Vandaag 2 januari, een double en een meter. Ik durf bijna niet meer in de pen te klimmen. Dit slaat nergens meer op. Zo wacht je op je 1ste meter (van het seizoen) en zo sneuvelt je PR en vang je vervolgens de ene na de andere meter. Het is bijna niet leuk meer.

Vandaag een heerlijk onstuimige dag. Samen met Jeffrey en Kevin na lekker uitgeslapen te hebben op snoekenjacht. Rond 11en lag de boot klaar en kozen wij het ruime sop. De 1ste tekenen van snoek konden helaas niet verzilverd worden. Mijn dobber verdween prachtig naar beneden, maar ik kon geen contact krijgen met de vis. Jammer, maar dat is vissen. De 1ste stek bleef verder stil. Kevin wist overigens voldoende baars en voorn te vangen. Ik ben de tel kwijtgeraakt, maar het moeten ongeveer 100 vissen geweest zijn. (verspreid over de hele dag.)

Na een uurtje besloten wij om op een andere stek te gaan vissen. De dobbers van Jef en mij lagen snel op hun plaats. Nog geen 5 minuten duurde het. Ik hoorde Jeffrey roepen dat hij een snoek aan het drillen was. Ik wilde de tangen pakken, maar zag plotseling dat mijn dobber ook verdwenen was. Aanslaan en raak. Het vervolg was prachtig. Vader en zoon die tegelijk een snoek drillen, landen en vervolgens om de beurt onthaken en daarna gebroederlijk op de foto gaan. Lachen dus. In mijn verslag van gisteren schreef ik over het hoogtepunt uit 2006, niet wetende dat het de dag erna geëvenaard zou worden. (foto van 2006 was mooier).

Een mooie opening op de nieuwe stek. Wij zijn nog een klein uurtje gebleven. 2 keer wist een snoek het aas te stelen zonder gevangen te worden (knap!). Je kent het wel, dobber onder, contact zoeken en vervolgens niets, noppes nada. Ik wist nog wel een mooie baars met de dobber te vangen.(32 cm)

Na dit snoekloze uurtje werd het hoog tijd om te verkassen. Onderweg, kwamen wij een vliegvisser tegen. Hij beklaagde zich over een snoek die telkens zijn gevangen vis aanviel. Aan ons de vraag om hem te vangen. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen 5 minuten had Jeffrey een mooie vis aan de lijn, die stevig partij bood. Bij het zien van de boot gaf hij een laatste keer gas, waarna hij geland kon worden. Een mooie 93 cm gaf de meetlat aan. Jeffrey helemaal in zijn nopjes. De laatste 2 dagen waren voor hem snoekloos geweest. Dit maakte een hoop goed.

Nadat wij deze snoek terug hadden gezet, duurde het nog geen 5 minuten of ik had beet. Mijn dobber verdween snel onderwater. Tellen, contact zoeken en aanslaan. Ik voelde de vis en de drill kon beginnen, althans ik voelde niets meer. Snel inhalen en toen weer contact. Wat bleek, de vis was met een spurt in mijn richting gezwommen. Toen de vis naast de boot lag, zag ik iets vreemds. De haak hing los naast de bek en de onderlijn liep door de bek heen. Deze vis hield alleen de onderlijn vast. Scheppen riep ik tegen Jef. Het vervolg was gelukkig de fotosessie, maar had net zo goed anders kunnen aflopen. (Een mooie 70er)

Na deze 2 vissen bleef het ook hier rustig en besloten wij om 100 meter verder ons geluk te zoeken. Dat geluk werd gevonden. Na een half uur, zag ik een snoek een 5 meter van de boot jagen. Ik gooide mijn dobber met aasvis in zijn buurt. Het duurde enkele seconde of hij nam de dobber mee naar beneden. Aanslaan en raak. Door het ondiepe water zagen wij gelijk dat het een grote snoek was. Hij gaf behoorlijk partij, zeker bij het zien van de boot. Uiteindelijk kon hij geland worden. Meten is weten is het gezegde van Jeffrey. Voor ik het in de gaten had, gaf hij mij de lengte al door, 1.04 oh nee 1.03. 1 meter 3, mooie vis pap ! De fotosessie kon beginnen. Helaas niet de mooiste foto.(mannen moeten nog wennen aan de camera)

Nou dat was mooi geweest voor vandaag. Kom we gaan naar de haven en drinken er nog een warme chocolademelk. Dit was niet tegen dovemansoren. De jongens enthousiast in de boot. De dag werd geëvalueerd. Alle 3 waren wij tevreden. Niet op de laatste plaats door de dubbel, de meter en de mooie 90er. Ik dacht dat wij zojuist de laatste vis van dag hadden gevangen, maar dat bleek niet zo te zijn. Tijdens het afdekken van de boot (dekzeil), had Jeffrey een hengeltje ingegooid in de haven. Voordat ik klaar was met de boot, hoorde ik Jeffrey al roepen, “snoek, snoek, snoek, Kevin Scheppen !!!!!”. Vanaf de boot kon ik het tafereel aanschouwen. Ik sprong van de boot en was nog net op tijd voor het onthaken en de fotosessie. Snoek No.6 van deze heerlijke dag. Wat een dag .

Hier houdt het verhaal op, maar ga ik nog even nagenieten met een heerlijke bak koffie.

Groet Jos