Of toch niet?! De zondag ervoor werd gezien als een opwarmertje. De plaatselijke visvereniging had voor het eerst een roofvisdag georganiseerd met als doel het lullen over en vissen op snoek. De dag was geslaagd te noemen ondanks dat het aantal snoeken tegenviel………de teller bleef steken op 2, en dat met een man of 15?! Zegt dat wat over de vissers of over het beviste water? .... We zullen het nooit weten.
Wel was er een gastspreker van internationale allure die een goede en informatieve presentatie ten beste gaf.

Des te meer verheugde ik me op een bootvisdag op het grote water. Omdat we altijd zoveel mogelijk netto vistijd willen hebben werd besloten om 06.00 te vertrekken. Wouter had de boot de avond ervoor al opgehaald. Dit omdat ondergetekende eerst zo nodig naar een concert in Keulen moest de dag ervoor. Hier baalde ik stevig van omdat ik dacht dat ik de visdag meer dood dan levend zou zijn, maar niets bleek minder waar en ik was zo fit als een hoentje. Zou ik moeten werken dan was het een compleet ander verhaal geweest en had ik me niet zo goed gevoeld, das meteen het mooie van vissen.
De vorige keer dat we op dit water onze lijnen nat maakten (ahumm) was het een taaie dag en wisten we er maar 1 te vangen. Wel kwamen we 2 broers tegen die behoorlijk succes hadden gehad met de fireball en 4 mooie 90 + snoeken vingen en er duidelijk van baalden dat ze moesten traileren. Met dat in het achterhoofd (beter goed gekopieerd dan slecht verzonnen) gingen we thuis aan de slag met het fireball principe. Lijntjes en dregjes werden klaargemaakt met als doel het vangen van meerdere kneiters, maar dat mag duidelijk zijn.
Vlak voor het vertrek naar het concert werd er maandag nog geprobeerd een aantal flinke aasvissen te vangen. Helaas kwamen we niet verder dan 2 kleine karpertjes (jaja het is zielig maar nood breekt wetten). Gelukkig hadden we nog een zak sardines in de vriezer liggen.
Kortom, toen de boot eenmaal om 8 u in het water lag werd vol goede moed en zo snel mogelijk begonnen met de montage en het uitgooien van de hengels. Echter na ruim 3 uur vissen met deze methode afgewisseld met een dooie sardine onder de dobber was er nog geen teken van leven geweest.

Daarop werd besloten om toch maar eens te gaan trollen. Ondanks het feit dat we de plaatselijke Pinoccio tegenkwamen welke beweerde een 9-tal snoeken te hebben gevangen waarvan 7 of 8 over de meter!??! Beiden konden we dat niet begrijpen, we hadden van alles geprobeerd maar zonder succes. Het enige wat wij niet hadden en Pinoccio wel was levend aas?! Wel zagen we even later waarschijnlijk een controleur die naar een alleenstaand leefnet liep en sindsdien hebben we Pinoccio niet weer gezien. Kan natuurlijk ook gewoon zijn dat ie er genoeg had gevangen.
Zoals gezegd, toch even gaan trollen en na nog geen half uur verspeelde ik zo goed als zeker mijn pr, of in ieder geval een hele dikke snoek. Van mijn nooit gebruikte shad was niet veel meer over, een shad met gleuven van meerdere cm’s was het bewijs, net zoals de nog steeds in de herinnering voortlevende kromme hengel en de bijbehorende onmeunige weerstand. Waarschijnlijk was ze er vol vanachter overheen geschoven daar de staart dubbelgevouwen vast zat aan de hoofdhaak.
Na de middag werd het toch nog beter, alhoewel het een taaie dag bleef, wat bevestigd werd door een andere boot. Wel ving ik mijn eerste trollende snoek op de Triple Jointed Pike Fighter, ja die wat zo boos kijkt.
Vlak voor die tijd ook nog een bleitje gevangen op de Fatso, om maar aan te geven dat ze “los” waren.

Toen het gevaarlijk hard begon te waaien zijn we de andere kant op getrold het kanaal in. Daar kreeg Wouter eerst een aanbeet om niet veel later een losser te noteren. Aan het einde van de dag besloten we nog even terug te gaan naar de plek waar we eerder op de dag een vreemd fenomeen hadden meegemaakt. Telkens als we met de boot langskwamen ontstond er een ware explosie van jagende snoek in de oppervlakte. Niet één, niet twee, maar een stuk of 8 mega kolken aan de oppervlakte. Wat we ook probeerden, ze waren niet te verleiden, doodaas, trollen, jerken, ho maar. Het zag er naar uit dat de dag zou eindigen in een magere 1-0, echter onderweg naar de trailerhelling wist ook Wouter nog een leuke snoek te verschalken op de spinnerbait, waarvan hij zei dat ie iets anders moest proberen omdat niets anders werkte. Goede keus zo bleek.

Groet'n
Marco