De vierde dag alweer. Friso en Wouter zijn rond zevenen al klaarwakker. Tijdens het zetten van de koffie valt het Wouter ineens op dat de vuilniszak buiten er wel heel slordig bij ligt. Sterker nog; de zak is compleet overhoop getrokken en de rommel ligt echt overal. Tien meter van het huisje af ligt het nog helemaal vol! ”Is dit werk van ratten of zo?” Niet dus. Friso had s’ochtends rond een uur of vijf gezien dat er meeuwen aan de vuilniszakken liepen te trekken. Brutale beesten! Net als eergisteren gingen we vandaag voor het noorden; snoek vangen op open zee! Via het plaatselijk bekende “elandenkanaal” komen we aan op de plaats van bestemming. We maken een paar mooie driften over prachtige rotsformaties en onderwatereilanden. Zo van bovenaf gezien lijkt het soms net een koraalrif. Toch is het nog magertjes.. In een baaitje waar Ralf vorig jaar zijn vakantie afsloot met een snoek, vingen we de eerste van deze dinsdag.

Inmiddels hebben we wel ontdekt dat de wind hier de prominente factor is. Zonder een briesje kun je er aan knopen wat je wilt, maar veel zal het niet worden... De paar snoekjes die we die ochtend vingen, lagen allemaal op plekken waar nog een klein kabbeltje op het water verscheen. Inmiddels brandde het zonnetje er flink op, dus ook de factor 20 was weer noodzaak. Wouter had zich deze vakantie ten doel gesteld in ieder geval één snoek te vangen op een zelf gefabriceerde jerkbait. Nadat gisteren een snoek vol overtuiging zijn jerkbait greep maar niet bleef hangen, kreeg hij er vertrouwen in. Bij een mooie drift was het weer zover: “Yooo! Aah….weg!” Wouter was niet te stoppen want even later had hij er weer eentje op. At last! Snoek vangen is leuk, maar op eigenhandig gemaakt kunstaas is kicken! Helaas zat deze erg vervelend gehaakt. Door simpelweg de dreg kapot te knippen, werd het onthaken gelukkig nog een fluitje van een cent.

Tegen de middag besloten we aan te meren in hetzelfde baaitje waar we vorig jaar ook eens waren. Bij het aanmeren zien we nog een piepklein snoekje in het water staan, leuk gezicht. Na de erwtensoep (hoe toepasselijk met 22º C) doet Ralf even een dutje en proberen Friso en Wouter het vanaf een paar rotsen op de kant. Bij de tweede worp is het voor Friso gelijk kassa op z’n geelgroene Busterjerk! Volgend plekje.. Hopsa! Wederom Friso. “Dat baaitje verderop dan?” Inwerpen, kolk en weer snoek! Deze bleef helaas niet hangen maar klapte er heerlijk op van onder de kant! Je zou er bijna wat van overhouden!

In een uurtje tijd was het gewoon spitsuur in dit baaitje want ze bleven komen! Dan weer een volger, dan weer een misser en dan was het (de inmiddels ontwaakte) Ralf die er eentje ving. Op een gegeven moment kreeg Friso zelfs 2 snoeken achter 1 stuk kunstaas aan. Rond een uur of zes vonden wij het welletjes en konden we toch nog terugkijken op een geslaagde dag. Op de weg terug zijn we nog een keer gestopt bij een interessant baaitje. Nadat Ralf er hier nog eentje bij ving was het echt genoeg... Morgen is er weer een dag.

Woensdag 9 mei. Deze dag gingen we richting de zuidelijke eilandengroepen. Een plek waar wij nog niet eerder waren geweest. De laatste dagen was hier behoorlijk goed gevangen, dus wij waren benieuwd. Was het gisteren qua weerbeeld de mooiste dag tot dusver, vandaag mocht de dikke jas weer aan. Wat een verschil! Die ochtend waaide het flink en was het gewoon koud zonder zonnetje. Na een kwartiertje jerken was het Ralf die het spits mocht afbijten met een mooie 70-er. Helaas haalde deze de boot net niet. Na een paar vruchteloze plekken vangt Wouter een kleine snoek. Precies 1 worp later is het voor hem weer prijs! Vijf minuten later besluiten we te verkassen. Friso vraagt: “Wie haalt het anker even binnen?” Anker…??!” vraagt Wouter. “Ehmm.. ligt niet meer in de boot…”. Na deze knulligheid wordt het anker gelukkig snel op de bodem gelokaliseerd en kunnen we weer verder. In een klein baaitje vangt Friso zijn eerste van die dag. Het was met ongeveer 70 cm geen lange, maar wel een echte dikkerdje.

In een volgend baaitje ter grootte van misschien iets meer dan een voetbalveld, hebben we het voor ons doen goed gedaan die middag. Je hoort wel eens verhalen over Zweden van meer dan 30 snoeken per dag in een boot. Met 11 à 12 snoeken per dag in een boot, hield het voor ons wel op. Vandaag niet. Het was op een gegeven moment gewoon inwerpen, binnendraaien of één van ons drie kreeg wel weer een flinke tik, een volger of een hanger. Wouter wist voor de middagpauze nog een slanke, maar oersterke, snoek van 86 cm te vangen op een eigengemaakte jerkbait in de kleuren van de Ierse vlag. Natuurlijk was de jongen weer zo trots als een pauw met deze vangst!

Na een geslaagde lunch bestaande uit broodjes hamburger met curry en een lekker toetje wilden we nog een paar worpjes maken vanaf de kant. Friso gaf net aan dat hij een volger meende te zien, toen Ralf ineens opgewonden begon te schreeuwen: “Toe dan, pak dan idioot!!!”. Het bleef bij een felle tik, een rechtsomkerende snoek en een beteuterde Ralf die weer helemaal opnieuw kon beginnen.. Volgens Ralf was het ook nog een dikke ook. Plons! Daar ging weer zijn goudkleurige jerkbait.. Weer volgen, maar niet willen happen… om gek van te worden!! Toen hij er al zelf helemaal klaar mee was kwam daar toch nog onverwacht die verlossende dreun! “Ja! Dikke!” Dik was ze zeker en met 94 cm een van de grootste tot nu toe. Fantastische vangst!

Die middag hebben we er nog een heleboel bijgevangen. Een paar hiervan waren nog maar net de kraamkamer uit, maar het gros varieerde tussen de 60 en de 70 cm. Op een gegeven moment is Wouter maar een stukje gaan filmen omdat bijna iedere worp wel een beet of een volger opleverde. Doel was om de volledige aanbeet plus dril op film te krijgen. Dat lukte. Friso wierp twee keer recht vooruit en toen een keer naar de rotsen aan de rechterkant. Drie tikjes.. Wham! We hebben alles op film gekregen, de aanbeet, de dril, het onthaken en natuurlijk de release. Bij het sluiten van de markt ving Friso nog een snoek van 84 cm en vonden we het mooi geweest.

Het dagtotaal bleef steken op 18 snoeken. Als er een paar meer bleven hangen, hadden we er ook best 30 kunnen vangen deze dag! Voor ons was het in ieder geval gekkenwerk. Een doldwaze dag! Op de weg terug beleefden we nog een “bijna-dood-ervaring” toen een marineschip behoorlijke golfjes produceerde.. Onze stuurman Friso dacht dat dit allemaal best meeviel. “Die dingen zorgen alleen maar voor onderstroom!” Yeah right. Ralf kon zich ternauwernood nog aan onze eigen boot vastklampen..
De laatste twee dagen van onze Zwedentrip zullen in deel III aan de orde komen. We gaan nog één keer terug naar de oude baai en zullen in het noordelijke deel van de archipel weer nieuwe stukken tegenkomen. Maar hoe dat allemaal ging, vertellen we jullie een volgende keer!

Good goan! Rålf, Frisø en Woüter