Weken had het kunstaas in de woonkamer gelegen. Ingepakt, uitgepakt. Van de linker naar de rechterhand.
Alle filmpjes op Youtube, die maar iets met snoeken te maken hadden werden bekeken, bekeken en nog eens bekeken.
In mijn dromen was ik al diverse malen uitgevaren. Mijn dobber ging net voor de wekker onder en na het ochtendritueel reed ik enigszins afgeleid op weg naar mijn werk. Telkens een kritisch oog op de diverse wateren die ik passeerde.
Als ik samen met snoekmaten onderweg was, hoorde je, de bekende kreet, “daar moet snoek zitten”.

Nu was het dan eindelijk zover. Gisteravond had ik met Jeffrey een weddenschap gesloten over de vangsten. Ieder van ons moest de vangst raden. Wie er het dichtst bijzat kreeg 10 euro. Kevin dacht aan 2 snoeken, Jeffrey 5. Ik koos zelf voor 6 en meer. Volgens mij kon het wel eens een verassing worden. In ieder geval waren de weergoden ons uiteindelijk gunstig gezind.

Omstreeks 05.30 uur konden wij (Jeffrey en ik) met een volgepakte boot het ruime sop kiezen. Wout zou rond achten aansluiten om in de feestvreugde te delen en Kevin koos ervoor om eerst maar eens lekker uit te slapen. Na 5 minuten had ik al een aanbeet, die helaas niet bleef hangen. Na 10 minuten was het wel raak. De 1ste (kleine) snoek op mijn nieuwe plug van Strike Pro. Dat was in ieder geval een goed teken. Het seizoen was geopend. Wij konden toen nog niet vermoeden dat de dag gedenkwaardig zou worden en in ieder geval voor mij een record zou opleveren. Niet qua lengte, maar voor de hoeveelheid vissen, gevangen op 1 dag (10 stuks)

Jeffrey kon mijn succes niet ongemerkt aan zich voorbij laten gaan en volgde binnen afzienbare tijd met een klein snoekje op zijn kleine Fatso (zonder zwemlip). Altijd leuk als iedereen in de boot een vis vangt.
Rond achten hadden wij ieder 2 snoeken te pakken en besloten richting haven te gaan om Wout op te halen. Met een onderweg gescoorde voorn probeerde ik het even onder de steigers. De dobber ging na 5 minuten vissen al onder. Het was een ferme ruk, maar er volgde geen diepduikende dobber. Sterker nog de dobber bleef roerloos liggen en na controle van het aas, bleek de voorn te zijn verdwenen. Balen, balen en nog eens balen. Op mijn favoriete discipline bleef ik in gebreken. Het is ook zo mooi moment. De dobber onder, het wachten, gevolgd door het aanslaan en dan die drill, Whow !!!!

Na deze desillusie moesten wij weer in de boot stappen. De enige voorn was verloren gegaan en met een blanke dreg ga je niets vangen. Bij het uitvaren van de haven gooide ik de Creator van Cantor erachter. Geen slechte keuze bleek binnen de minuut. Een mooie snoek klapte erop en mocht voor de fotosessie aan boord. Dat was 3 voor mij. Nu was het volgens ons de beurt aan Wout.

Die beurt kwam er. Tot 4 maal toe dook er een snoek op zijn plug en evenzoveel keren wist hij te ontsnappen. Wout had inmiddels het schaamrood op de kaken. Niet in de laatste plaatst omdat Jeffrey hem zijn falen telkens weer inwreef. Nu ik zo zit te schrijven denk ik even terug aan een moment net vooraf aan de lossers van Wout, dat ik een stevige aanbeet kreeg op 1 van mijn drijvende Fatso’s Crank. Een dikke snoek, veroorzaakte een spectaculaire kolk en bleef heel even hangen. Het blijft mooi dat aas wat door het oppervlakte snijdt.

Na de 4 missers van Wout kwamen wij op een meer waar ik nooit succes heb gehad. Dit keer zou het anders worden. Binnen 15 minuten had ik 3 keer succes. Mooi formaat snoeken doken 2 x op de Creator en 1 x op mijn ouwe trouwe Fatso, die inmiddels wel een nieuwe laklaag kan gebruiken. 6 stuks een evenaring van mijn kwantiteitsrecord dat al heel lang staat. Met nog zoveel tijd te gaan moest verbetering van dit record wel lukken. Dat ging ook lukken, want nummer 7 en 8 lagen binnen afzienbare tijd in de boot. Whow een nieuw PR en dat op de 1ste dag van het seizoen. Maar behalve dat heerlijke gevoel had ik ook een beetje medelijden met de andere mannen in de boot. Jeffrey deed nog aardig mee, maar Wout was nog visloos. Gedrieën besloten wij dat de snoekroep (ooit door Wout geïntroduceerd in Almere), ingezet moest worden, teneinde het tij te keren voor Wout.

Dat tij ging uiteindelijk keren, maar tussen door moest eerst Kevin gehaald worden. Hij had heerlijk uitgeslapen en werd door mijn vrouw afgezet bij de boot. Hij kon zijn oren niet geloven. 8 snoeken voor mij en 3 voor Jeffrey was een prima totaal.
Daar onze honger gestild moest worden, werd besloten om ergens in de stad een patatje te eten en zouden wij een poging doen om wat witvis te scoren. De patat en witvis lukten en als toetje wist Kevin hier een mooie 80er te pakken, door met mijn hengel de grachtenkant af te lopen, met in zijn andere hand een overheerlijke frikadel. De Fatso had ook hier weer vis opgeleverd. Wat een kunstaas ! Na de broodnodige versnaperingen en de mooie snoek van Kevin, gaf Wout aan dat hij het niet te laat wilde maken.

De stille hint was voor mij genoeg om de halve familie in te laden, incl. Wout en naar een hotspot te varen waar wij al slepend in het verleden menig succes hadden geboekt. Dat succes was er nu voor Wout en Jeffrey. Wout wist op uiterst koelbloedige manier 2 snoeken te haken en Jeffrey deed er 1 bij, dat zijn dagtotaal op 4 bracht (voor hem een PR). Ik wist hier niets te vangen en begon mij af te vragen of de snoekgoden mij nog gunstig gezind waren. Maar goed, de complete bemanning met vis is iets waar je uiteindelijk aan het einde van een visdag blij mee mag zijn. Een totaal van 15 snoeken in de boot gebeurt je niet elke visdag. Wout besloot inmiddels dat het mooi was geweest en eensgezind voeren wij terug richting haven, waar de dag werd afgesloten met een heerlijke kop koffie voor de mannen en een lekkere warme chocolademelk met slagroom voor de mannetjes. (Wat een feest !!!) Na deze versnaperingen stapte Wout in zijn auto en kon ik het niet laten om een poging te wagen, mijn dagtotaal naar dubbele cijfers op te schroeven.

Natuurlijk ging dat gebeuren met de dobber. De aasvissen die wij bij onze rustpauze hadden gescoord moesten eraan geloven en kregen de twijfelachtige eer om onder mijn snoekdobber te hangen. Al snel was het raak. Een mooie 93 cm snoek ging er vandoor met mijn dobber en kon uiteindelijk succesvol geland worden.

Hierna duurde het nog een half uur, voordat nummer 10, een mooie 80er de zelfde behandeling kreeg. Wat een mooi gevoel. Wat een heerlijke afsluiting. 10 snoeken in 1 vissessie. 17 snoeken het totaal van ons allemaal. Aantallen waar je het voor doet. Aantallen die tellen en aangeven dat het best gesteld is met de snoekstand in ons koude kikkerlandje.

Geheel tegen mijn gewoonte in is dit verslag veel langer geworden dan normaal. Maar ja, hoe moet je het anders doen? Dit valt niet te beschrijven op 1 simpel A4-tje. Sterker nog, deze dag valt heel moeilijk te beschrijven. Dit moet je meemaken!!!

Groet Jos
(velen denken wat doet die kat hier, maar voor de trouwe lezers/bezoekers is dit een oude bekende, die al eerder in mijn verslagen van het afgelopen seizoen een rol vertolkte)
Rest van de foto’s te bewonderen (later) op het forum onder vangsten.