Zondagochtend, het is kwart over drie. Ik slaap. Om vier uur slaap ik nog. En tegen half vijf hoor ik geluid. Geluid aan de voordeur. Dan besef ik dat ik door de wekker heen ben geslapen en het Dennis is die waarschijnlijk al sinds kwart over vier aan de deur staat te morrelen en aan de brievenbus loopt te klepperen. Shit!!! In mijn onderbroek en lichtelijk in paniek storm ik van de trap af en roep ik dat ik eraan kom. Ik laat Dennis aan de deur staan en ik haal snel brood uit de vriezer zet koffie en thee en vraag even later pas aan Dennis of ie ook binnen wil komen. Helemaal wakker was ik nog niet…dat blijkt. En toen ik vroeg of ie me ooit kon vergeven dat ik me weer eens versliep, liet ie me beloven dat we vandaag ons snoekbaarsresultaat over vorige week gingen verbeteren.

Dus in plaats van kwart over vier, werd het vijf uur, voordat we in de auto zaten op weg naar de trailerhelling.

Tijdens de rit klonk nog wat wederzijds gemopper over het feit dat ik me verslapen had, maar eenmaal op het water lieten we het al gauw rusten omdat we ons geconcentreerd bezig gingen houden met dansles geven aan rubber kunstaas. Vorige week is hebben we voor het eerst eens echt succesvol gevist op snoekbaars. En we wilden graag testen of we dit vertikaalgebeuren nog onder de knie konden krijgen.

Het was een stuk rustiger onder de boot, we hadden geen succes en verloren een hele hoop vertrouwen in het kunstaas en in onszelf. Een paar keer trollend het kanaal langs en vervolgens vertikalend de terugweg driftend leverde ons nog niets op. Voor mij werd het wel moeilijk. Ik was nog lang niet uit mijn slaap weg en moest me daarom erg concentreren om überhaupt wakker te blijven en een beetje de controle over mijn kunstaas te houden. Na verloop van tijd kregen we wel de indruk een paar aanbeten gemist te hebben. Maar een aanbeet van een snoekbaars wordt vaak verward met het stoten tegen een taluud of wat grillig bodemverloop in het water. Maar toen we beide al een keer duidelijk een vis, hetzij van korte duur, aan de shad hebben gevoeld vloeide een sprankje hoop lichtelijk de boot in. En zo ineens was ik degene die de eerste snoekbaars daadwerkelijk voldoende had aangeslagen en dus in de boot kon takelen. Een mooie maatse snoekbaars was de gelukkige en had mijn shad volledig opgeslokt. Gelukkig was ie niet eens beroerd gehaakt en kon ik ‘m eenvoudig met de tang onthaken zodat een bloederig tafereel uitbleef. Zo, nummer één is binnen.

Na een korte pauze waarin in een heerlijke bak koffie heb weggeslobberd, wierp ik opnieuw mijn shadje het water in en liet ‘m een paar keer z’n danspasjes oefenen op de bodem. Na een paar tikjes boven de bodem, was het weer raak. ‘Dit is grote’, hoorde ik mezelf nog zeggen. Dennis wist me dit ook nog eens leuk in te peperen nadat ik deze snoekbaars weer losliet in het water, want meer dan een bovenmaatse haring was deze snoekbaars niet. Maar de vechtlust van die kleintjes van rond de vijfendertig centimeter is des te groter. Een paar leuke foto’s maken voor het verslag natuurlijk en dat was het dan weer. Sorry voor de wat klungelige manier van hanteren van de snoekbaars...

Intussen had Dennis, die voor de tweeëntwintigste keer zijn shadje had verwisseld en wiens moed al helemaal in de schoenen was gezakt, nog steeds niets gevangen. Wel had Dennis, evenals ikzelf, regelmatig het idee dat er best wel gebeten werd. En als dit inderdaad aanbeten waren, konden we rustig zeggen dat onze glasoogjes een stuk minder hongerig en agressief reageerden dan vorige week. Na een paar duidelijke lossers, was het wederom mijn beurt een snoekbaarsje binnen te taxiën. Geweldig te zien hoe die beestjes vechten om in het water te kunnen blijven. Dit was eveneens een snoekbaarsje van een centimeter of veertig.

Op dit moment had ik het idee dat de blikopener van vorige week zijn werk weer had gedaan. Een aantal agressievere aanbeten gaven ons de indruk dat het wel weer feest zou kunnen worden, maar er gebeurde verder weinig noemenswaardigs. Dennis vond het eigenlijk wel welletjes. Het was onterecht en oneerlijk. Zeker was het onverdiend, dat degene die zich nota bene had verslapen alle vangsten voor zijn rekening mocht nemen. Zo’n beetje om de drie minuten verwisselde Dennis nu van kunstaas. Zelfs exact dezelfde shad ondergebonden, welke mij tot nu toe alle vis had verschaft vandaag, leverde hem geen gelukzaligmakend snoekbaarsje op. Toen was de maat vol en pakte hij de shad die vorige week ook succesvol bleek. En geloof het of niet; eenmaal ondergebonden en uitgeworpen gaf deze shad na een kleine minuut aan Dennis de impuls een triomfantelijk ‘yes’ uit te roepen, want zijn eerste snoekbaars leek een feit. Deze gaf een leuk gevecht, waarbij Dennis helemaal omgekeerd in de boot kwam te zitten, en gaf het na een dikke minuut op. Even had ik de indruk dat ie te licht gehaakt was en nog wel eens onder zijn neus weg kon zwemmen na wat kopschuddingen, maar dit viel gelukkig mee. Vereeuwigd met vijfenvijftig centimeter snoekbaars was Dennis weer in de race!!!

Hierna hebben we nog weinig spectaculairs beleeft. Wel nog een aantal duidelijk voelbare missers en lossers. En de vermoeidheid kon op dit moment ook weer van plaats verwisselen met mijn concentratie. Ik was nog steeds niet lekker wakker geworden, de vele koffie had nauwelijks zijn invloed gehad. Ook wil ik mijn (onze) frustratie uitspreken over het grote aantal kruisers die geen vaart minderen wanneer ze aan ons voorbijgaan. Hiermee vervelende golven veroorzakend, waardoor de boot, zo vlak aan de kant, moeilijk in zijn gareel te houden is. Vervelend dat sommige lui geen rekening hiermee houden en stug doorvaren. En zich dan afvragen waarom ik gebarend met mijn hand probeer duidelijk te maken dat ze het wat kalmer aan moeten doen. Gelukkig zijn er ook een aantal die wel rekening houden met onze netelige situatie en wel op tijd vaart minderen. Namens Dennis, Cantor en alle anderen die wel eens taluudjes aftrollen of vertikalen, hartelijk dank voor jullie consideratie.

Tegen twaalven nog trollend het kanaal afgestruind en hierna richting trailerhelling. Een eindscore van 3 – 1 voor Cantor, die nog steeds niet helemaal wakker was….welterusten!!!