Het is niet meer zo heel vroeg als de wekker gaat, half 6 om precies te zijn.
Ik had met Pieter afgesproken het grote water op te zoeken om wat mooie vissen te verschalken. Op het water konden we alles verwachten, maar we gingen dit keer steevast voor de snoek, en als het even kon moest het grote snoek zijn!
Tuurlijk heb je die hoop altijd, maarja, soms lukt het, soms niet!
De boot lag net iets over 7 in het water, en onze dag kon beginnen. De weerberichten waren ons goed gezint, redelijk bewolkt, lekker windje, maar wel droog.

Vol goede moed varen we richting de 1e stek en beginnen met het jerken tegen de ondiepe kanten. Dit levert niets op en daarom besluiten we even te gaan trollen om zo toch een visje van deze stek te trekken. Wat we ook probeerden, we kregen geen teken van leven. Toch was het mooi, we zagen de strijd van de zon die probeerde door de mist te dringen die nog in overvloed aanwezig was. We genoten van een bakje koffie, en besloten een heel eind te gaan varen naar een stek die mij al een aantal keren was opgevallen via google earth.

Zo gezegd, zo gedaan, en een dik kwartier later lagen we op de volgende stek. We trolden er eerst een paar keer over heen, er lag hier een mooie richel onderwater waar best wel eens een visje tegenaan zou kunnen liggen. Met het trollen bleef het wederom stil, en we besloten daarop ook deze stek te gaan uitjerken. We waren nog maar net bezig of ik krijg een tik op een grote firetiger jerk, de vis hangt en de dril kan beginnen. Het was een leuke vis, maar blijkbaar was hij niet van plan om in ons gezellige bootje te komen kijken. Net voor de landing laat onze vriend nog even zien hoe ver zijn bek nou eigenlijk echt open kon, en schud met alle macht de jerk uit zijn bek, nog heel even blijft hij liggen om vervolgens met een verschrikkelijke kolk te verdwijnen in de diepte.

Gelukkig, we hadden actie!
Ik weet niet hoe het kan, maar ik ben er altijd weer blij mee op zo’n dagje met de boot, ook dit keer! Ook al zou je nou de hele dag niets meer vangen, dan had je in ieder geval die ene vis gevoeld!!
Maar hier bleef het niet bij. Op een volgende stek sta ik te jerken als in éen keer bijna m’n slinger van mijn reel lazert! Moertje losgelopen, en natuurlijk nergens weer te vinden.
Balen, maarja, gelukkig had ik net een nieuw molentje gekocht en een stokje geprepareerd om eventueel eens mee te verticalen. Deze hebben we dus gelijk maar omgetoverd als steunhengel, en zo kon ik tijdens de troltochten toch nog met 2 hengels vissen.

Toen we op een gegeven moment een haventje binnenvoeren kreeg ik een tik, bodem?? BAM! Hangen, nee toch vis dus. Een Leuke snoek van rond de 70 was vol op de rode zalt gedoken, en kwam er toen achter dat er ook nog haken aan het grappige ding hingen! Balen voor hem, genieten voor mij! De eerste snoek van de dag word binnenboort getilt en is een feit! Even een snelle foto tijdens het onthaken en zwemmen maar weer!
Toen werd het een hele tijd stil, nouja, stil… Pieter krijgt op een gegeven moment nog een aanbeet die verraad word door een mega kolk achter z’n kunstaas, maar verder blijft het stil,
onderwater dan… . . In de boot is het altijd gezellig, zo ook deze keer, allerlei nieuwtjes worden uitgewisseld en we genieten ondertussen beide van het buitenzijn. Ook ben ik oneindig aan het pielen met m’n steunhengels, blijkbaar was het toch niet zo’n goed idee om er een oude dyneema op te spoelen, en er zitten dan ook ongeveer op 4 verschillende plekken knopen in de lijn, en uiteindelijk besluit ik er een stalen onderlijn aan te hangen en de knopen voor vandaag te laten zijn voor wat het is.

Als de dag al lang over de helft is gelopen besluiten we het toch nog eens op de 1e stek te proberen aangezien deze eerder die weet ook al wat leuke vangsten had opgeleverd! ( zie Pieter’s vorige verslag)
Dit bleek een prima keus. Met gewoon trollen konden we geen aanbeten uitlokken en we besloten te gaan backtrollen. Heel langzaam achteruit varen, en grote lompe shads over de bodem slepen met de steunhengel, en met de handhengel lekker actief vissen.
De 1e aanbeet was voor mij! He, apart, dit voelt niet als snoek, het is toch niet???.... Even was ik bang een slijmjurk in de staart te hebben gehaakt, maar dit was gelukkig niet het geval. Een schitterende snoekbaars kwam boven, niet waar we op visten, maar toch zeer welkom, zeker na een aantal uren aanbeetloos te zijn geweest. De vis word geland en vastgelegd.
Dat is snel, zou het hier dan nu opeens wel willen?

We gingen verder en ik denk dat we 10 minuten verder waren toen opeens mijn steunhengel hoepeltje krom werd getrokken. Eerst dacht ik dat hij ergens achter bleef hangen, maar toen hij begon te bonken dacht ik daar opeens anders over, ik pak de hengel snel uit de steun en voel wat er aan de hand is! ‘Wow’ zeg ik tegen Pieter, dit is een serieuze vis! Het duurt even voordat er wat omhoog komt, maar op een gegeven moment komt daar toch die schim aan het oppervlak, Niet lang, want blijkbaar kon deze snoekdame nog geen daglicht verdragen! Rrrrrrrrrrrrrrr…… daar ging ze weer!

‘SHIIIIIT!!! EEN DIKKE METER!!!’ Schreeuw ik, balend dat dit op mijn steunhengel gebeurd… juist… die molen met die knopen in de lijn!!! En ik was al zoveel met mijn (afgekloven) nagels aan het ouwehoeren geweest met die lijn dat die er na mijn idee niet echt sterker op geworden was!!! Toch kreeg ik na een aantal runs meer vertrouwen, en ik stond ontzettend te genieten val de dril! Wat een kracht had deze vis! Er kwam geen eind aan, mijn hengel stond zo krom als een hoepel, en we waren het er ondertussen al wel over eens dat deze vis nog wel eens de 110 grens kon gaan passeren!
Toen het eindelijk zover was en ik de vis in de kieuwen kon vatten viel er een hele grote onrust van mijn schouders… ik zou het mezelf namelijk nooit hebben vergeven als de lijn was geknapt!!! Maar het was gelukt!!!
De vis was mooi, en groot!! Whoow, ik kon het haast niet geloven, heel kort geleden nog een 1.08, en nu…. 1.12 was deze schitterende dame!!
Na een korte reanimatie kiest ze het ruime sop, mij voor de 6e keer achterlatend met trillende benen, en zo blij als een klein kind!

Nu kon de dag echt niet meer stuk.
Een goede 10 minuten later is het Pieter die een goede beuk op z’n hengel krijgt, maar na wat zware stompen onder water lost deze vis weer, zonde! Want het leek ook een mooie vis.
Enkele minuten later gebeurd het! Op exact dezelfde plek waar Pieter er een verspeelde kreeg hij weer die gruwelijke beuk, en gelijk kwam de vis helemaal uit het water! Whooow, deze ging ook richting de meter, maar helaas was de pret van hele korte duur!!! Lijn slap, balen, balen en nog eens balen.
Tot overmaat van ramp komt Pieter er achter dat de vis niet zomaar had gelost, maar met deze sprong de stalen onderlijn had laten breken! Onvoorstelbaar hoeveel kracht die vissen van het grote water kunnen hebben!!!

Het lijkt Pieter niet gegunt te zijn vandaag, maar Pieter zou Pieter niet zijn als hij het daar niet mee eens was! Hij is een visser die niet van ophouden weet, en je maakt dan met hem ook niet mee dat hij het laatste uurtje van de dag minder geconcentreerd vist dan de eerste!
En dit doorzettingsvermogen werd beloond! Tijdens de laatste minuten dat we zouden vissen weet hij toch nog een snoek te haken én te landen! EN TERECHT!

Pieter bedankt voor de fijne dag, hopelijk heb je er net zo van genoten als ik!

Rix