Sommige mensen zijn jong en worden dan verliefd. Er zijn dan ook nog van die mensen die het geluk hebben dat hun vriendin het niet erg vind dat ze vissen en er zijn er zelfs die de mazzel hebben dat ze een vriendin vinden die aan het water woont. Als je toekomstige schoonvader dan ook nog eens een boot achter het huis blijkt te hebben die je mag gebruiken dan lijkt het of de ideale match is gevonden. Zo verging het ook mijn pleegbroertje die een vriendin vond die in Zwartsluis woonde, aan het water, met een boot in de achtertuin. (Mazzelaar)

Nadat hij mij al herhaaldelijk had gevraagd of ik eens mee wilde om daar in de omgeving een beetje te vissen lukte het ons eindelijk om een dag te plannen dat we allebei konden en zelfs het weer was ons deze dag gunstig gezind. Het zou deze keer om snoek gaan en deze zouden we slepend met kunstaas proberen te verleiden. Na een kort rondje door de haven zijn we het Meppelerdiep over gestoken om vervolgens in een doodlopende zijtak terecht te komen met aan het einde daarvan een gemaal. Het rook hier gewoon naar snoek, mooi helder water met aan de oever overhangende takken met daaronder een talud van grote keien wat steil naar beneden lied. Zo was het een meter uit de oever ongeveer een meter diep en aan de andere kant van onze boot vonden we twee meter water.
Gewoon perfect om langs te varen met vier pluggen in het water en het duurde dan ook maar even of de eerste aanbeet was een feit en ook gelijk weer een losser. Plotseling krijg ik een klap op de hengel die langs de oever loopt vlak nadat ik de hengel even had bewogen. Een kolk vlak achter de boot bewees dat het hier om roofvis ging en bewees eveneens dat ik hem alweer kwijt was. Jammer joh! Nog geen tien minuten later was het raak op de andere kant van de boot op mijn hengel met de daaraan dieplopende plug die de vorm van een rapala fat rap had en een oranje zwart streepmotief. Deze snoek was zo vriendelijk om zichzelf te haken en na een korte dril werd hij met de hand geland. Het eerste (snoekje) was binnen ( ongeveer 60 cm) en na een fotootje voor dit verslag werd hij snel weer vrijgelaten.

Nu was Anton aan de beurt met eveneens een snoekje van ongeveer 60 cm en binnen een half uur hadden we dus al drie aanbeten gehad waarvan we er twee hadden verzilverd kortom
dit leek een leuke dag te worden. Dat werd het dan ook. Aan de andere oever waar we inmiddels heen moesten omdat je nu eenmaal niet door een gemaal heen kunt varen bleek de oever nog gunstiger te zijn voor onze snoekvrienden. Hier was de situatie namelijk hetzelfde als aan de andere kant maar met deze uitzondering, de bodem was hier rijk begroeid met planten en dat is perfect voor snoek. Het duurde dan ook maar even of mijn big s aan de kanthengel werd gegrepen alsof er geen spaan van heel moest blijven. Als er iemand onder water aan mijn hengel trekt heb ik altijd de neiging om terug te trekken en daar kwam vriend snoek dan ook al gauw achter. Tegen mij had hij niet zoveel praatjes als tegen mijn big s en al gauw lag de mooie snoek van 76 cm in de boot. Het leven kan op sommige momenten zo mooi zijn! Drie snoeken in een uurtje vissen, lekker in een bootje met de zon erop, wie doet je wat?

Omdat we nu weer aan het einde van het kanaaltje waren gekomen besloten we om naar de andere kant van het gemaal te varen om daar even te verticalen op snoekbaars en zo gezegd zo gedaan. Na twee uur zonder aanbeet vonden we dit wel weer genoeg en besloten om de snoeken maar weer eens op te zoeken maar dat bleek niet zo eenvoudig als het die ochtend ging. Nadat we de complete oever van het zwarte water hadden uitgekampt zonder ook maar een stootje besloten we om langs de andere oever maar weer terug te gaan en toen we eenmaal weer bijna bij de kruising met het Meppelerdiep waren had Anton opeens weer beet. Eindelijk, ze zitten hier dus toch wel! Een kleintje van in de vijftig cm was het resultaat en daar hebben we dan ook maar een biertje op genomen.

Even later is het mijn beurt en hangt er weer een snoekje aan de hengel met de dieplopende plug. Ondanks dat de haken nogal vrij boven op de kop van de snoek zitten land ik hem toch met de hand. Deze snoek doet nu wat alle snoeken van vijftig cm doen en dat is spartelen als een gek. Ik zeg nog tegen Anton dat dit de reden moet zijn dat Henk Simonts deze kleinere snoeken buiten de boot onthaakt en vervolgens glipt de snoek toch uit mijn hand en RATS !!!!! De dreg die boven op zijn kop zat dwars door mijn vinger heen!!! AUW!! En een hele serie andere woorden die ik hier maar beter niet kan vermelden. Omdat ik toch zo’n zeventig snoeken per jaar vang wist ik dat dit er vroeg of laat van moest komen en er zat dus ook een degelijke kniptang in mijn tas om de haak door te knippen wat Anton vervolgens heeft gedaan. De snoek van de haak, even meten en op de foto ( het kreng was maar net vijftig cm) en weer overboord die handel.

Nu kijk ik eens naar mijn inmiddels dik geworden vinger waar nog een klein stukje van de haak uitsteekt en ik zit te bedenken hoe ik dit er ooit uit moet krijgen. Ook Anton zit er een beetje vreemd naar te kijken en hij vind het duidelijk maar niks. Ik probeer nog met een adertang het zaakje door te drukken maar het enige resultaat hiervan is een straaltje bloed en een bleke Anton. Nou ja het is niet anders, we vissen eerst wel verder en dan gaan we vanavond wel eens naar een dokter want ik krijg het er zelf toch niet uit zeg ik tegen Anton en we vissen weer verder. Het is inmiddels drie uur en het lijkt alsof de snoeken er geen zin meer in hebben en we besluiten dan ook maar om nog eens terug te gaan naar het water waar we zijn begonnen om het daar nog eens te proberen. Eenmaal weer op de plek aangekomen weet Anton nog een mooie snoek te haken van 78 cm en kan onze visdag niet meer stuk. Helaas was mijn vinger dat inmiddels wel.
S’avonds naar het ziekenhuis waar een kundige arts na een hoop geklier mijn van een centimeter haak kon verlossen en gelukkig was de haak net langs mijn bot gegaan zodat er geen blijvende schade was ontstaan.

Moraal van dit verhaal: Zorg altijd dat je een degelijke kniptang bij je hebt tijdens het snoeken want vroeg of laat ben je aan de beurt en het staat zo raar als je met snoek en al naar het ziekenhuis moet!

Groeten Eeuwe