Zaterdagmorgen 7 uur, het zit potdicht van de mist als we door de polder rijden op weg naar ons viswater voor vandaag. Eenmaal bij de helling aangekomen blijkt dat je geen hand voor ogen kunt zien op het water. Tijdens het traileren horen we een vrachtschip langs varen maar zien doen we het niet terwijl hij nog geen twintig meter bij ons langs vaart. Linke soep om nu het water op te gaan maar wachten is ook geen optie want het kan nog wel uren duren voordat die mist optrekt. We gaan dus maar rustig aan varen op weg naar de stek die we vandaag willen bevissen.
Ik ken dit water op mijn duimptje maar toch loop ik op een gegeven moment aan de grond met de boot op heel ondiep water, ik moest heel even goed nadenken waar ik was op dat moment. Terug naar dieper water duiken de contouren van de brug op en wist ik eindelijk weer waar ik was. Hier beginnen we te vissen en al trollend banen we ons een weg door de mist. Het zonnetje begint rond een uur of acht langzaam door de mist te trekken maar heeft voorals nog moeite om er door te komen. Als de zon dan even later weer verdwijnt trekt het gelijk weer potdicht van de mist.
Af en toe komen we een erkennings punt tegen en weten we weer even waar we zijn. Dan krijg ik een eerste aanbeet op mijn handhengel waar een grote groene shad aanhangt. De vis doet in het begin weinig en begint bij de boot blijkbaar eindelijk te beseffen wat er aan de hand is. Een paar laatste vluchtpogingen worden onderschept door de druk van de hengel en weldra ligt de vis langs de boot. De snoek is van het formaat waarmee de nekgreep nog toegepast kan worden en in een wip is hij alweer onthaakt. De geschatte lengte van 73 cm blijkt exact te kloppen "Gijsbert keek mij een beetje verbaast aan na het meten" maar was meer geluk dan wijsheid denkt ik.
We trollen weer verder en het duurt even maar dan is het Gijsbert die een beuk op zijn handhengel krijgt. Deze is voorzien van zijn favoriete bulldawg en deze laat hem niet gauw in de steek blijkt ook nu weer. De vis ziet de bulldawg niet zo zitten en wil hem door een paar maal uit het water te komen kwijtraken. Maar hij zat goed gehaakt en even later moet ook deze vis de strijd staken. Ook deze vis kan met de nekgreep gelandt worden en zit dan ook ergens in de zeventig qau lengte.
De mist begint nu goed op te trekken en we besluiten om eens wat stekken af te gaan werpen. Als jerkbait kies ik voor de M'aadvis van Aad Dam, wie deze meneer kent weet dat hij fantastische jerkbaits maakt. Deze jerkbait heeft me altijd wel een aanbeet opgeleverd en ook deze keer laat hij me niet vallen. De jerkbait trekt zo'n twee meter diep en dat is toch al een stuk dieper dan de meeste jerkbaits gaan. Na enkele worpen krijg ik dus een aanbeet niet ver van de boot. De vis komt dan ook gelijk in zicht in het heldere water en blijkt een mooie vis te zijn die toch wel ver in de negentig gaat. Maar eenmaal bij de boot volgt nog een laatste kopschudden en bevrijdt de vis zichzelf van de dreg. Even blijft ze verdwaast liggen en Gijsbert zegt nog tegen me, grijp hem. Het leek er inderdaad even op dat je haar nog zo uit het water kon tillen maar dan gaat ze er ook met een paar ferme slagen vandoor.
We werpen nog even een paar stekken af maar gaan dan ook weer verder met trollen omdat verdere aanbeten uitblijven. Ik besluit om voor het grotere werk te gaan en doe een shad aan mijn handhengel die nogal uit de kluiten gewassen is. Een forse shad van 25cm moet zijn werk gaan doen want ik geloof erin dat je selectief op grote vis kunt vissen met groot aas. En die grote vissen daar ontbreekt het de laatste tijd een beetje aan bij mij. Niet dat ik ontevreden ben hoor want ik vang geregeld mijn vissen en beleef daar veel plezier aan. Maar goed deze keuze blijkt de juiste te zijn want het is die grote shad waar even later een grote vis aan gaat hangen. De hengel buigt namelijk flink door en blijft even in deze stand hangen terwijl de slip door blijft lopen. Op zo'n moment wordt er geen woord gewisseld tussen Gijsbert en mij maar volgt er een volgorde van handelingen die tussen Gijsbert en mij ontstaan is in de loop der jaren. Zonder een woord weten we allebei wat ons te doen staat bij het drillen van een grote vis. Gijsbert zorgt dat alles rond de boot vrij is van kunstaas en neemt de besturing van de boot over als dat nodig is. Prachtig zo'n vismaat waar je van op aan kunt.
De vis gaat goed te keer rond de boot en blijft iedere keer weer een vluchtpoging doen. Maar op het moment dat ik haar de eerste keer goed bij de boot heb doe ik dan ook de poging haar te landen. Het lukt dan ook gelijk maar eenmaal in de boot gaat hij aan mijn hand nog goed te keer. Goed vast houden is nu belangrijk maar je voelt je handen beschadigen langs die ruwe kieuwbogen. De dreg van de shad zit diep in de bek en Gijsbert gaat met zijn hand een beetje de bek in om met de tang bij de dreg te komen. Op dit moment gaat de vis weer tekeer en haalt hij een vingen open aan een scherpe tand. Het is even lastig op zo'n moment maar een vis tot het uiterste afdrillen vindt ik niet verantwoord. Als je daarna te lang met een vis bezig bent in de boot krijg je hem nog maar moeilijk op gang. Na het onthaken en de nodige foto's gaat het meetlint erlangs. Een prachtige snoek 105 cm gaat daarna weer terug in het water en heeft maar even nodig om weer met een paar machtige slagen weg te zwemmen.
Het is rond twaalf uur en we hebben nog tot vier uur door gevist. Over de rest van deze dag kan ik kort zijn. We hebben geen aanbeet meer gehad, het warme windstille weer zal hier toch wel zijn aandeel in hebben dacht ik zo..............
Pieter Nederlof.