En toen belde Wouter ineens op die woensdagavond. Ik dacht krijg nou wat?! Meneer zit midden in een verbouwing. Maar na enig heen en weer gebabbel bleek meneer er weer zin in te hebben (dat had ie eigenlijk de hele verbouwing al). Dit kwam naar aanleiding van z’n Bertus Rozemeijer tripje van de zaterdag ervoor! Of ik komende vrijdagmiddag toevallig tijd en zin had om mee te gaan in de boot. Kijk, zin heb ik altijd natuurlijk, en tijd had ik in dit geval zeker, want ik had nog vakantie. Sterker nog, het was m’n laatste week en ik had nog niet echt normaal op snoek gevist……….om over Wouter nog maar te zwijgen.

Omdat de boot meer dan een half jaar stil had gestaan hebben we de avond ervoor de boot opgehaald en hebben we hem een kwartiertje laten lopen met de schroef in een speciekuip. Altijd handig zo’n verbouwing thuis. De proefdraai verliep boven verwachting en het motortje tufte er vrolijk op los. Vol goede moed haalde ik Wouter de volgende middag om 12 uur op bij z’n werk. Ja, hij moest eerst nog aan het werk. Tegen 14.00 hadden we das Boot in het (grote) water liggen en kon de jacht en het plezier beginnen. Na een stukje varen zagen we een aantal lelievelden, hierop besloten we deze plekken af te gooien met jerkbaits en ander kunstaas. De lelievelden lagen er net onder de oppervlakte prachtig bij.

Echter na een aantal van deze spots te hebben gedaan hadden we nog geen teken van snoekleven gezien. Wel al een ooievaar en een buizerdje of 2, wat altijd mooi is om te zien. Het was trouwens duidelijk te merken dat het jerkvirus bij Wouter nieuw leven was ingeblazen. Hoe dat komt? Geen idee? Bij een volgende stek met veel onderwatervegetatie aangekomen werd mijn BBZ gepakt door een leuke snoek. Zoals zovaak gebeurde dit vlak bij de boot, en zoals zo vaak schrik ik mij dan toch meestal weer kapot. Na een korte dril, met nog een leuke “jump” mocht mevrouw even poseren.

Toen vol goede moed nog meer zogenaamde “zekerheidjes” afgeworpen maar helaas, geen resultaat in de boot. Verder natuurlijk maximaal genieten; slap ouwehoeren, mooie flora en fauna, heerlijk weer etc. etc. Toen besloten om naar een andere diepe plas te gaan. Dit gebeurde via de sluis, uiteraard wist ik als beginnend bootvisser niet dat je het touw ook vast moet houden. Maar goed uiteindelijk toch veilig op de diepe plas aangekomen. Ook hier bleek jerkend geen succes te behalen. En het gedachte slipje welke in het water dreef bleek ook maar een handschoen.

Ondertussen werd het tijd om terug te gaan en onderweg aan te meren voor een warme snack. Op de weg terug naar de sluis, deed ik de Screaming Devil eraan en trolden we rustig richting sluis. Vlak voor de sluisingang was daar ineens die weerstand. Op het moment dat ik stoer hangen riep was snoekmans alweer gevlogen. Dit wel na een keer compleet uit het water te zijn gekomen. Misschien dat ik in mijn enthousiasme iets teveel spanning op de lijn hield, maar hij was weg en bleef weg. Voor mijn gevoel was het een hele beste, maar na enige zalvende woorden van Wouter zou het toch niet om zo’n kneiter gaan.. Neemt niet weg dat dat mijn eerste getrolde snoek had kunnen/moeten zijn, want na inspectie bleek dat 1 dregpunt volledig recht was gebogen. Iets te laat dan toch maar 2 nieuwe dreggen eraan gezet.

Eenmaal onderweg naar de patatboer zagen we de jeugd vrolijk van een groot vrachtschip afduiken en zich prima vermaken. Bij de volgende boot echter knalde er bij Wouter een beste snoek op z’n bulldawg. Tijdens de dril was ie eerst “huge” toen was ie weer wat minder, toen weer groter. Maar uiteindelijk kwam mevrouw 5 centimeter tekort om een meter te halen. Desalniettemin een zeer mooie snoek die dan ook 2 keer op de foto mocht. Om nadien vrolijk weer weg te zwemen. Wel had mevrouw nog even de staart van de bulldawg afgebeten.

Vervolgens even aangemeerd en ons zelf getrakteerd op een patatje oorlog en een frikandelltje speciaal. Dat hadden we wel verdiend dachten we zo. En moet wel zeggen dat dat toch lekker weg hapt zo in de boot. Vervolgens het gehele stuk teruggetrold, helaas zonder resultaat. Wel zagen we nog een havik over het water scheren en in de boom aan de overkant gaan zitten. Altijd mooi, en zo vaak zie je ze ook weer niet.

Om 21.00 aangekomen bij de trailerhelling en de boel ingepakt. Nog even terugrijden en nagenieten en de dag was weer voorbij.

Wouter, bedankt voor de mooie dag.