangsten minder zijn in bepaalde wateren waar je het jaar ervoor nog zeer goed gevangen hebt. Zeer waarschijnlijk is het gewoon de natuurlijke variatie welke overal voorkomt, dus ook in de snoekvangsten…………….maar goed, daar leg je je als rechtgeaard snoekvisser toch niet zo makkelijk bij neer. Dus wordt er regelmatig via Google Earth gezocht naar nieuwe mogelijke hotspots. En ach, als we dan toch voor het werk op pad moeten, kunnen we net zo goed iets eerder weggaan en daar een plugje laten zwemmen. Als rechtgeaarde Twente heb ik dus zowel Groningse, Utrechtse, Duitse als Zeelandse snoek gevangen. Ach, “werken” is zo erg nog niet! En zo van je bijvoorbeeld Groningse en Duitse monsters (niet alle Duitsers hebben een dikke buik en een grote bek)

Nadeel is echter dat ik een aantal maal met “niet zo frisse handen” bij de klant aankwam. Maar goed, alles heeft een prijs. Vervolgens heeft Wouter toch een gaatje kunnen vinden in zijn overvolle agenda en gaan we de laatste dag van juli een dagje onthaasten met de boot. Vol goede moed komen we aan bei de helling, nadat ik meneer op had gehaald van z’n werk……kun je nagaan  Het blijkt een mooie maar taaie dag te worden, een leuke maatse snoek pakt mijn BBZ vlak bij de boot en ik schrik me zoals gewoonlijk de pleuris. Maar goed dat nemen we voor lief want we zijn van de nul af.

Ook de zekerheitjes die dag leverden geen vis op. Onderweg naar de plaatselijke cafetaria loste ik nog een snoek op de screaming devil. Wel jammer, want dit zou m’n eerste trollende snoek zijn geworden. Toen Wouter vlak bij de cafetaria een mooie snoek van 95 cm haakte op de bulldawg, stopte de plaatselijke damesjeugd ineens met het springen van de boot. Vlak voor het traileren nog een havik gespot welke over het water vloog en daarmee was de eerste gezamenlijke visdag alweer voorbij.

Dan wordt er weer een paar weken stevig geklust en spreken we pas weer een maandje later af. In de tussentijd weet ik langs de kant toch nog hier en daar een leuke snoek te foppen. En wordt ik nog naar huis gevist tijdens een avondje kanaal met 2 kleine snoekjes en een baars tegen 1 minibaarsje. Zo gezegd, een maandje later gaan we vissen op een snelstromende rivier. Als dat maar goed gaat met die 4pk krachtbron? Het blijkt een mooie maar alweer een taaie dag te worden. Niet dat het echt veel uitmaakt want we vermaken ons prima. Op een gegeven moment vangt Wouter een mooie snoek in een soort rivierdelta. Net als altijd valt ook deze weer voor Wouters rubbertje.

Korte tijd later beleven we op dezelfde stroom een visloze dag, tenminste daar ziet het lange tijd naar uit want tijdens het wachten op een vrije trailerhelling weet Wouter nog een klein snoekbaarsje te foppen en vanaf de kant mis ik zeer waarschijnlijk mijn eerste roofblei. Die waren behoorlijk aan de gang in de schemering. Wel gaaf om al die actie aan de oppervlakte te zien. Dat dan weer wel. Ps. Ondergetekende had natuurlijk in zijn enthousiasme geen rekening gehouden met de gladheid van de stenen naast de helling en moest bekopen met natte voeten, een aquarium telefoon, een zere poot en een cynisch lachje van de kapitein. De Mac daarentegen maakte veel goed op de terugweg. Dat cynische lachje moest Wouter nog wel bekopen want meneer heeft ’s avonds flink in de stress gezeten omdat ie dacht dat ie z’n portemonnee op de het terras van de mac had laten liggen. Boontje komt………..In de volgende weken / maanden ving ik nog een leuk mistige snoek, toen ik eens een middag niets te doen had…… Welke de 80 cm net niet haalde.

Ondertussen wordt er stevig doorgewerkt en kan ik af en toe met mijn eigen (timmermans)oog zien dat het goed gaat. En dan….dan wordt het oktober, volgens Wouter de mooiste snoekmaand van het jaar (ik vind eigenlijk snoekvissen in elke maand mooi). Onze klusser zit dan zelfs 2 maal in de boot. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Tijdens 1 van die 2 dagen ben ik de gelukkige en zit weer in de boot. Ditmaal opzoek naar grote snoek op groot water. Grote snoek werd er niet gevangen, wel werd er wat anders groots gespot. Namelijk een heuse zeearend, en die zijn echt groot, zelfs al zit ie tig meter boven je. De naam vliegende deur is meer dan terecht. Ook ons enthousiasme was groter dan ik verwachtte maar niet minder terecht. Zo vaak maak je zoiets niet mee als “boertje van buut’n” uit Twente.

En als we het dan toch over geluk hebben, dan moet ik de enige vangst van die dag ook nog even vermelden. Wouter legt z’n hengel over de rand van de boot om een boterham te pakken of iets dergelijks en laat zijn shad direct over de rand een metertje of was lager bungelen en hoppa! Toch nog vis in de boot. Op de terugweg nog een visarend vlakbij zien jagen. Deze ouwe kantenstruiner kan het niet laten en moet er gewoon regelmatig op uit om te snoeken. Hier en daar een leuke snoek vangend met plug, jerkbait, streamer of dood aas, maar niet die hoeveelheden en afmetingen als het jaar ervoor. Maar goed, het houdt je van de straat.

Tijdens de laatste dag op de boot is het al bijna december en gaan we weer het grote water op. Aan alles kun je merken dat het kouder wordt en de natuur zich opmaakt voor een andere (naar later bleek een bijna ijs-) tijd. Over deze dag kunnen we kort zijn, de bedoeling was om flink veel snoek te vangen met de voor ons redelijk nieuwe fireball methode. Nadat we de plaatselijke SnoekPinoccio gesproken hadden konden we ons bijna niet bedwingen. Niets bleek minder waar, van alles werd geprobeerd met doodaas maar ik ving uiteindelijk mijn eerste getrolde snoek op de triple pike-fighter en Wouter wist op het eind nog een spinnerbait snoek te strikken.

En daarmee werd bootivssend 2009 afgesloten. Plannen zijn er genoeg gemaakt, maar daarover meer als de tijd er rijp voor is….. Over 2010 kan ik kort zijn, Wouter is nog steeds met zijn huis bezig want meneer moest ook ineens een kinderkamer timmeren die inmiddels bewoont wordt door een alleraardigste dame van inmiddels meer dan 50 cm. Niet dat ie niet over snoeken nadenkt en wil praten maar goed, in de boot zit er ff niet in, temeer door die achterlijke ijstijd die we net achter de rug hebben. Ik weet niet wat ze vorig jaar in Kopenhagen hebben afgesproken tijdens de klimaattop, maar het werkt wel  Wel had ik nog een uitnodiging staan van Pieter die me een keer mee wou nemen in zijn boot. Zo gezegd, zo gedaan. En ik moet zeggen dat ik mij zeer goed heb vermaakt en dat kwam niet alleen door de mooie vissen die Pieter ving. Laten ik dan op z’n Top Gear’s afsluiten met een “bombshell” en dat is het zien van mijn eerste metersnoek, en wel een prachtige kneiter van 1.15 m. Damn, wat een bak…..ik kan niet wachten tot het seizoen weer open gaat.

Good goan en de groet’n
Marco