Deze keer met Fred afgesproken om een dag bij mij te gaan snoeken. Fred heb ik drie jaar geleden leren kennen tijdens een snoektrip naar Vastervik in Zweden, echt een jongen met een geweldige passie voor het snoekvissen en het is dan ook altijd feest met hem in de boot.
We hadden afgesproken om half acht op een parkeerplaats en vandaar uit op het viswater aan maar ik kwam twintig minuten te vroeg aan maar gelukkig kan voor Fred ook een visdag niet vroeg genoeg beginnen en ik stond net geparkeerd toen ook Fred al aan kwam rijden.

De visspullen werden snel overgeladen in mijn auto en op de traillerhelling aan om de boot te water te laten. Onze visdag kon beginnen!
We begonnen te trollen bij een doorgang van twee meren en omdat er veel activiteit aan de oppervlakte van witvis was zijn we er ook nog een uurtje gaan smijten met jerkbaits maar een aanbeet bleef uit dus zijn we verder het meer opgegaan naar de volgende stekken.
Na een paar stekken aangedaan te hebben bleef het voorals visloos maar bij een eiland met een mooi talud met planten groei erom heen kwam om half een de eerste aanbeet van een snoek. Deze snoek maakte er een waar feest van door flink wat sprongen om de boot heen te maken en nadat ik haar gelandt had bleek zij 100 cm te zijn. Dat was dus een mooi begin en ik zij tegen Fred dat hij nu aan de beurt was. En nog geen kwartier later vangt ook Fred zijn eerste vis die akelig dicht in de buurt van de meter kwam namelijk 98cm.

Na nog wat stekken aangedaan te hebben besloten we aan het eind van de dag weer terug te gaan naar de doorgang waar we s'morgens zoveel activiteit gezien hadden. Toen we er doorheen trolden ving ik mijn tweede vis een mooi getekende snoek van 85cm.
Ook nu gingen we weer op deze stek werpen maar meer dan slijm van de vele brasems op het draad leverde dit niet op.

Uiteindelijk stelde ik voor aan Fred om voordat we zouden stoppen nog even met grote shads te gaan slepen op deze stek. Na nog geen tien meter gesleept te hebben, kreeg ik een geweldige beuk op de steunhengel en deze vis wist echt van geen ophouden. Zij nam zelfs nog even de boot op sleep.
Na een paar flinke runs gaf zij zich gewonnen en kon ik haar uit het water pakken en bleek zij 112cm te zijn.
Na een paar foto's gemaakt te hebben is zij weer snel aan haar vertrouwde omgeving terug gebracht en ook deze vis zwom weer ongeschonden weg en dat is toch het mooiste moment weer voor ons!

Het was ondertussen vijf uur geworden en omdat Fred nog een dik uur rijden voor de boeg had besloten we de boot te trailleren. We spraken af dat we het binnenkort nog eens dunnetjes over zouden doen.

Groet, Pieter Nederlof