Auteur: Stephan.
Vrijdag middag, de klassieke kantoorgrappen waren al uitgehaald en nog steeds een paar uur op de teller. De weekendstemming zit er al aardig in en *Plop*...een nieuw contactpersoon meldt zich aan op Google Talk. Verrek, het is mijn roofvisgekke oom Bas!
Binnen 2 minuten gaat het over vissen en even later staat de afspraak om het weekend met z’n tweeën op jacht te gaan. Wat later uitmondde in een heuse Wolfpack speurtocht voor Bas en Stropdassenjacht voor mij (Stephan).
Zaterdag ochtend, goede concentratie is cruciaal en we hebben ons dan ook goed voorbereid:
Stephan: 0200 uur in z'n bed, paar uurtjes ‘geslapen’ en veel te vroeg wakker…
Bas: 0230 uur half lam in z'n bed en nog niet in staat om zelf te rijden, "ja, rij jij maar want euh..pffrrt, ik heb nog last van bierscheten, haha".
Om te ontnuchteren besloten we dichtbij huis te starten. We stopten bij een kort klein slootje die BOMVOL lag met witvis, ook wel bekend als “een Wolfpack”, kortom dé ontbijt stek van Mr. Esox. Terwijl ik de deur van onze rode ‘(vis)sportwagen’ dichtgooide schoot er vrijwel meteen witvis door de lucht, bas spotte ook nog een jagende snoek. Onze wegen kruiste zich, ik richting de school witvis en Bas naar zijn gespotte jagende snoek. 5 worpen verder het resultaat:
Stephan: 1 misser van een kleintje die kennelijk ook nog niet zo wakker was en te beroerd was om nogmaals toe te happen.
Bas: Met een snoek aan de lijn.
Bas, hier nog in 'anoniem kater outfit'.

De snoek verslapte meteen van de alcohollucht uit Bas zijn mond en blééf rustig.

Zoals we wel vaker meemaken, hadden ook op deze stek inmiddels onze fans zich verzameld achter een beslagen raam. De vetvlekken en boze moeder op de achtergrond zijn het resultaat van een heus gevecht tussen de jonge fans toen Bas zijn eerste vangst van de dag landde.

Na nog enkele worpen en wat lossers bleef het stil, maar omdat dit kleine slootje al vol met witvis lag besloten we 200m verderop nóg zo'n slootje te testen. Ik gooide in, vlak naast een verbindingsbuis en de eerste stropdas van de dag meldde zich. Het bleek om een heuse krokus stropdas te gaan, dit type wordt ook wel gevangen met een bloembol met dreggen.

Kenmerkend voor dit type snoek is dat zij regelmatig last hebben van grootheidswaan, want de vangst en het aasje waren ongeveer even groot.

Ook in dit kleine slootje waren we snel klaar, onderweg naar de volgende stek zagen we een mooi stukje water tussen 2 provinciale wegen in. Je kent het wel, 2 duikers onder beide wegen én een driesprong van slootjes, ideaal! Gezien de 4play al vis opleverde besloot ik deze niet te wisselen, en mét succes: Na een snoek gemist te hebben vergiste ver onder de grote duiker stropdas nr 2 zich. Het bleek te gaan om een echte sport(life) snoek.

Opvallend was dat ik bij de eerste vangst van de dag mijn kunstaastas niet bij me had en Bas de eerste vangst had. Bij de tweede en derde vangst, beide voor mij, had ik wel mijn tas om. Dus toen we onderweg weer een mooie plek spotten, onder een snelweg, besloot ik uit sportiviteit mijn tas in de auto te laten, logisch toch? .....resultaat?....Bas schreeuwde vanuit de verte ”Ja hoor haha, laat jij die tas maar in de auto, nu heb ik er weer één!” Niet te geloven wat een toeval, en wát een bijzonder dikke én mooie snoek! Mooie vis!! Dit viel meer in de categorie “buiktas” dan “stropdas”!

Het mooie was, dat Bas tijdens zijn dril al zag dat er een tang nodig was en ik dus mijn tang én tas ophaalde uit de auto. Kort na deze mooie vangst vloog Hans tot 5x toe op de jerk van Bas. Hans was 'Anders', Hans was gek op adrenaline en hapte agressief naar de jerk zonder de haken te raken.
"Kom op gooien, Stephan" zei Bas. Driemaal negeerde Hans mijn 4 play volledig en bleef missen op de jerk van Bas. Maar de vierde keer draaide hij om en hapte in 1keer ...... RAAK!!! “Vuile, vuile kl**tz*k haha" grapte Bas, "Bij jou wel hè, je hebt zeker je tas weer bij je!!?" Een erg achterdochtige Hans. Zoals je kan zien zit de haak ver voorin zijn bek .

Na nog flink gelachen te hebben in de auto arriveerden we bij de stek van vandaag...Het zonnetje brak door en de stropdassenjacht bleek door te zetten: Door alle lol en actie hadden we de lunch overgeslagen, maar gelukkig wist ik deze stropdas nog net te redden uit de kaken van het meedogenloze roofdier met hengel.

Kort erna nóg een dasje, hoewel dit meer op formaat ‘strikje’ leek. Het begon bijna op pedofilie te lijken.

De laatste actie hadden we rond de klok van één, deze laatste das van de dag verstopte zich onder een van de vele duikertjes, wederom kindercrèche formaat.

De middag was niet zo heel spannend. Slechts 1 zoetwater krokodil gevangen, maar die loste voor de kant doordat hij de onderlijn doormidden beet.

De volgende dag is Bas nog 2 uurtjes met zijn broer op stap gegaan, zonder camera, en ving er nog eens 5 stuks bij. Een mooie score voor het weekend! En ook nog eens een hele beste erbij. Deze beste vis was ook nog eens de opmaat voor het betere werk. De stropdassenparade werd vervangen door buikdanseressen. Ineens werden alleen maar 80ers en 90ers gevangen.
Maandag na werktijd hadden zowel Bas als ik nog een uurtje over. Beiden verslaafden gingen weer op zoek naar een Wolfpack, en vonden deze. Wát een actie in dat slootje zeg, het stikte van de witvis en speldvis. Bas was bezig aan zijn tweede worp en “Whaahoooo!! Kijk deze dan!”. Er hing een behoorlijk forse en agressieve snoek aan zijn nieuwe jerkbait, een kwalitatief hoogstaande handgemaakte bait.

Ik leek last te krijgen van een misserfestijn, een kleine (wederom stropdas) miste tijdens allerlei pogingen 3x mijn Rapper. Bas gaf mij zijn hengel + nieuwe jerkbait en tijdens de nieuwe poging om deze kleine boven water te krijgen, voelde ik ineens een zwaar stotend gewicht aan de jerk hangen. Wouww wat een bakbeest kwam er onder de brug vandaan zeg, sterk beest, helaas loste deze Esox Giganticus na ongeveer 10 seconden en liet ons beduusd achter. Zij liet zich niet meer zien.
Tien meter verder weer actie, wederom werd de rapper 2x aangevallen en gemist, maar de derde keer was raak! Ook deze snoek was erg fel en bleef vechten!

Kort erna ging de telefoon met het verzoek of we nog wilde eten vanavond…hier zijn we maar op ingegaan. Echter kreeg het nog een vervolg. Ik had verteld dat ik mijn hengel wilde ruilen voor een andere. Maar volgens mij had Bas nog steeds last van de alcohol. Hij belde op of de nieuwe hengel beviel. Aangezien ik geen nieuwe had en ook nog niet geruild moest ik bekennen dat ik het nog niet wist. Wel vertelde ik dat ik onderweg was naar huis om een hark te halen. Een kunstaasje was op de bodem geparkeerd en de dreggen van de redder werden op het obstakel kromgetrokken. Ik vroeg of Bas een touw had en dat had hij. Hij zou naar me toe komen en ik zou verder lopen voor de hark. Maar ik kon het niet laten om toch bij een mooie overhangende boom een worp te doen. Na een voorzichtige aanbeet sloeg ik aan en de vis mocht even later op de foto.

Zie ik ineens Bas op de plek staan met het touw. Ik gaf aan dat ik nog niet eens thuis was geweest. Geen probleem. Bas kon een nieuw aasje uitproberen terwijl ik de hark ging halen. Met dat ik de deur open deed ging de telefoon. Bas… Hij stond een dikke bak te drillen en had al zijn spullen in de auto liggen. Al weer die Alcohol of ouderdom? Ik sprong de auto in en gaf een poep gas. (nee, geen bier gepruttel want dat moet je aan Bas overlaten). Ongelofelijk, de bakstenen vlogen uit de straat en dat is knap aangezien er asvaalt ligt op die plek. De bocht om, nog één. Parkeren. Rennen. De snoek was behoorlijk sterk en nog niet eens uitgedrild. Zo snel was ik ter plekke. Ik kon zijn laatste van drie sprongen nog meemaken. Daarna werd de snoek door Bas geland en de laatste foto werd gemaakt. Wat een knaller weer. Het nieuwe aasje, de BBZ-1 Jr. was goedgekeurd volgens Bas.