De koude en gure dagen zijn weer aangebroken en nodigen nu niet echt uit om in je bootje op het water te zitten. Echt, ik heb wat af moeten zien in het verleden vissend de winter door met kunstaas vanuit de boot. Vaak was het ook niet echt productief, de rovers kunnen nu eenmaal heel erg passief gedrag vertonen in de koude maanden. Een methode waarmee je heel goed op dat passieve gedrag van de snoek in kunt spelen is het statisch doodaas vissen. Geloof me, een snoek die een dode aasvis opmerkt zal deze zonder aarzeling van de bodem oppakken. Energie verspelen doen ze nu niet graag en dan zal een dode aasvis ver boven een stuk kunstaas worden verkozen. Uit agressie gaan ze bovendien nu al helemaal niet toeslaan en zeg nou zelf, daar moeten wij kunstaas vissers het toch vaak van hebben. De keuze van het water maakt natuurlijk nog wel een verschil, in de polder en stadswateren is nu in de winter ook nog prima te vangen met kunstaas. Op groot en diep water wordt dat een stuk moeilijker en gaan we dus nu met doodaas aan de slag.

Zoals gezegd dus hebben Jacco en ik ervoor gekozen om deze winter periode de boot wat vaker in de stalling te laten staan. Het doodaas vissen bied ook veel mogelijkheden en die willen we deze winter eens optimaal gaan benutten. We kiezen deze keer voor een diepe zandwinput en gaan statisch aan de slag. Dat wil zeggen dat we het aas, in dit geval grote spiering, sardien en makreel voorzien van een takel op de bodem aanbieden. Die bodem is overigens mooi schoon op deze plas, mocht de bodem wat modderig zijn dan maken we de aasvis graag drijvend zodat hij iets boven de bodem hangt. De hengels rusten op de steunen voorzien van optonics zodat we bij een aanbeet gewaarschuwd worden. Zelf duiken we in een stoel onder de paraplu zodat we lekker droog en beschut zitten. Tja, zo komen wij de winter wel door…………

De eerste uren gebeurd er niet zoveel op een paar piepjes van de optonic na. Maar dan is het toch eindelijk raak voor mij. Mijn linker hengel begin lijn af te geven en deze valt uit de dropoff arm. Een kleine aarzeling maar dan wordt er toch meer lijn genomen. Ik twijfel niet en neem de hengel uit de steun, draai de lijn straks en haal de hengel eens flink achterover. Meteen voel ik een hanger en blijf nog even goed in de hengel hangen om zeker te zijn dat de dreggen goed pakken. De snoek begint te knokken, voor mij nog een beetje onwennig op de doodaas hengel in plaats van een jerkbait hengel. Maar goed de eerste snoek ligt even later voor mijn voeten, een net heb ik hier niet nodig omdat ikzelf ook in het water sta. Ik kan de vis dus makkelijk via de kieuwgreep uit het water pakken. Een mooie snoek van rond de negentig cm is even de sigaar maar mag even later weer het ruime sop kiezen.

Bij Jacco blijft het vooralsnog stil. Nog geen half uurtje later is het weer raak voor mij. Hetzelfde ritueel volgt weer met het verschil dat ik deze keer even een vis voel maar deze blijft niet hangen. Toch op de één of andere manier de aasvis uit de bek geslagen denk ik. Toch wacht ik liever niet te lang met aanslaan omdat je dan gewoon het risico loopt dat de snoek het zaakje met dreggen en al gaat slikken. En dan heb je natuurlijk pas echt een probleem dus neem ik die enkele missers dan maar op de koop toe!

Het zit er dan vervolgens ook niet meer in voor ons en rond een uur of vier in de middag houden we het na een dag achter de hengels voor gezien. We gaan weer nieuwe plannen maken en wellicht weer ander water proberen. Toch laten we het bootvissen niet geheel terzijde deze winter, doodaas vissen onder de dobbers vanuit de boot kan ook hele leuke visdagen opleveren. Dus daar wellicht de volgende keer meer over……

Pieter Nederlof