September, de mooiste maanden voor ons roofvissers komen er weer aan. Het wordt weer lekker rustig op het water en we hebben gelukkig geen last meer van de recreatie drukte. De watertemperatuur zakt en de roofvis waaronder Exos Lucius of te wel onze groene rovers maken zich weer op voor de winter. En dit betekend maar één ding............. juist je buikje rond eten en zo de vet reservers opbouwen. Juist voor ons de tijd om op het water te zijn en van de roofzucht van deze jagers te profiteren. Ook kan de snoek met deze zakkende temperatuur weer wat meer hebben en lijdt niet meer zoveel onder de dril. Een groot voordeel als je ze weer als een speer ziet verdwijnen na de vangst.

Een tip van mijn broertje Bert deed Hilda en mij besluiten om naar een bepaald stuk water te gaan. Bert had vorige week op snoekbaars gevist met shads en wist in een paar uur tijd een aantal snoekbaarzen en snoeken te vangen. En dan niet zomaar een aantal snoeken maar drie boven de meter waarvan de grootste 1.21m mat.
Bert viste met zware loodkoppen van 30 en 40 gram en shads van 10 tot 12 cm en ook wij besloten het eens op deze manier te proberen. Een visserij trouwens die ik in het verleden ook wel eens gedaan heb samen met Bert. We wisten hiermee altijd leuke snoekbaars vangsten te boeken.

Op het water aangekomen besluiten we eerst met pluggen te gaan trollen tot we bij de stek aankomen die Bert aangaf. De watertempertuur is met dik twee graden gezakt ten opzichte van vorige week en is met 17 graden gunstig te noemen. Aan de steunhengels gaan fatso's ieder in een andere kleurstelling. Hilda doet een ratelplug aan de handhengel en ik besluit het deze keer eens met een spinnerbait te proberen. We zijn al een tijdje op weg als ik een knal op mijn steunhengel krijg, hij buigt even diep door maar dan is het ook gelijk weer gebeurt. De eerste losser van deze dag. Niet veel later is het Hilda haar steunhengel die begint te bonken en deze vis hangt wel. Een snoek van rond de zeventig cm komt langs de boot en mag even tijdelijk mee liften. De fatso's zijn weer flink in trek vandaag en het is en blijft een super plug om mee te trollen.

We trollen verder en weer krijg ik even later een paar flinke tikken op de steunhengel. Bodem kan het niet zijn daar ben ik wel van overtuigd maar toch blijft er weer niets aan de hengel hangen. Weer is het direct de steunhengel van Hilda die diep doorbuigt en ook deze vis blijft er bij haar aanhangen. Een mooie vis van negentig cm komt tijdelijk aan boord en gaat nog even flink aan mijn hand tekeer als ik haar net geland hebt. De schade aan mijn hand valt mee maar het blijft toch altijd link als ze met een stuk kunstaas in hun bek gaan slaan aan je handen. Heb het te vaak gezien dat vissers op dat moment een dreg in hun hand krijgen en heb zelfs een aantal malen voor een vismaat de dreggen door moeten knippen. Nee daar bedank ik voor.............zag er nog al pijnelijk uit namelijk zo'n dreg in je handen.

We gaan weer verder en komen uiteindelijk aan bij de stek waar we zijn moeten. Hier gaan we verder slepen met shads aan zware loodkoppen. Deze visserij doen we achteruit varend met de boot omdat we zo direct kunnen reageren als we uit moeten wijken naar dieper of ondieper water. Het is namelijk belangrijk om op één diepte te varen zodat de shads goed aan de bodem blijven. Dan plotseling een droge tik, ik sla aan en aan de dril is onmiskenbaar te voelen dat ik een snoekbaars gehaakt heb. De vis komt aan het oppervlak en Hilda schept de vis met het net. Een strakke snoekbaars van 66cm.
We slepen het traject verder af maar het valt niet mee om de boot goed onder controle te houden. De harde windvlagen doen hun uiterste best om de boot iedere keer om te zetten. Toch is het direct weer raak voor mij en deze keer komt er een leuke snoek aan het oppervlak. Niet lang daarna knalt er nog één op mijn steunhengel en weet ik in korte tijd drie vissen te vangen.

Hilda krijgt wonderwel geen aanbeten en kan ook geen vertrouwen krijgen in deze visserij. Ze twijfelt ontzettend of ze wel op de juiste manier bezig is, en als er iets is wat je hebben moet om goed te vissen is het wel vertrouwen.
Door de harde wind die steeds meer lijkt aan te trekken en het mij zo ontzettend moeilijk maakt om de boot onder controle te houden besluiten we om verder te gaan trollen met diepduikende plugjes. Ook nu krijg ik direct weer een knal op mijn handhengel en weet ik even later een mooie snoek te landen. Voor mij gaat het voorals nog goed maar Hilda weet geen aanbeet meer af te dwingen. Want even later knalt er weer een snoek op mijn steunhengel. Nummer vijf komt voor mij binnen korte tijd aan boord. De lucht betrekt en in de verte zien we een regenbui naderen. Ik geef me geen tijd om mijn regenjas aan te trekken, de bui trekt dwars over ons heen met regen en hagel. Voordat ik goed en wel mijn regenjas aan heb is de bui al weer voorbij, volgende keer toch maar direct die jas aan. We krijgen verder geen aanbeten meer en we besluiten het voor gezien te houden voor vandaag. De tip van Bert klopte alleen het formaat van de snoeken bleef een beetje achter voor ons. Mischien hadden we het wel een beetje teveel gehoopt............

Pieter Nederlof.