Het is inmiddels al weer een paar weken geleden ,maar ik wil in deze gesloten tijd toch een paar visverhalen met jullie delen.

Het is Zaterdag s,morgens regent het en er staat een flinke bries. We hadden deze middag afgesproken om te gaan vissen in een cultuur plasje bij ons in de buurt. Deze plas is ontstaan tijdens het afgraven van zand voor dijk bouw, en de plas herbergt een leuke snoek stand. De grootste die ik er ooit aan de schubben kon zitten was 93 cm, en dat is gezien de grootte van de plas best flink te noemen. Maar het gemiddelde wat we verder vingen lag rond de 60/70 cm. Een echt polder gemiddelde dus.

Vorig jaar zijn we 2 keer aan dit plasje geweest waarvan we de eerst keer 2 leuke snoeken vingen. En eigenlijk op dezelde plek,de grootste was bijna 90 cm en was prachtig getekend. Gelukkig had een van ons een fototoestel bij zich en werd de snoek in de mooiste standjes vereeuwigd, althans dat dachten we want toen ik een paar dagen later vroeg of de foto’s gelukt waren kwam er met een rood hoofd het antwoord: 'er zat geen rolletje in'. Hier hebben we later natuurlijk hartelijk om moeten lachen. De 2e keer bleef visloos en zijn we hierna niet meer bij dit plasje geweest.

Tot dit jaar...

We hadden van het verleden geleerd dat als je te vroeg in het jaar kwam er nog heel veel waterplanten stonden, en deze bemoeilijkten het vissen erg. Dus vaak na een flinke vorstperiode konden we hier ongehinderd vissen. De plas bestond uit eigenlijk 2 gedeelten een erg groot ondiep gedeelte en een dieper stuk. Ook werd plas vaak door karpervissers gebruikt bleek uit het achtergebleven afval. We begonnen elk aan een kant te werpen met spinners, ik koos voor het diepe gedeelte en J.H koos voor het ondiepe gedeelte.

We wierpen er lustig op los maar zagen geen van beiden enig teken van leven. Ik wisselde de spinner voor een rapala jointed ,en even later voor een naamloos plugje waar ik in het verleden leuk op kon vangen... maar helaas geen enkel teken van leven. Terwijl er wel snoek aan het jagen was ,getuigende de uit het water opspringende visjes.
Ik had eigenlijk de moed al een beetje opgegeven toen ik 'JA' hoorde zeggen en J.H met een kromme hengel in zijn hand zag staan. Ik legde snel mijn hengel neer en liep naar hem toe met de inmiddels aangeschafte, digitale camera in mijn hand. Tijdens de dril werd de eerste foto al genomen. De snoek bleek niet van schokkend formaat te zijn en van een echte dril was dan eigenlijk geen sprake, maar snoek is snoek en ook deze werd meerdere keren op de gevoelige print plaat vastgelegd. Het begin was er... nu ik nog. Vol goeie moed bond ik er nu een flinke uit de kluiten gewassen spinner aan. Ik wierp ieder stekje tot op de cm nauwkeurig af, maar wat ik ook probeerde geen snoek die zich liet verleiden tot het spel genaamd 'vangen'. En na 2 uur hielden we het dan ook maar voor gezien. Toch 1 snoekje gevangen en een leuke middag aan het water doorgebracht. Vaak is vissen meer dan alleen vangen, het buiten zijn het gevoel een met de natuur te zijn en op plekken te komen waar je anders nooit komt dat is vissen voor mij.

Ik hoop dat ik niet de enige ben die het zo beleeft, laten we dan ook met z’n allen zuinig met dat laatste restje ongerepte natuur beleving en nog niet door te veel regeltjes verziekte stukje sport omgaan.

Met vriendelijke groet,

KAJEVE