De onverwachte visite op zaterdagmiddag gooide niet persé roet in het eten, want het was een beregezellige middag geweest. Maar Cantor kon het tijdens de koffie niet laten een sms bericht te verzenden naar Sybren zijn telefoon. Maar deze reageerde niet en Cantor had de kansen op een middagje snoeken dus ook laten varen. Hij kon ten slotte ook rustig weer met zijn jerkbaits aan de slag, maar gezien hij hier al iedere dag mee bezig is, vond Cantor het een welkome uitvlucht even op pad te gaan met een hengeltje. Toen de visite net was uitgezwaaid en de opruimwerkzaamheden in volle gang waren, kon Cantor stiekem even met zijn ultralichte hengeltje ontglippen. Na een paar tellen was een flinke kolk na de aanval van een snoek, welke hij overigens mistte, een hoopvol begin. En dat nota bene weer op die kleine vibrax minnow. Het leek een mooi formaat vis te zijn, gezien de staartslag en de waterverplaatsing. Hierna gebeurde er niets meer en na hooguit een minuut of tien hield hij het voor bekeken.

Maar toen de telefoon ging en dit Sybren bleek te zijn, was een date snel gemaakt. Cantor kreeg alleen te horen dat Sybren eerst nog even in de stad moest zijn voor zaken. Mede door het gegeven dat Cantor om vijf uur weer andere afspraken had, bleef er ook maar bar weinig over van de zaterdagmiddag. Maar ergens tussen half vier en vier uur kwam Sybren aangesneld en Cantor leegde en vulde nog even snel de vaatwasser terwijl Sybren de buitenboordmotor installeerde. Halsoverkop griste Cantor al zijn spullen bij elkaar, strompelde de trap op en af met volle handen en heelhuids wist hij de boot te bereiken. Trollend werd snel de strijd ingezet. Enkele aanbeten volgden. En zelfs op de veelbelovende hotspot met de grote aantallen aasvis, gebeurde er niets. En de klok tikte wel verder.

Gelukkig trof Sybren op exact dezelfde plek waar een week eerder hij 74 cm eruit trok, toch weer een vis die het niet te versmaden aasje van Salmo gulzig naar binnen hoopte te werken. Gelukkig hingen er nog dreggen in zodat het kunstaas niet volledig werd opgeslokt, maar netjes in de lip bleef hangen. Gelukkig...het werd geen visloze dag.

Ze waren niet de enige want ze hadden al gezien dat een andere Wirdumer met zijn boot een voorsprong had in het locale viswater. Ze waren benieuwd of Sietse al vis had weten te vangen, maar langzaam trollend is het erg moeilijk iemand in te halen. De wegen zouden zich ongetwijfeld later kruisen. Precies tien minuten na de eerste snoek, aanschouwde beide mannen dat het kunstaas van Sybren werd aangevallen...en gemist. Deze snoek was niet onder de indruk van het kunstaas wat aan de lijn van Sybren hing. Maar een tweede maal hapte deze in het kunstaas van de bijhengel, welke het kunstaas recht achter de boot aan trok. Maar ook dit hapje scheen de snoek niet lekker te vinden. Cantor speelde hier op in. Hij lag met zijn jerkbait ook recht achter de boot, alleen een aantal meters verder naar voren. Hij haalde de spanning van de lijn af en met een beetje acrobatiek ala singing lures, wist hij de snoek voor de derde keer toe te laten happen, maar ook deze keer mis. Meteen de lijn weer slap gegooid. Het kunstaas even de ruimte gevend om vervolgens weer strakgetrokken te worden, wist de snoek nogmaals verleid te worden tot een aanbeet. In het kielzog van Sietse werd deze gulzige snoek onder smakelijk gelach van de beide snoekvisser uiteindelijk toch gehaakt. En wat is dat een genot, om zo met de vis te ‘spelen’. De foto’s werden gemaakt en de snoek werd met een mooie duik teruggeplaatst waar hij weg kwam. Sietse die aan zijn terugreis was begonnen kon nog net de fotosessie aanschouwen. Hij bleek tot nu toe op 2 snoeken te blijven steken. Waarvan eentje dik in de 70 zat. Het leek Cantor leuk hem een singing lure uit te lenen en gaf de man een slaughter. Misschien pak ie er wel een meter op!!! Hierna vervolgde een ieder zijn weg.

Vanaf dat moment begon de tijd te dringen. En besloten ze na een aantal aanbeten om te draaien. Vanaf het keerpunt werd het plotseling toch drukker dan gedacht werd. Want van de vele aanbeten konden er toch nog een aantal verzilverd worden. Dus op de terugreis was Sybren de eerstvolgende met een mooie snoek. En toch weer die mooie perch van Salmo waarop een mooie snoek zich stortte. Na een aantal foto’s kreeg Sybren ineens een gevoel van walging over zich. Deze snoek had overdreven veel parasieten op zijn lijf en een mooie veelzeggende foto van Sybren was het gevolg.

Bij de volgende snoek, de stand ging gelijk op want deze was weer voor Cantor, besloot Sybren de foto’s van de beestjes op de snoek te maken. Deze zou dan misschien op het forum nog van pas komen. De snoek had zich overigens verkeken op de kleine minnow spinner. De mooie snoek gaf leuk wat aktie op de lijn en een aantal runs gaven te kennen dat dit wel eens een grote kon zijn. Uiteindelijk bleek dit dus te gaan om een hele grote zestiger. Het is wel een prachtig stukje visserij, met dat lichte spul.

En zoals het hoort, als je de stand tenminste een beetje gelijk op wil laten gaan, was de volgende snoek weer aan Sybren. Weer was het Salmoplugje aan de beurt. Alleen de manier waarop deze was gevangen is noemenswaardig. De boot was namelijk net stil gelegd, Cantor zat vast aan waterplanten en met wat geklooi wist deze de boel toch weer los te krijgen. Tijdens dat gepruts en het onbewaakt laten liggen van de hengels, klapte een snoek vanuit het niets, op het drijvende stukje kustaas van Sybren. De Salmo plug had al tientallen seconden stil gehangen in het oppervlak. Maar waarschijnlijk na een onverwachte beweging van de hengel welke een impuls gaf aan de plug, hapte een snoek gretig toe en haakte zichzelf. Een mooi moment.

De tijd verstreek en het was inmiddels al half vijf geweest. De jongens verzonnen allerlei smoezen voor het te laat zijn van Cantor. Hij had met Jannie afgesproken rond half vijf thuis te zijn voor een bakje. Maar een dikke metersnoek gooide roet in het eten. Ze zaten vast met drie hengels tegelijk. Een oceaanstomer had de route geblokkeerd. Maar eerlijk is eerlijk, er waren gewoon onverwacht veel snoeken gevangen. Dus lieten de mannen het maar bij de laatste.

Na het bruggetje in het dorp, volgde nog een aanbeet welke verzilverd werd. Cantor was weer aan de beurt en alsof de snoeken het in de gaten hielden, vingen de jongens om de beurten een snoek. Weer een snoek van het haringformaat werd gedrilled en geland. Deze snoek was ontzettend gehavend. Niet alleen op zijn lichaam zaten beschadigingen, waarschijnlijk van een grotere rover. Maar zijn bek was ook helemaal opengescheurd. Dit is niet duidelijk zichtbaar op de foto, maar als je goed kijkt kun je door het gehemelte van de vis, de neus van Cantor zien. Jammer dat zo’n vis door sommigen met geweld wordt behandeld. Dit vaak door toedoen van het niet goed uitgerust zijn met verschillende onthaaktangen en vooral niet te vergeten ook de tangen om te knippen. Die laatste mag niet ontbreken in je uitrusting, visliefhebbers.

Na een dik uur gevist te hebben was de stand op 3 – 3 geëindigd en met een tevreden gevoel gingen de mannen lekker aan de koffie.