Watertemperaruren die redelijker worden voor het welzijn van de snoek, het komt er weer aan. De R is weer in de maand en de snoekvangsten nemen toe. De snoek voelt zich goed in water wat schommelt rond de 15 graden en met de komende periode van kou vreet de snoek zich helemaal vol om de winter door te komen. Witvis wat zich verzameld in havens en je kent het verhaal vast wel. Snoek gaat daar zeker achteraan! Maar je moet er nog steeds wat voor doen want vanzelf springen ze de boot niet in.
De laatste dag van de zomervakantie het water op gegaan met mijn broertje Wilfred, elk jaar doen we dat maar meestal met weinig resultaat. Vreemd maar het is nou eenmaal zo. Ik had een stek voor ogen waar we werpend wel een aantal snoeken moesten kunnen vangen, een stek waar de snoek een goede schuilplaats in vind zoals fontijnkruid. De planten stonden meer dan een halve meter onder water dus onze keuze was een jerkbait die we langzaam konden vissen en zo alle hoekjes mee namen. Zouden de snoeken een werpend gevist aasje willen? We kiezen ervoor om de stek uit te vissen doormiddel van het anker waarmee we alles goed uit kunnen vissen.
Het begint super, we verleggen onze boot om de 20 meter en op elke stek krijgen we een aanbeet, volger of snoek in de boot. Op een stuk van zo’n 100 meter lengte vangen we drie snoeken. Stuk voor stuk knallen ze er keihard op en knokken voor wat ze waard zijn. Van een enkele schieten we even een plaatje maar de rest word buiten de boot onthaakt. Als de stek uitgevist lijkt te zijn schakelen we over naar een andere techniek, trollen naar wat andere stekken om werpend te kunnen vissen.
De pittige wind en bewolking zorgen voor goede omstandigheden om te vissen. Geen felle zon die de watertemperatuur snel omhoog laat schieten, de hele dag blijft het gelijk. Als we al trollend het talud in de diepe vaargeul volgen is het Wilfred die een snoekje pakt op de Salmo Hornet. Deze zit lastig gehaakt en de haken worden geknipt om verdere problemen te voorkomen, op naar de volgende. We varen verder naar een haven waar vaak wel snoek te vangen is, voldoende beschutting om een prooi aan te vallen. Maar die prooi bestaat die dag uit kunstaas! Als we langs een paar boten varen is het de steunhengel die krom slaat waaraan een Salmo Fatso hangt. Een mooi stuk kunstaas met een natuurlijke print, wat ook nog eens goed op diepte komt door zijn gewicht. Een voor de tijd dikke snoek van zo’n centimeter of 80 mag op de gevoelige plaat.
Als we bij onze volgende stek wat aan het werpen zijn is het alleen een volger wat we krijgen, en omdat we trollend toch wat meer aanbeten krijgen besluiten we dat weer te gaan doen. Als Wilfred een broodje pakt en de hengel even tussen zijn benen klemt word deze er bijna uit getrokken, dappere vis die een aantal keer goed het water uitkomt maar het uiteindelijk verliest op het zware materiaal. Met één handbeweging zit zijn hand in de kieuw waarna we een plaatje schieten. Ook weet ik op bijna dezelfde stek nog een mooie vis te vangen, het loopt lekker door met de vangsten.
Omdat we deze dag vroeg het water af moeten door andere verplichtingen trollen we al richting de trailerhelling. Maar onderweg nog een stek bevissen moet kunnen! Als we van het diepe naar het ondiepe gaan slaat de steun weer krom, al bij de eerste glimpen blijkt het om een snoek van formaat te gaan. Ook zie ik dat ze een vreemde kromming in haar rug heeft, waarschijnlijk een vergroeiing van eerder. Eenmaal aan boord is het goed zichtbaar, maar echt last schijnt ze er niet van te hebben. Het meten gaat wat lastig maar als we de snoek zo recht mogelijk neerleggen komt het meetlint precies op 100 cm. Langzaam verdwijnt ze de diepte in, tot de volgende keer! Als we nog een keer een kant afvissen met jerkbaits mag Wilfred aan de bak, vlakbij de boot ontploft het water en stort een dikke tachtiger op het kunstaas. De dril had ook niet langer moeten duren want de haak zit licht in het scharnier en kan elk moment uitscheuren.
Een super dag om onze vakantie af te sluiten, we hebben deze dag samen 11 snoeken gevangen. Mooi om in dubbele cijfers te komen met mijn broertje. Maar nu moeten we eerst weer naar school…
Groeten,
Patrick van Asselt