Nu het snoek seizoen voor drie maanden gesloten is hebben we alle gelegenheid om ons volledig op het snoekbaarsvissen toe te leggen deze laatste maand van het seizoen. Principieel ben ik echt niet tegen het vissen op snoek in de gesloten tijd want naar mijn bescheiden mening klopt er niet veel van deze drie gesloten maanden. Paaien van vis hangt namelijk sterk van de jaar getijden af en dat daar de laatste jaren niet veel meer van klopt mag duidelijk zijn. De vis gaat naar mijn mening veel eerder naar de paaigronden dan het gesloten seizoen en is na het seizoen al weer lang afgepaaid. Bovendien hebben wij in Zweden ondervonden dat paaiende vis niet te vangen is omdat ze domweg niet geintreseerd zijn in eten. Ook het principe dat wij onze vangst direct en onbeschadigd terug zetten en de wet dit ook voorschrijft bij het toevallig vangen van snoek of snoekbaars in het gesloten seizoen zou voor ons geen problemen moeten opleveren. Maar laat ik wel duidelijk zijn dat ik geen foto’s of verslagen van snoekvangsten in het gesloten seizoen op het internet zou zetten omdat we ons als hengelsporters alleen maar in een kwaad daglicht zouden zetten. En dat er al genoeg op ons gelet wordt vanuit een bepaalde hoek mag duidelijk zijn!!!

Maar terug naar het snoekbaarsvissen want dat mag deze maand gelukkig nog. Zondag 11 Maart zijn we naar het Noordzeekanaal gegaan om daar ons geluk weer eens te beproeven. Bovendien vissen we er volgende Zondag een wedstrijd en is het natuurlijk belangrijk om te weten waar de vis zich nu ophoud. Ook deze keer weer met broer Bert op stap en dat we de situatie op dit water onderschat hadden zouden we in de loop van de dag dan ook gewaar worden. Mijn laatste visdag bleek de vis zich erg ondiep op te houden en leek zich echt op de paai voor te bereiden. Maar het ene water is het andere niet zouden we in de loop van de dag gelukkig nog ondervinden.

Om negen uur hadden we de boot te water en enkele vissers lagen al op het water te verticalen. Ook zij dachten net als ons dat de snoekbaars zich wel ondiep op zou houden en er werdt dan ook veel dicht langs de kant tussen de vier en zes meter diep gevist. Ook wij probeerden deze diepte aan te houden en kregen inderdaad meteen al enkele aanbeten maar konden deze vissen niet vangen. Onze vermoedens dat het waarschijnlijk baars kon wezen maar zekerheid hadden we hier niet van.

Veel kilometers slepen met shads en verschillende snelheden uitproberen bracht ons rond het middag uur dan ook geen snoekbaars in de boot. De laatste keer op dit water bracht ons met diep en langzaam vissen veel vis op maar toen lag de watertemperatuur wel drie graden lager. Ons vertrouwen dat de vis dan ook ondiep zou zitten begon dan ook langzaam aan af te nemen en we besloten dan ook om onze tactiek om te zetten in die van enkele weken terug. We begonnen een stuk dieper te vissen en het slepen tot een minimale snelheid terug te brengen en dat bleek de omkeer te zijn.

Na nog geen tien minuten kreeg ik mijn eerste aanbeet en even later kon ik een mooie snoekbaars uit het water tillen. Het meetlint erlangs bracht deze vis op 50 cm en dat mag voor een eerste snoekbaars toch een mooie lengte zijn en gelukkig waren we van die gehate nul af. Dan even later is het Bert die zijn eerste vis van de dag uit het water mag tillen en begonnen we weer een beetje opgewekt verder te vissen na deze visloze morgen. Ook het zonnetje begon nu ondertussen uitbundig te schijnen want we hadden toch de hele morgen in de mist en lage bewolking gezeten.

Een uurtje later is het mijn steunhengel die de zesde snoekbaars naar boven brengt en zaten we dus volop in de visserij wat we een uur terug toch echt niet hebben kunnen bedenken. Zo vissen we de middag lekker door en vangen regelmatig een mooie snoekbaars die allemaal goed aan de maat zijn en dat is op dit water wat bekend staat om zijn ondermaatste snoekbaars nou niet zo vanzelfsprekend. De sleeptechniek die wij momenteel boven het verticalen verkiezen heeft zich al eerder bewezen door minder ondermaatste vis in de boot te brengen.

Aan het eind van de middag besluiten we dan ook om het toch nog eens verticaal vissend te proberen en het is Bert die meteen een aantal aanbeten krijgt en daar twee snoekbaarzen van weet te vangen. Dat deze vissen niet groter zijn dan 35 cm is voor ons het bewijs dat wij met de sleeptechniek toch beter bezig zijn. Aan het eind van de dag komt ons totaal dan toch nog op 15 snoekbaarzen met voor dit water toch de vreemde conclusie dat we geen enkele baars gevangen hebben want daar zitten er hier genoeg van. Ook vingen we nog zoals bijgaande foto laat zien een snoekbaars met een halve staart. Dat het stuk staart eraf gebeten is ofdat het een ziek stuk is konden we niet met zekerheid zeggen maar de vis bleek er weinig last van te hebben want de dril was toch aardig stevig en de snoekbaars ging er weer goed vandoor na zijn vrijlating. Ook deze dag hebben we weer veel geleerd en moeten constateren dat wij mensen niet voor de vis moeten gaan denken maar gewoon alle optie’s open moeten laten staan!!

Pieter Nederlof.