Hierbij zoals belooft het verslag van ons 2e reisje naar het land van jeugdhelden als Niels Holgerson en Pipi Langkous. Het is waar wat men beweert; Zweden werkt echt verslavend. Voor ons – Rålf, Frisø en Woüter – in ieder geval wel! Net als vorig jaar was het een fantastische week. We hebben genoten van het vissen, het weer, de prachtige omgeving, de ongerepte natuur en nog veel meer...

Vertrek. Ondanks dat we alledrie nog een beetje slaperig uit onze oogjes keken, vertrokken we vrijdag 5 mei in alle vroegte richting noordelijke oorden. De reis verliep lekker vlot tot nèt voor Hamburg. Er was een vrachtauto met oplegger geschaard die voor ongeveer 15 km file zorgde. Dat was toch net even iets minder mooi. Achteraf bleek zelfs dat we bijna de hele file - van voor tot achter - mee hebben mogen maken. Dat was geen pretje en al helemaal niet in een auto zonder airco en een temperatuur van ruim boven de 20 ºC op je dak! De rest van de reis (inclusief bootovertocht) verliep gelukkig wel voorspoedig. Rond een uurtje of acht kwamen we aan op Fishingcamp 'Lysingsbadet'. Na een paar biertjes en een bescheiden barbecue, vonden we het tegen elven wel welletjes. Tijd om het bed op te zoeken om lekker te dromen van tot de verbeelding sprekende monstersnoeken. Welterusten!

Dag 1. Begon deze dag vorig jaar met niets dan regen, dit jaar begon het gelukkig heel wat opgewekter! Na een lekker ontbijtje met verse koffie in een heerlijk ochtendzonnetje, werden de hengeltjes opgetuigd en kon het feest beginnen. Het leek ons leuk om de eerste dag te vissen in wat ze noemen 'The old bay'. Deze langgerekte baai staat bekend om de soms kolossale snoeken die er gevangen worden en dat was dan ook precies waar wij onze zinnen op hadden gezet. We wilden graag beginnen op dezelfde plek waar we vorig jaar fantastische dingen meemaakten. Na een handjevol worpjes klonk al de eerste kreet: 'Yoo!! Dat is snel!' Voor Wouter was de kop er al af! Een snoek van rond de 70 cm was de dader en vergiste zich in een stukje rubber. Nog geen vijf minuten later stond Wouter met een mooie 95 cm in de lens te grijnzen en weer kort daarna was het een schim, een tik en mocht 'Guus Geluk' nummer drie noteren. Drie in ongeveer een kwartier... we hebben het wel eens slechter gedaan! Een goed voorbeeld doet goed volgen; Friso en Ralf verruilden hun jerkbaits ook in voor een shad en op naar de volgende spot. Dit plekje kenden we nog van vorig jaar; een klein eilandje bestaande uit rotsen en boompjes met allerlei broedende vogels erop. Terwijl Wouter nog met de boot bezig was, werd Ralf’s minibullfrog al gegrepen door wat leek een behoorlijke snoek. Ralf’s materiaal werd kortstondig getest op deugdelijkheid en even later was ook Ralf’s eerste een feit. Met 93 cm gelijk ook een hele beste! 'Dit gaat lekker hier!'

Het klinkt misschien een beetje overdreven, maar op de volgende spot (nog geen 100 m verd) was het weer kassa. Dit keer was Friso de gelukkige en hoe!!! Er lag een rotsplateau in het water met daarnaast wat riet. Friso zag er schijnbaar wat in en liet z’n 'Twinler' lekker diep naar de bodem zakken... Tik, tik, tik'... 'Shit vast! Nee... toch niet... SNOEK!' Heel even kwam er een gigant aan de oppervlakte om te kijken wie haar dit kunstje had geflikt om er vervolgens snoeihard vandoor te gaan. Een 80-100 grams hengel als een hoepeltje zo krom en een slip die maar één kant op wil. Toen na een lange dril een echte kanjer naast de boot lag, wisten we het wel heel zeker. Dit was minimaal een meter tien! Friso’s PR van 1.04 m was finaal aan gort, dat stond vast. Met 1.15 m(!!!) was dit echt een droomvis, een puntgave KAST van een snoek!!! Hoe spectaculair wil je je eerste dag in Zweden beginnen?!! Met een graadje of 19 en een lekker zonnetje was het uit de wind ook nog eens goed vertoeven deze dag. Tijdens de middagpauze - terwijl Friso en Wouter even een tukkie deden - kreeg Ralf nog een volger te zien. Helaas had deze geen honger en bleef het hierbij. De rest van de dag vingen we er nog wel een paar bij, al was het lang niet meer zo heftig als die ochtend.

Dag 2. Qua weerbeeld was er weinig veranderd ten opzichte van gisteren. Het leek weer een mooie dag te worden met een temperatuurtje van rond de 20 ºC. Deze tweede dag gingen we voor het noorden. Deze omgeving staat niet direct bekend om de kanjers, maar wel voor de aantallen die je er kunt vangen. Eenmaal op het water viel het behoorlijk tegen. Er stond maar weinig wind wat kennelijk de bijtlust van onze groene vrienden niet ten goede leek te komen. Gelukkig pakte Ralf op een gegeven moment nog wel een zeventiger mee op z’n 'Busterjerk', maar over het algemeen was het - op een paar volgers na - huilen met de pet op. Aan onze stuurman van vandaag (Friso) lag het niet, hij liet ons bootje driften over fantastische plekjes. Bij zulke weersomstandigheden kun je pas echt zien hoe helder het water daar eigenlijk is!. Je kijkt met gemak drie meter naar beneden terwijl je nog gewoon de bodem kunt volgen! Net voor de middagpauze wilde Friso nog even een onderwatereiland meepakken. Terwijl Ralf bezig was met een 'pruik' op z’n reel, haakt Wouter een mooie snoek op z’n haringkleurige Busterjerk. Een mooie slanke dame van 88 cm zag er wel wat in.

Aangekomen op het 'eeteiland' bleek dat we de olijfolie waren vergeten. Niet zo slim van ons. Dan de worstjes maar gewoon bakken zonder olie. Dit lukte dus voor geen meter. 'Kun je die dingen ook bikken als ze gekookt zijn?!' vroeg Ralf zich af. Er zat niets anders op. Echt lekker was het niet, maar met héél veel curry erop was het binnen te houden. Na dit culinaire hoogstandje besloten we nog een paar worpjes te maken vanaf de kant. Friso viste z’n jerkbait secuur binnen en plots een kolk en een snoek die finaal leek te missen! Het zat hem nog niet mee vandaag. Van een afstand zagen en hoorden we Ralf z’n tweede van de dag vangen. Puur voor de gein wierp Wouter nog eens in en ja hoor: 'snoek'!' Deze kwam de jerkbait gewoon pal onder de kant ophalen! Pachting gezicht. Je zag de snoek op het laatst gewoon versnellen, terwijl het water niet meer dan 30 cm diep was! Nadat Wouter er daarna nog eentje bij ving, besloten we dit eiland eens vanaf de boot te bevissen. Inmiddels was de wind wat aangetrokken, waardoor de snoek ook los begon te komen. Geen monsters maar allemaal vissen tussen de 60 en 80 cm. Elke volgende stek leverde wel weer een volger of een hanger op. Zelfs Wouter’s zelfgemaakte jerkbaits kregen er een paar krasjes bij. Gek genoeg vingen we er die middag niet eens zoveel meer bij, maar dat het dolle pret was kun je begrijpen.

Dag 3. Maandag 8 mei 2006. Het weekend zat er al weer op! Terwijl men thuis weer massaal in de file stond op weg naar een dag arbeidsvitaminen, mochten wij lekker onze hobby uitoefenen! Heerlijk! Toen daar 's ochtends vroeg gelijk al een mooie Zweedse in bikini aan de waterkant ging liggen zonnen, was het voor ons op en top vakantie!! Visgids Anders Forsberg vertelde die ochtend grijnzend dat het in Italië maar 17 ºC was terwijl in dit deel van Zweden 22 ºC was voorspeld voor vandaag! Wat een onrecht! Vandaag hadden we zelfs zonnebrand nodig! Groeten uit tropisch Västervik!

Met de vangsten liep het niet bepaald storm. Wat wil je dan ook met dit weer?! Die snoeken liggen natuurlijk voor pampus in een of ander zonnig baaitje... 's Ochtends pakten Ralf en Friso nog wel een snoekje mee, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Verschillende baaitjes werden door ons uitgekamd, maar het was veel te gezapig. Gelukkig viel er nog veel te genieten van de prachtige natuur (dit is niet dubbelzinnig bedoeld), want op een gegeven moment zagen zo’n zeearend rondcirkelen. Met een spanwijdte tot 2.40 m(!), wordt deze vogel ook wel - heel toepasselijk - de 'vliegende deur' genoemd. Vorig jaar hadden we ‘m ook al eens zien vliegen alleen nooit zo dichtbij. Met een beetje gas erbij zou deze vogel gewoon richting onze boot komen vliegen. Met de videocamera in de aanslag zien we plots die zeearend naar beneden duiken en doodsimpel een brasem van om en nabij 40 - 45 cm uit het water trekken!!! Het behoeft geen verdere uitleg dat dit echt fantastisch is om te zien. Vanwege ons gebrek aan ervaring en het te mooie weer, hebben we deze dag slechts 4 snoekjes weten te strikken. en dat in Europa’s snoekenhoofdstad. Maar goed, je kunt niet altijd alles hebben. Vissen is niet altijd vangen. Gelukkig dat het zien van zo’n zeearend ons net zo’n kick geeft als het vangen van een vette snoek. Morgen is er weer een dag en gaan we het proberen op open zee! Ook willen we binnenkort nog eens naar een plek in het zuiden waar we nog niet eerder zijn geweest... Het schijnt dat men hier de laatste tijd wel heel goed heeft gevangen. We zijn benieuwd!

Good goan!
Rålf, Frisø en Woüter