Afgelopen weekend stond weer vol van het vissen. Zaterdag kreeg ik het koppel Alfred en Grietje op bezoek in de boot en Zondag stond een trip naar de Biesbosch op het progamma. Het werdt een weekend met grote verschillen in weersomstandigheden want Zaterdag was een koude dag met in de middag flinke regenbuien. Zondag was het rustig weer met een flauw zonnetje, lekker weer om op het water te vertoeven.
Zaterdag moest het gebeuren met aasvissen onder de dobber gesleept achter de boot. Het water dat bevist ging worden is mijn thuiswater waar het de laatste tijd toch wel moeilijk is om tot een goed resultaat te komen. Dat het niet makkelijk zou worden hield ik al rekenig mee maar Alfred en Grietje stonden hun mannetje en vrouwtje als doodaas specialisten want Alfred toverde toch maar mooi even een vette bak van een snoek met een lengte van 109cm boven water. Verdere details hebben jullie in het verslag van Alfred en Grietje kunnen lezen. In dat verslag ondekte ik ook aan de hand van een foto dat zij op spionage achtige manieren foto's kunnen nemen zonder dat de gefotograveerde het merkt. Waarschijnlijk hebben zij in het verleden een loopbaan bij de KGB gehad!
Zondagmorgen moest ik al vroeg op pad want ik had een flinke reis voor de boeg. Deze dag zou ik met mijn Belgische vrienden op pad in de biesbosch. Het is inmiddels toch wel een dik jaar terug dat ik hen voor het laatst gezien had want helaas moest ik mijn jaarlijkse vistrip naar Zweden met hen wegens omstandigheden afzeggen afgelopen Mei. Na een reis van twee uur kwam ik aan in de jachthaven waar ze mij al stonden op te wachten. Na een hartelijk welkom over en weer werden de boten in orde gebracht en te water gelaten. Ronald nam plaats bij mij in de boot want met hem heb ik de laatste keer in Zweden ook een week in de boot door gebracht.
Vanuit de jachthaven begonnen we direct te trollen in de hoop hier nog een leuke snoek te kunnen vangen. Ondertussen stonden Alfred en Grietje zich aan de andere kant van ons land in een haven weer flink uit te leven. Onderweg in de auto kreeg ik na een uur al een sms dat Grietje twee meters op de kant had, en al trollend in de Biesbosch bleven de sms-jes nog steeds komen met iedere keer weer een meter melding! Grietje sleepte de ene na de andere metersnoek uit het water waarna Alfred zich bij mij telefonisch kwam beklagen dat dit toch niet meer normaal was.
Bij ons duurt het lang voor wij een aanbeet krijgen en de eerste aanbeet langs een mooie diepe rietkraag blijf nog niet hangen ook. Mijn steunhengel buigt diep door en de slip begint te lopen. Al bonkend pak ik de hengel uit de steun maar dan is het opeens ook weer over en blijkt de vis gelost. We genieten ondertussen wel van de mooie natuur hier om ons heen. Want dit is toch wel een heel mooi en uitgestrekt gebied met veel eilandtjes en smalle waterdoorgangen. Het trollen gaat hier niet echt van een leien dakje want het ene na het andere steile talud dient zich aan en voor je het weet zit je na een diepte van zes meter in één keer op nog geen halve meter water.
We gaan door een waterdoorgang op zoek naar andere stekken en komen uit bij een langgerekt eiland met een geul van drie meter diepte. Een groot deel van het omliggende water is een stuk ondieper en ik zeg tegen Ronald dat we het hier maar eens moesten proberen. We beginnen dit stuk af te trollen en als we het stuk voor de tweede keer beginnen af te slepen krijg ik een aanbeet op mijn handhengel. De gele SD heeft een snoek waarschijnelijk flink geirriteerd want de vis staat lekker te bonken aan de hengel. Eenmaal bij de boot kan ik de vis zonder problemen landen en is mijn eerste vis na een lange morgen zoeken een feit. Een prachtig getekende snoek van 85cm mag even poseren en krijgt daarna zijn vrijheid terug.
We besluiten dit stuk toch nog maar een keer af te slepen want we hebben er vertrouwen in hier. En nog maar net weer op gang krijgt Ronald een aanbeet op zijn steunhengel. De geel gekleurde Salt heeft met zijn wiggelende actie een snoek tot wanhoop gebracht. De vis barst van de energie maar moet het uiteindelijk ook afleggen tegen het materieel van Ronald. 93cm hele snoek komt even later aan boord en mag uiteindelijk ook weer vlot vertrekken.
We besluiten na deze twee snoeken om hier het stuk nog eens te gaan uitwerpen maar dit geeft verder geen resultaat. De andere mannen komen ook nog even langszij en hebben helaas ook niet veel vangst te melden. Één snoek en een snoekbaars hadden zij tot een aanbeet weten te verleiden. We wisten dus dat we nog een taaie middag voor de boeg hadden en helaas bleek dat ook zo te zijn. Verdere vangsten bleven uit ondanks de veel belovende stekken die we nog bevist hebben. Rond vier uur besluiten we de boten weer te traileren en nog even gezellig wat te gaan drinken in het cafe aan de jachthaven. Na een hartelijk afscheid en veel belovende plannen voor het komende voorjaar in Zweden nam ik weer afscheid van mijn Belgische vrienden. De lange rit naar huis kon weer beginnen...........
Pieter Nederlof.