“Als de boer is van de akker, wordt de snoek wakker” en “Snoeken moet je zoeken”. Oude spreuken en gezegdes staan vaak als een huis. Dat het soms zoeken geblazen is naar onze geliefde rovers, ondervonden we afgelopen vrijdag nog.

19 september alweer. Friso en ik staan op de trailerhelling onze boot te prepareren voor een dagje groot-water-snoek, als een of andere kerel op veel te dominante toon duidelijk probeert te maken dat aan het gebruik van zijn trailerhelling kosten zijn verbonden. We krijgen de keuze; nu of aan het einde van de middag betalen. “Doe maar aan het eind van de middag!”. We maken ons rap uit de voeten. Werkelijk tientallen keren maakten we kosteloos gebruik van deze helling en nu ineens dient er betaald te worden. Het gaat dan nog niet eens om die paar rotcenten, maar meer op de wijze waarop. Wat een bullebak.

Het water van vandaag is globaal 3-4 meter diep en kent enkele diepere gaten. Rond deze tijd van het jaar voldoet ondiep lopend kunstaas zoals Fatso’s en Bulldawgs vaak uitstekend. Na hiermee tevergeefs verschillende taluds en andere hotspots te hebben bestookt, concluderen we dat ze hier vandaag waarschijnlijk niet liggen. Op deze plas huist altijd snoek, dus wordt besloten het dichter bij de bodem – zeg maar minimaal 5 meter – te zoeken. Dit werkt. In een uurtje pakken we een mooie 93 cm en een kleine 80-er mee. Beide dus op dieplopend kunstaas; een shad verzwaard met 40 gram koplood en de Jake. Kort daarna weer een aanbeet op een diep geviste shad. Toch vreemd dat ze nu dicht tegen de bodem liggen, terwijl ze normaliter in de nazomer op half water lijken te liggen. Spronglaag? Hebben die paar frisse nachten de bovenste waterlaag al zodanig doen afkoelen? In dat geval is het misschien zo gek nog niet dat de prooivis en daarmee ook vriend Esox zich in diepere waterlagen ophoudt. In ieder geval moeten wij het antwoord schuldig blijven. Maar goed, al dat gezoek maakt onze hobby wel zo dynamisch.

Ook op gebruikelijke hotspots is het niets vandaag. Zelfs jerkend komen we niet tot een aanbeet. Aan het eind van de middag komt Friso met het voorstel een poging op de rivier te wagen. Net voor we er op willen varen, passeren we twee collega-roofvissers. Volgens hen was er hier absoluut geen reden tot klagen. We besluiten eerst een kwartiertje trollend te proberen om daarna doorgaans goede stekken jerkend te bestoken. Dit laatste gaat een stuk beter; na een kwartiertje pak ik – al jerkend dus – een snoekje op de Slider. Opvallend was dat deze van nog geen meter water kwam. De plek daarnaast geeft direct weer een kleine 80-er prijs. Ook weer uit de oeverzone. Om kort te gaan; samen vangen we hier in nog een uurtje drie snoeken en missen er ook nog een paar. Omdat het al laat in de middag is, zullen we er zo langzamerhand een einde aan moeten breien. Inmiddels vrolijk door de laatste paar snoeken vervolgen wij zingend onze weg; “Pike is pike, la la la lala! Pike is pike, la la la lala! Pada-pada-pike, la la la lala..” Onderweg – met de trailerhelling bijna in zicht – krijgt Friso nog een prima aanbeet op de dieplopende Jake. Helaas wordt deze snoek (ruim 80 cm) in het oppervlak verspeeld.

We mogen concluderen dat het – ondanks 5 snoeken – een moeizame dag was. Op het grote water lagen ze niet zoals gebruikelijk nabij de taluds, maar moesten ze echt op diepte worden gezocht. Op de rivier was het dus precies andersom; hier was met name de oeverzone in trek. Verder mochten we ook concluderen dat vriend bullebak een paal voor de trailerhelling had gezet. Na betaling van € 6,00 – speciaal vriendentariefje voor ons – mochten we onze weg vervolgen.

Good goan!

Wouter