Het is zaterdag morgen 6.00 uur ik hoor in de verte de wekker galmen, en met volle tegenzin rol ik mijn bed uit,een nieuwe werkdag is weer begonnen.
Maar na 3 uur gewerkt te hebben(viel allemaal wel mee ) sta ik weer voor mijn huis en heb nog een hele dag voor me.
Snel 2 voice mails ingesproken en even later is de afspraak gemaakt om na het afleveren van een bestelling van een van de jongens op terug weg te gaan vissen .
We belanden in Zwartsluis waar we naast het voetbalveld en mooi watertje ontdekken en deze even gaan verkennen met onze geliefde kunstaasjes ,.
Terwijl in de verte de vaders zich uitleven op de bal en allerlei andere bijkomstigheden en de kinderen zich verveeld bij het toegangshek uitleven (de zogenaamde toegangshekhangjongeren).
Werpen wij de hele kant af ,bij het terug lopen naar de bus schiet er een vis onder de kant vandaan getuige de grote kolk .
Natuurlijk weet ik niet of dit daadwerkelijk een snoek was maar even later staat mijn hengel krom en land ik een mooie getekende snoek.

De kop is eraf.(van de dag niet van de snoek gelukkig)
Na dit succes besluiten we toch verder te gaan en belanden weer is onze vertrouwde polder.
Weer direct naar de vertrouwde stekken , en hier zien we direct aktiviteit onder de oppervlakte ,ik krijg een duidelijke aanbeet en als ik even later naar links kijk zie ik ook Jan Hendrik met een rare blik naar het water turen een flinke kolk getuigt van een aanval op zijn plug.
Maar wat we ook probeerden we konden geen rover zover krijgen om met ons samen op de digitale printplaat vereeuwigd te worden.
Dan maar naar een volgende stek .
Hier werd helemaal geen teken van leven gezien en we besloten dan maar om ons heil te zoeken bij de driesprong.

Hier ook geen enkel teken van leven , maar juist na de woorden ,,,het is hier zo dood als een pier ,,voel ik alsof ik een vuilnis zak heb gehaakt .
Verschrikte witvisjes schieten weg als de snoek merkt dat hij gehaakt is, een grote brede rug verschijnt aan de oppervlakte en schud flink met zijn kop.
Als in een slow motion film zie ik mijn tandem spinner richting het hoofd van Jan Hendrik zoeven maar die zich door een dierlijke reflex net op tijd kan bukken.
Enfin wat toen volgde is weinig opvoed kundig en is dan ook niet voor herhaling vatbaar en Ik hoor in de verte ,, KJ Misser,, galmen.
We staken de weg over en met z’n drieen werkten we een mooi gedeelte af waarbij ik toch nog een herkansing kreeg en dit keer een snoekje van zo’n 65 cm kon landen.
Frans (not so lucky this time) staat aan de overkant van het water iets van,, tijd voor een bakje koffie,, te mompelen.

Als we ons omkleden word ook duidelijk waarom sommigen van ons minder gelukkig waren getuige de nogal opvallend gekleurde ,,geluks sokken,,
We vertrekken richting een kroegje dat ,, toevallig ,,op loop afstand van een mooie visstek ligt
Ik moet nu toch wel toegeven dat ik de jongens toch enigzins moest overhalen met de woorden ,,hier ligt een metersnoek met jullie naam op zijn buik.
We zijn nog geen 5 minuten bezig of er stopt een auto vlak bij ons.
Nog voordat de auto stilstaat komt er een man uit,die binnen de 10 meter die ons scheidt net zoveel malen het woord ,,controle ,,roept.
Blijkbaar had hij doven of slechthorenden verwacht ,na de eerste maal was ons echter duidelijk wat de weledele heer in petto had.

Keurig werd een pasje met daarop controleur Federatie Oost Nederland aan ons overhandigd .
Hierop volgt een gesprek over de nieuwe vispas en de voor en nadelen hiervan.
We sluiten af met de vraag of hij een kopje koffie wil drinken van ons maar dit word met een vage smoes weggewimpeld en de controleur vertrekt .
Zonder overigens onze vispassen te hebben gezien.
We stappen het plaatselijke cafeetje in en bestellen iets te drinken.
Uit pure frustratie van de afgelopen middag gooit Frans zijn wisselgeld in de gokautomaat.
Enfin wat er toen volgde laat zich natuurlijk raden.
Even later zitten we in de auto ons af te vragen wie er die dag nou het meest geluk heeft gehad.

MVG KJ Visser