Als ik naar de titel kijk, lijkt het wel het afsluitende journaal van RTL op de zondag. Dinsdag 23 januari, na een vroege dienst om 16.00 uur thuis. Ik werk hoofdzakelijk binnen en ben eigenlijk een buitenmens. Er was dan ook niet veel voor nodig om voor die korte tijd (daglicht wat rest) toch nog te gaan vissen. Samen met Jeffrey en Amber zat ik in de auto op weg naar de visstek. Door ons werd gekozen voor een haven, waar ik de auto aan de waterkant kan parkeren . Daar aangekomen, lag de dobber van Amber als snel in het water. De ene na de andere baars werd geland, soms afgewisseld met een voorn. Ik pakte een mooi exemplaar en bond hem onder mijn dobber. Na een half uur, liep plotseling mijn dobber weg. Vreemd natuurlijk, want de aasvis was dood als een pier Na een 8-tal tellen sloeg ik aan en voelde de snoek. Een mooie drill was het vervolg met als toetje de fotosessie.

Woensdag 24 januari. Jeffrey en Kevin een studiedag. Die benaming doet je denken aan een dag studeren, maar het komt er op neer dat de leraren vergaderen en de kleine mannen vrij zijn. Mooie gelegenheid voor mij om een snipperdag te nemen (beetje vroeg in het jaar) en samen met de mannen op snoekenjacht te gaan. Woensdag was een prima dag. Heerlijk weer en een prima temperatuur. Achteraf bleek deze woensdag een prima dag voor mijn totaal. Met 4 snoeken was mijn dag geslaagd. De grootste was 102 cm. De leukste vangst was een kleinere snoek die kompleet uit het water kwam. Altijd spectaculair. Heel belangrijk om de lijn op spanning te houden.

Zaterdag 27 januari: I love it when a plan comes together. Sorry, dat zinnetje. Moest ik aan denken terwijl ik dit gedeelte schrijf. Gestolen overigens van Hannibald (the A-team). Lang geleden voor mij, maar zit inmiddels met de mannen weer te kijken (herhalingen.).
Vooraf aan onze dobbersessies moet altijd eerst aasvis gevangen worden. De ene keer gooi je in en heb je binnen een minuut een aasvis te pakken. Maar soms moet je zelfs met de boot verkassen om aan voorn of baars te komen. Zo’n dag was het. Met de boot aangekomen op de 3de visstek kon ik eindelijk mijn 1ste voorn pakken. Een vis van een prachtig formaat overigens. Het duurde niet snel voordat deze (dood) onder mijn dobber hing. Terwijl ik de nodige aandacht aan Jeffrey en Kevin besteedde (coaching), lette ik een paar seconde niet op mijn dobber. Ik schrok mij dan ook lam toe mijn dobber nergens te bekennen was. Op zich spannende seconden. Je bent je dobber aan het zoeken. Je draait je lijn in. Je probeert je lijn te volgen. Seconden lijken heel lang te duren. Heerlijk !!!!! Dat is de spanning waar je het voor doet. Op een gegeven moment voelde ik de vis en had gelijk door dat het een beste jongen kon zijn. Een prima drill was het vervolg. Toen hij voor de 1ste keer (kort) bij de boot kwam zagen wij gelijk dat een vis van 1 meter ++++ moest zijn. Hoeveel +, wist Jeffrey mij tijdens de meting te vertellen 115 cm. Maar goed wij waren nog voor de landing en in de drill. Deze vis wist mij aangenaam te verassen, door met zijn lengte, bijna compleet uit het water te komen. Dit deed hij kopschuddend om zich te ontdoen van de dreg. Gelukkig lukte het niet, al scheelde het niet veel (dreg op een randje). Altijd spannend als de dreg op het randje van de bek zit en de vis moet nog geland worden. Gelukkig ging het goed. Je wil een vis van dit formaat fotograferen. Het heeft weinig zin om te vertellen,” Ik had bijna etc. etc. etc. “.
Maar goed, na de landing en meting ging hij op de gevoelige plaat en scheet terloops de halve boot onder. Dit laatste was voor de mannen hilarisch genoeg om slap van de lach het komende half uur door te brengen.

Vis 1 van de dag was geland en eerlijk is eerlijk, na zo’n vis kan je dag niet meer stuk. Maar toch wil je nog iets vangen. Niet in de laatste plaats omdat het ondergaan van de dobber zo prachtig is, zo spannend, zo verslavend. De dobber ging gelukkig nog onder, maar dat duurde wel. Ver in de middag was het eindelijk zover. Ik had mijn dobber achter een schip gelegd, waarvan ik wist dat er veel speldaas onder lag. Logische gedachtegang van mij: “Daar waar aasvis zwemt ligt snoek “. Niet zo’n moeilijke redernatie overigens. Kijk bij een willekeurige patatzaak in je dorp of stad. Wat zie je. Juist !!! Mensen (de rovers van het vaste land.). Dat geldt ook voor snoek. Daar waar iets te halen valt, voorn, baars etc (onderwater patatzaak), kan je onze rovers (snoek, grote baars, snoekbaars) aantreffen.
Op een gegeven moment, kwam een oude bekende van mij, even bijkletsen. Het moment waarop ik altijd scherp blijf. Geloof me het is beslist niet onbeleefd dat je praat en naar je dobber kijkt. Het zijn de momenten, waarop het lijkt dat de snoek altijd toeslaat. Zo ook deze keer. Plotseling verdween hij naar beneden. Door het heldere water kon ik de dobber prima volgen. Hij pakte in gestaag tempo meter, na meter. Na de bekende 8-tellen, sloeg ik aan en kon gelijk aan de bak. Deze snoek was geenszins van plan zich er gemakkelijk vanaf te maken. Ik moest alles uit de kast halen, om te voorkomen dat hij zich niet ergens om een meerpaal vastzwom. Uiteindelijk lukte het en bleek het om een heel mooi exemplaar te gaan. Een prachtige 90er met een heel opvallende kleur en tekening. Helaas valt de foto uiteindelijk tegen, maar geloof me, “hij was prachtig”. Daar waar ik tijd en zin heb, plaats ik ergens een filmpje, waarop de landing te zien is.

Einde van de middag en 2 snoeken van prima formaat. Ik was tevreden en besloot om mijn boot van de aanlegsteiger naar zijn box te varen. In mijn hand nam ik echter mijn hengel mee, met aan de dreg een prima voorn. Deze laatste werd met een flinke worp ergens in het midden van onze haven geworpen. Terwijl ik langzaam richting mijn dobber voer, zag ik plotseling dat hij onderging. Ik schreeuwde het uit, naar Jeffrey en Kevin. “Snoek, snoek, snoek”. De mannen keken niet op of om. Zij dachten dat vadertje lief hun in de maling nam.(zoals gewoonlijk). Uiteindelijk won gelukkig hun nieuwsgierigheid en zagen zij hoe krom mijn hengel stond. Na een heel aparte drill, waarbij ik slap van het lachen lag, kon ik met de kieuwgreep de snoek landen. Gelukkig had ik de onthaaktang in mijn borstzak en was de dreg snel verwijderd. Met de snoek in mijn ene hand en de buitenboordmotor in de andere, draaide ik mijn boot en maakte mij op voor de laatste fotosessie. Een leuke fotosessie, die past bij de afsluiting van een prima visdag/week.

Groeten Jos
als laatste 1 van onze vaste toeschouwers. Excuus voor de kwaliteit. Het is een deelvergroting van......Onze IJsvogel dus.