Afgelopen zaterdag was Friso samen met (ex-collega) Vincent een dagje weg met onze boot. Hierbij het mailtje dat ik zaterdagavond van Friso kreeg..

yoh Jelle,

Ik heb je telefoontjes wel gezien, maar mijn toestel was nat geworden van al die regen en ik kon er niets meer mee. Ligt nu nog op de verwarming. Hopelijk doet ie ut morgen weer.

Vandaag was een vreemde dag. De ganze dag van die miezerregen die uiteindelijk via je nek naar je rug doorsijpelt. De snoeken wilden ook nog voor geen meter. Een aanbeet op de plas, een snoekje op het grachtje (dat loste na wat gestuntel met de handlanding, enfin was ook geen grote) en tot overmaat van ramp opnieuw 2 stukken kunstaas op raadselachtige wijze verspeeld... Volgens mij zit er ergens een braampje op mijn 60-80 grams jerkstok.

Tegen half vier nog geen snoek dus. In combinatie met de regen en het feit dat ik de laatste 2x ook al had geblankt, begin ik best chagerijnig te worden. Ik had bedacht dat de rivier een soort laatste wanhoopsoffensief was. Daar had ik afgelopen nazomer met Ralf twee snoeken weten te vangen. Ook hier leek geen eer te behalen. En toen de regen nog harder ging vallen was ik er eigenlijk klaar mee. Toch nog besloten om nog even verder te trollen. Tussen sluis en die plek waar die tankers altijd liggen pakt Vincent ineens een snoek, een zware snoek. Wat een sterk beest! Geen dikke, maar wel ruim over de meter. Het meetlint komt net niet tot 110. Dat is goed voor de stemming!

Met deze opkikker in het hoofd trollen we nog wat verder. Langs een haventje, langs een paar dikke pijlers en daar haak ik ineens een snoek. Ook een beste kneipel. Gaat flink tekeer, echt weer een hele sterke vis. We denken allebei aan weer een meter. Maar eenmaal in de boot blijkt ze dat net niet te halen: 96 cm. Wel een hele dikke, puntgave snoek. Onthaken en release gaat net als bij die 109,5 erg goed. Bepaald geen snoeken die moeilijk doen met wegzwemmen. Omdat het al tegen vijven loopt, besluiten we terug te gaan. Op de weg terug vangt Vincent zowaar nog een snoek en lost er even later eentje vlak bij de boot. Zo, dat was de rivier: toch nog 3 snoeken en eentje gelost in nog geen uur tijd!

We knallen terug en doen een kleiner plasje aan; niks. Dan terug het grote water op. Het is inmiddels al 6 uur geweest. Ik probeer het eerst weer op de taluds. Maar dat levert weer niks op en opneens bedenk ik me dat de meeste witvissers die ochtend gewoon dicht bij de kant visten. En daar staan ook die netten van die broodvisser. Plannetje is snel gemaakt; we gaan terug langs de kant.

Daar trollen we nog geen 200 m als ik een zware dreun op de bijhengel krijg. Hele beste snoek weer. Op de Bulldawg. Vincent haalt de hengels binnen en ik probeer de vis bij de boot te krijgen. Vet bakbeest, ik weet zeker dat deze wel over de meter gaat. Als Vincent het schepnet na wat geknoei gereed heeft - onze handen zijn na een dag regen inmiddels door- en doornat en koud - weet ik de snoek bij de boot te krijgen. Vette meterbak! De snoek is weliswaar nog onder water en nog niet schepklaar, maar deze wil ik graag hebben. Dus ik vraag Vincent een poging te wagen. De 1e poging gaat rakelings mis. De snoek knalt er vandoor, maakt een achtje en ik weet haar via de andere kant naar Vincent toe te slepen. Ziet eruit alsof ze wil springen. Nogal ongeduldig vraag ik Vincent een 2e poging te wagen. Deze lijkt te lukken; het net ligt al onder de snoek als deze een laatste poging waagt. Ze springt omhoog richting de boot en uit angst/schrik trekt Vincent het net terug in plaats het net onder de snoek te houden. Echt, op een onnavolgbare wonderbaarlijke wijze weet de snoek te ontsnappen aan het net. Het ergste is dat mijn Bulldawg door de lucht vliegt!!! Enwel zonder snoek. Deze blijft versuft liggen, waarop Vincent nog een laatste poging waagt... tevergeefs. Ik sta verslagen in de boot en maak wat verwijten richting mijn collegavisser voor de deze dag. Ja sorry, zovele uren gevist, dan zo'n bak haken (echt dik over de meter) en dan op zo'n knullige wijze vlak voor de boot verspelen, op zo'n dag met alleen maar regen, in het zicht van de finish... das wel fuckin' zuur. Ik baal er nu nog als een stekker van. Het zou wat geweest zijn: 110, 96 en nog een meter. Ik schat zeker 110+. Maar we zullen het nooit weten. Een stief kwartiertje later stonden wel als verzopen katten de spullen in de auto te laden.

groeten,
Friso