Vandaag een dag als geen andere. Ik had besloten om het kunstaas een dag in de doos te laten. Althans, de spinners mochten nat worden om de benodigde baars te vangen, maar daar moest het bij blijven. De rust van de dobber moest in combinatie met het prachtige(zonnige)herfstweer zorgen voor een dag van ontspanning en natuurlijk de vangsten. Wij begonnen in de haven met de baarshengel. Met kleine spinners was het al snel raak. De ene na de andere baars wisten wij te landen. Na een half uurtje dacht ik een baars te haken, maar al snel kwam ik erachter dat er een snoekje aan de lijn hing. Op de lichte spinhengel, gaf het geweldige sport. Voor mij was de dag al geslaagd. De aker vol met baars en een snoekje. Wat wil je nog meer.

Ik had nog maar net het snoekje onthaakt en gefotografeerd of Razim schreeuwt iets verderop, “Snoek, snoek, grote jongen”. Ook hij was bezig met heel kleine spinners en zijn lichte baarshengel, dus ik dacht aan een zelfde formaat snoek als die van mij. Niets bleek minder waar, het was een grote snoek. De baarshengel stond krom en als ik krom schrijf bedoel ik krom. Ik zag de vis, vlak voor de steiger in de weer met het aas van Razim. Zo iets moois moest ik vastleggen op video. Razim riep, “scheppen, scheppen, hij gaat zo los”. Dit weerhield mij er niet van om het tafereel vast te leggen. Tot onze verbazing was het gevecht plotseling over. Uit de bek van de snoek kwam een mooie baars tevoorschijn. Razim had kennelijk met de spinner een baars gevangen en de snoek was hier onmiddellijk overheen geschoven.
Hier de URL van het filmpje. Razim stoeit met mijn snoek en trekt op het einde de baars uit zijn kaken. KLIK HIER VOOR HET FILMPJE
In mijn hoofd zit altijd een stemmetje die zegt, “vangen, vangen”, dus ik rende naar mijn hengel en gooide de dobber met hieronder een baars onmiddellijk op de plek waar de snoek het laatste gevecht had geleverd. Binnen 2 seconde was het raak. De dobber verdween statig onderwater. De hierop volgende 8 tellen, leken een eeuwigheid te duren. Ik sloeg aan en voelde onmiddellijk vis. “Hangen “riep ik. Na een prima, maar korte dril, kon de vis geland worden. Na meting bleek hij 98 cm te zijn (net niet hahaha). Vastleggen op de foto viel niet mee. Wij bleven lachen en ons verbazen. Eerst vang je een baars, dan schuift er een snoek overheen. Vervolgens los je de snoek en dan wordt hij gevangen. Wat een dag. Genoeg beleeft, genoeg gevangen. De dag kon niet meer stuk

Na al dit gespartel in de haven vond ik het de hoogste tijd om naar een hot spot te gaan. Afgelopen week had ik daar mijn 1ste serieuze snoekbaars kunnen landen. Tevens had ik misgeslagen op een grote snoek. Razim en Jeffrey konden haast niet meer wachten na het horen van mijn verhaal. Na een leuke tocht met de boot, kon hij eindelijk afgemeerd worden onder de brug. Razim en Jeffrey hadden al snel een plekje voor hun dobber gevonden. Ik gooide ergens in het midden in. Ik maakte me eigenlijk niet zo druk om de plek. Ik had al genoeg gevangen. De beurt was aan hen. Na een minuut of 5 ging mijn nieuwe mobiele telefoon over (oude ligt ergens op de bodem). De hinderlijke, irritante beltoon, leidde mij behoorlijk af. Razim, moest tot 2 x toe roepen, dat ik beet had. Op zich een voordeel, niet opletten, je kunt gelijk aanslaan. Het enige wat er nog aan ontbrak, ik riep weer, “hangen”.Ik voelde gelijk dat het geen snoek was. Al snel kwam de snoekbaars in het zicht. Prima dril, alleen een beetje kort. Maar goed voor klagen geen plaats op deze dag. Na landing, ging Jeffrey over tot meten. 70 cm was zijn conclusie (dezelfde vis van vorige week?). Lachen dus. Foto en weer terug. (ja ja terug. Catch and Release). Wat een vangsten tot nu toe. De dag was compleet. Hij kon niet meer stuk.

De vissessie werd voortgezet op dezelfde locatie. Hier moest meer vis huizen. Een 15 minuten bleef het rustig, op wat baarzen na. Plots ging mijn dobber met een ferme ruk onder. Wederom die 8 tellen, contact zoeken met de vis en aanslaan. Dit keer was het echter bingo. Deze ferme jongen of dame ging er vandoor. Hij brak een aantal malen door de slip. Een echte dril. Een heerlijke dril die afgerond kon worden met de landing. De snoek bleek een fractie kleiner dan die uit de haven, maar met zijn 91 cm, 1 om blij mee te zijn. Tegelijk voelde ik mij een beetje opgelaten. Alle vis aan mijn haak (behalve de baarzen). Op zich niet leuk, want je gunt je vismaten (zeker je zoon) meer. Maar goed, een volgende keer is het andersom.

Hierna bleef het rustig. Wij hebben nog geprobeerd om op grote diepte, grote jongens te vangen, maar er kwam niets meer op het droge. Wel lukte het Jeffrey nog bijna om in de haven een snoek te haken. Zijn dobber verdween met een ferme ruk onderwater, maar helaas sloeg hij mis.

Jullie begrijpen al, dit was een dag al geen andere. Ik hoop dat er nog veel volgen.
Groet Jos