Sander is met vakantie. Hij gaat al ongeveer 1000 jaar naar dezelfde plek in Frankrijk. De camping waar hij dan verblijft ligt aan een groot stuwmeer, dat op bepaalde plekken meer dan 100 meter diep is. In dit meer moeten mega snoeken huizen, dus neemt Sander elke keer trouw zijn visspullen mee. Elk jaar weer komt hij gedesilusioneerd thuis. De spaarzame keren dat er vis werd gevangen, betrof het klein grut. Ook dit jaar heeft Sander zijn visspullen weer mee. Zaterdag sms-de hij echter goede berichten. Hij had een snoek gevangen! En wat voor een, 117cm hele centimeters. De foto's en het hele verhaal volgen vast als hij terug is.

Markjan en Wout hadden nu dus een nog grotere drive om te gaan vissen. Niet alleen konden we uitlopen in de seizoenscompetitie, maar misschien konden we ook een mooie metersnoek vangen om een beetje tegenwicht te gaan geven aan Sander. Hij staat inmiddels op 3 metersnoeken. Het plan was om weer naar ons nieuw ontdekte viswater te gaan. We weten dat hier hele dikke meters worden gevangen, dus dat moet ons ook lukken.

Maandag rond een uur of 12 traileren we de boot het water in. Alle visspullen worden uit de auto overgeladen in de boot. het lijkt wel of we drie weken op safari gaan, zoveel spullen gaan er altijd mee. Als alles in de boot ligt, kiezen we het ruime sop. Vier hengels met 4 verschillende soorten aas hangen in het water. Vol goede moet, en in een lekker middagzonnetje varen we rondje na rondje. Het blijft erg stil. We proberen alle kleuren aas, shads, pluggen....niets lijkt te werken. Onderweg komen we collega vissers tegen, ook zij hebben geen resultaat. Misschien moeten we de tactiek maar eens veranderen. We gaan het maar weer eens met dode witvis proberen.

We zoeken een mooi plekje aan een steiger bij een bedrijf. De hengels worden omgebouwd, en het aas wordt er aan gehangen. Binnen de kortste keren liggen vier van de zes dode stukken aas onder een dobber in het water. En nu wachten. Dat duurt niet lang, tergend langzaam verdwijnt een van de dobbers onder water. Markjan pakt de hengel en komt al snel tot de conclusie dat de draden van de vier dobbers door de wind behoorlijk in de tist zitten. Een poging tot aanslaan mislukt behoorlijk, en de vis is weer weg. Jammer!

Lang duurt ons verdriet echter niet. Al snel verdwijnt de dobber van Wout onder water. Even wachten....aanslaan...mis! Jammer, dat is twee snoeken in korte tijd. Maar we geven niet op. Het dode aas is echter wel op, we moeten zuinig doen. Na ongeveer een half uutje verdwijnt er weer een dobber van Markjan onder water. Even wachten....aanslaan...en hangen! 'Een kleintje' zegt Markjan, die weinig tegendruk voelt. Dat kwam waarschijnlijk omdat de snoek naar ons toe zwom, want als hij een run neemt, trekt hij met gemak 30 meter lijn dwars door de slip heen. Markjan haalt hem langzaam weer binnen, de snoek neemt weer een run. Dit ritueel herhaalt zich een paar keer. De snoek blijft erg diep, en zwemt nu richting de steiger. 'Zet je slip wat strakker' oppert Wout. Zo gezegd zo gedaan. Het helpt echter niet. De snoek trekt met gemak door de slip heen en neemt weer heel wat meters draad mee van de spoel. Ondertussen zijn we al ruim 5 minuten verder en hebben nog geen glimp van deze monstersnoek opgevangen.

Dan schiet de snoek weer weg, vol naar de stijger toe. Hij weet ondanks verwoede pogingen om dit te voorkomen, toch om een paal heen te zwemmen. De draad schuurt langs de paal, en komt vast te zitten. 'Hij is weg' roept Markjan. De adreneline pompt door zijn lichaam. Voorzichtig trekt hij aan de hengel....de slip begint weer te lopen. 'Nee, ik heb hem nog'. De snoek trekt door....en dat was net teveel voor de gevlochten lijn. Weg is de snoek. Een gevoel van grote teleurstelling neemt plaats voor de adreneline. Het duurt even, en er gaan heel wat scheldwoorden door de lucht. Dit was een dikke vette recordsnoek! En hij is weg! 5 minuten leek het zo mooi, en toen storte onze droom in!

We stoppen met het dood aas vissen en besluiten weer te gaan trollen. Als we echter een klein stukje hebben gevaren, blijken we beide niet meer te geloven in een mooie vangst. 'We hebben nog twee dode visjes, zullen we nog even dood azen?' We zoeken een ander plek, en gooien onze dobbers met onderhangende vis in het water. Na nog geen twee minuten schiet de dobber van Markjan onder. Even wachten...aanslaan en hangen! Deze snoek wordt snel geland. 83 centimeter is toch een respectabele maat. Op veel dagen zouden we hier heel blij mee zijn, maar vandaag voelt het toch een beetje als een troostprijs. Aangezien we nog maar 1 visje hebben, staren we nog een kwartiertje naar de dobber van Wout, maar er gebeurd niets meer.

We gaan weer naar huis. Niet eerder was de teleurstelling zo groot. Niet alleen om de verloren snoek, maar ook om de verloren kans om Sander te evenaren. We gaan dit eerst maar eens verwerken, om de volgende keer weer vol goede moed op pad te gaan. Misschien is het dit keer mislukt, maar de volgende keer gaan we er weer vollop tegenaan!

Markjan