Woorden overbodig

[color=#0000FF]Vrienden, over precies 100 nachtjes slapen, is het zover. Dan vertrekken we om 5 uur ’s ochtends. Het is al licht. Het weer is mooi.

1092 kilometers en 12 uur en 46 minuten later, komen we rond de klok van 18.00 uur aan bij ons prachtige huisje (info via http://www.zweden-visvakantie.com) in het mooie Silltal.[/color]

Na lang wachten is het zover, we mogen

[color=#0000FF]De barbecue gaat aan, een biertje en wijntje erbij, en de eerste avond is een feit. De nacht is wat onwennig in het nieuwe bed, de nieuwe kamer en de nieuwe geluiden om het huis. Om 7 uur ’s ochtends wekt Marco ons met de geur van gebakken spek en ei.

Marco was er al om 4 uur uit en heeft 3 uurtjes staan werpen vanaf kant. [i]‘[b]Mooi helder water’[/b][/i], vertelt Marco enthousiast. [i]’[b]Ik heb al een volger gehad[/b].’[/i] Om 9 uur staan we met zijn allen bij de 3 bootjes. Mooie bootjes! We stappen in, starten de motor, drukken de choke weer in, en het kan beginnen. 20 minuten later wordt de stilte ruw verstoord. [i]’[b]YOOOOOOOOOOOOOOOOO[/b]’ [/i]schreeuwt Sander. Een groep kraanvogels vliegt in paniek op.[/color]

Een lange traditie…..Friso vangt de eerste

[color=#0000FF]Sander gaat zitten, steekt snel een sigaretje op, en begint aan de dril. Wouter helpt met het landen van de mooie snoek. De eerste is binnen. 75 cm. Een mooi begin van weer een prachtige week…
To be continued….[/color]

En een prachtige week werd het. Ook al waren de temperaturen en omstandigheden niet zoals het jaar ervoor, we hebben weer genoten. Zoals hierboven begon Ralf 100 nachten voor onze eerste visdag met een mailing die hoe langer hoe mooier werd. En hoe meer mailtjes er volgden hoe groter de voorpret was.

Allemaal mooi getekende donkere snoeken in die Zweedse meren

Dit jaar waren we voor het eerst op een voor ons nieuw water in het zuidwesten van het mooie en ruige Zweden. Omdat het een nieuw water was en we graag wat wouden vangen hebben we ons van te voren een beetje geïnformeerd. Sven bij ons uit de buurt werd benaderd, en kwam met geweldige info. En die werd serieus genomen want hij had daar een beste bak van 1.17 m gevangen. Dat geeft de burger moed. Toen Ralf en ik op de Visma liepen en Jouke Timmer zagen konden we het niet laten om hem even aan te schieten gezien hij al meerdere keren op “ons” meer had gevist. En volgens mij had onze eigen Pieter er ook al gevist en wist nog wat te vertellen. Ook kreeg Wouter nog een mailtje van Dick van Hattem. Aan ervaringen van goede snoekvissers geen gebrek dus. Van allen kregen we dan ook zeer bruikbare tips, waarvoor dank. Zelf hadden we natuurlijk de kaarten ook uitvoerig bestudeerd en de hotspots aangemerkt. Wel zo leuk dat daar dan ook vis vandaan komt.

Van alle gemakken voorzien

Nadat we ons genesteld hadden in onze riante woning met alle luxe (sauna, Nederlandse tv, internet en voldoende slaapplekken, genoeg banken en niet onbelangrijk voor de mannen; een vaatwasser) voor een ruime week werd er de volgende dag vol goede moed begonnen met vissen. Ondanks de niet al te positieve geluiden die we van "local" Jan en Pieter hoorden. Tegen een uur of 9 lagen we er toch lekker in. Een uur later waren we al wel nat tot op de naad maar dat kon de pret niet drukken. Er werd ondanks het zeer koude water van een graad of 8, toch vis gevangen en das mooi! 7 vissen met z’n vijven op een voor ons nieuw water vonden we gezien de omstandigheden niet eens zo verkeerd.

Altijd weer die rietkantjes

Genietend van de omgeving en hopend op een eland onderweg brengen we zo de dagen door aan het water. En zoals jullie allemaal weten, die gaan veel te snel voorbij. Meestal zoeken we tegen een uur of 2 in de middag een eilandje op waar we voornamelijk een gezonde lunch nuttigen. Deze bestaat meestal uit worst, of worst. Tijdens de rustpauze worden de vangsten doorgenomen en wat we zouden moeten veranderen om de aantallen omhoog te krikken.

'Yoooooooooo'

Op ongeveer 30 minuten rijden van ons huisje zit een redelijk bevolkt plaatsje en ze hebben er naast een goede pizzeria ook nog een grote supermarkt. Wel zo handig zeg maar. De vangsten lopen eigenlijk met de dag op en meeste boten vangen elke dag wel vis. Een aantal snoeken word trollend gevangen en de iets kleiner maar niet minder leuke snoeken worden uit het riet gelokt.

Op de Jake…..uiteraard

De echte bakken blijven achterwege maar aan het eind van de week hadden we toch een stuk of 5-6 dikke 90-ers in de boot gehad. De uitschieter van de week was een “ach ik gooi m wel ergens neer” 98-er snoek voor Ruben, de broer van Wouter. Die kwam even een paar dagen langs en pakt meteen de bonusvis van de vakantie. Prachtig gewoon. Op het moment dat het gebeurde voeren Sander en ik net de baai binnen en ons werd op niet mis te verstane manier te kennen gegeven dat we even een meetlint moesten afgeven. Eerder die ochtend had Ruben ook al een mooie 92-er dame gefopt op de good old Screaming Devil.

Verdiende vis op een natte en taaie dag

Zo hebben we aan het eind van de vakantie toch bijna 60 snoeken weten te vangen en daar waren we niet eens ontevreden over gezien de omstandigheden. Wouter en ik hadden zelfs een double strike op een goede dag. Nu had dit aantal natuurlijk makkelijk twee keer zo hoog kunnen zijn als we elke dag om 6 uur waren begonnen en om 22 u waren gestopt……..maar dat zat er niet in ;-)

Zo te zien nog niet afgepaaid

Hieronder nog een stukje proza wat ik jullie niet wil onthouden. Deze kwam de mailbox binnen met nog maar 90 nachtjes te gaan. Over voorpret gesproken…

[color=#0000FF]‘[i][b]Potdikkie’[/b][/i], zegt Wouter. [i]‘[b]Wat heeft die Ruben weer een geluk.[/b]’[/i]
[i]‘[b]Ach, geduld’ [/b][/i]zegt Ralf bemoedigend. [i]‘[b]We zijn nog geen kwartier bezig’. [/b][/i]
[i]‘[b]Je hebt gelijk,’ ... ‘Ik geniet ook al zonder vis te vangen. En dan te bedenken dat ik 5 dagen geleden nog niet eens zeker wist of ik langs zou komen’[/b].[/i]

Sander en Wouter blijven nog even gooien op de stek.
Als Friso en Marco even komen kijken, wordt de stilte weer verstoord.
[i]‘[b]STEKKENPEZERS!’ ‘WEG HIER’[/b].[/i]

Friso en Marco lachen en varen langzaam verder.[/color]

Worst? Nee hoor, niet elke dag

[color=#0000FF]Via de Walkie-Talkie (immers een stuk goedkoper dan telkens bellen), komt Marco binnen.
[i]‘[b]Ralf? - ‘over’. ‘Ja Marco’ – ‘over’[/b].[/i]
[i]‘[b]Hoe laat wil je de worsten doen?’ – ‘over’[/b].[/i]
[i]‘[b]Gewoon, tegen de middag, uur of 1 denk ik’ – ‘over’[/b].[/i]
[i]‘[b]Ok, jammer’ – ‘over en sluiten’[/b].[/i]

Als het zonnetje begint te schijnen, gaan de jassen uit.
Een dikke trui blijkt voldoende als we heerlijk staan te werpen in het prachtige Östra Silen meer.
Als de pan om stipt 13.00 op het vuur staat te pruttelen, staat de teller op 5.
Nog niet echt top, maar ook niet slecht voor nieuw water. En vis in elke boot.

[i]‘[b]Het is hier mooi’[/b][/i], zegt Friso.
[i]‘[b]Ik lust er ook nog wel een’[/b][/i], vult Marco aan.[/color]

De altijd indrukwekkende visarend

[color=#0000FF]45 minuten later worden de motoren weer aangeslingerd.
[i]‘[b]Tijd voor een dikke bak’[/b][/i], zegt Sander.

Het gas gaat los.
[i]‘[b]Waar naar toe?[/b]’[/i], roept Wouter.
[i]‘[b]Op naar die rotsen[/b]’[/i], schreeuwt Ralf, [i]‘[b]op naar de rotsen’[/b]…[/i]

To be continued.[/color]

Ook de kleintjes waren welkom

Al met al hebben we weer geweldig genoten dit jaar in het altijd mooie Zweden. Volgend jaar zijn we weer van de partij denk ik zo. Ook zal Wouter binnenkort nog een verslag plaatsen, en je weet het, als hij in de pen klimt…..wordt het leuk. Hij heeft natuurlijk weer andere schitterende foto’s.

Groet’n
Marco Vogelzang