Zaterdagmorgen, we zitten al weer in September en dit is al weer te merken aan de blaadjes die langzaam aan al weer van de bomen beginnen te vallen. Ook is deze maand de start voor het onderwater leven wat zich op gaat maken voor de winter. Met name de snoek die we bevissen gaat zich bij dalende watertemperaturen het buikje rond eten.
Vandaag weer met Gijsbert op stap en onze keuze viel eigenlijk op het grote water. Maar de wind was deze dag net even te sterk voor deze keuze want windkracht 4 á 5 en groot water gaan nou eenmaal niet samen. Vandaar dat we uitwijken naar beschutter water. Eerder die avond had ik contact met KJ en ik wist dat ook hij later deze dag naar dit water zou komen. We zijn niet al te vroeg deze dag en komen rond tien uur aan bij de helling, vlot ligt de boot te water en kunnen we gaan vissen.

We besluiten een stukje te gaan trollen en nog geen kwartiertje later is het raak. Althans mijn steunhengel buigt diep door en blijft in deze houding staan, de reel blijft lijn geven op standje vastloper. Ik twijfel even of ik daadwerkelijk niet vast gelopen ben maar een paar zware bonken aan de andere kant veraden dat ik daadwerkelijk een vis gehaakt heb. Een zware vis zeg ik tegen Gijsbert terwijl mijn slip nog steeds doorloopt. Dan ineens is het over en veert de hengel terug, de vis heeft zich gelost van mijn fatso. Zo dat begint lekker deze dag!

Een beetje teleurgesteld trollen we verder en je vraagt je natuurlijk af waarom je die vis verspeelde. Eigenlijk is het antwoord simpel want bij een grote vis zijn de krachten die vrijkomen vele malen groter dan bij kleinere vissen en die weerstand moet nou eenmaal een kant op. We besluiten deze stek later nog even uit te werpen maar krijgen verder geen reactie meer.
Als we een stuk verder trollen is het weer raak op de fatso en dril ik een leuke tachtiger naar de boot. We zien dat de vis licht aan de buitenkant van de bek gehaakt is en ook deze vis rolt er bij de boot uiteindelijk vanaf. Als ik uiteindelijk even later mijn derde vis verspeel op de fatso die ook weer licht gehaakt zit voor in de bek blijkt dat ze zich toch niet vol overtuiging op het aas storten.

Het is Gijsbert die even later de eerste vis in de boot brengt. Een vis van 79cm was vol op de bulldwag gegaan en liet zich niet makkelijk bij de boot houden. Deze vis was in topconditie en liet dit duidelijk merken door een paar keer van de boot af te gaan. Als we deze stek nog een keer langs trollen is het mijn fatso die weer een aanbeet uitlokt en deze keer blijft de vis gelukkig wel hangen en kan ik mijn eerste vis van de dag landen. Het blijft lekker lopen want we krijgen deze uren verschillende aanbeten maar ook de twinler van mann's kan me geen vis in de boot brengen want ook hier verspeel ik weer een vis op. Als ik deze softbait voor een kleiner aasje verwissel krijg ik weer een aanbeet, deze vis kan ik uiteinelijk wel landen. Maar bij een volgende aanbeet op dit kunstaasje blijkt het niet goed tegen snoektanden bestand want niet alleen de vis wordt verspeeld maar ook de staart van het aasje. Ook Gijsbert krijgt weer een aanbeet maar lost de vis weer wat deze dag veel actie bracht maar weinig vis in de boot.

Het is rond klok van twee uur als we KJ met vismaat Pim tegenkomen en we maken even een praatje met hen. Ze zijn al een uurtje op het water maar hebben nog geen aanbeten gehad. We vertellen hen dat het ook bij ons zeer moeizaam gaat met veel aanbeten maar weinig vis in de boot. We gaan weer ieder een kant op hopend op wat betere vangsten. Wij vissen tot zes uur door maar krijgen wonder boven wonder nu zelfs geen aanbeten meer. In de morgen hebben we in vier uur tijd negen aanbeten gehad en drie vissen in de boot. Van twee uur s'middags tot zes uur s'avonds hebben we geen aanbeet meer gehad. Het kan raar lopen............

Pieter Nederlof.