Dat belooft een lekker dagje te worden...

Eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om een verslag te schrijven, laat staan om te vissen. Dit omdat ik midden in een verhuizing zit. En je wilt niet weten hoeveel rotzooi een mens (de vrouw des huizes) in ruim 10 jaar kan verzamelen, echt niet meer normaal. Laat vriend Piet nu net baggerweer en windkracht weet ik hoeveel hebben voorspeld voor dit weekend. Dat komt dus allemaal mooi uit, of toch niet?

Dat werd ook wel weer eens tijd

Vismaat Rick belt me toch in de loop van de week op, of ik hem dat weet ik niet meer, met de plannen voor het weekend. Laat ik nu toch nog een gaatje gevonden hebben op zondag. En met goedkeuring van het thuisfront, omdat we zaterdag zo hard gewerkt hebben, gaan we zondag “lekker” vissen. Ik zal een lang verhaal kort maken. vanaf het moment dat ik om 6 uur in de auto stap, tot het moment dat ik er ’s middags om 17u weer instap is het niet droog geweest #$%^&*()@#$%. Nu maakt me normaal een buitje niet uit, maar dit was echt niet normaal. Ik was nat tot aan m’n kloten, en neem van mij aan dat ik die goed inpak.

Niets mis mee

Eerst dachten we nog bij een verkeerd water te zijn aangekomen daar de helling op 10 cm na gewoon verdwenen was en compleet onder water stond. Het bankje in de boot was net zo hoog als de kade. Wel zo makkelijk voor het instappen van de ietwat corpulente vissers onder ons. We beginnen de dag vol goede moed en nog droog met het uitgooien van de plek waar ik met Ralf een week of wat geleden een stuk of 3 vissen ving en er nog wat verspeelde. Nu gebeurt er echter niets en besluiten we, mede door de belachelijke harde wind te gaan trollen. Tegen de tijd dat wij denken dat het maar eens moet gebeuren, gebeurt er eigenlijk niet zo veel. Op een flauwe aanbeet na. Echter na een tijdje van ik een leuke snoek. En dat zou ook wel eens tijd worden, want ik had vanuit de boot lang geen vis meer gevangen.

In de Rick pose

Een klein stukje verder krijgt Rick een lekkere aanbeet en de vis blijft lekker diep. Op het moment dat ik de overige hengels binnendraai voel ik ook ineens flinke weerstand op mijn handhengel. Eerst denk ik nog dat ik de vis van Rick stiekem ook heb gehaakt, maar als Rick schreeuwt en ik ook een beste buik zie bovenkomen, weten we voldoende. Een double hook-up. En dat op dit water. Maar zo snel als die van mij kwam, verdwijnt ie ook weer en moeten we het doen met Rick zijn vis. Na een tijdje is onze verbazing groot als er een leuke snoekbaars bovenkomt. Dat hadden we niet verwacht op dit heldere deel van het water. Maar welkom is de ruime 60-er zeker. Toch baal ik van mijn losser, temeer omdat ik denk dat het een beste vis was.

Afgelopen week na het werk op een oppervlakte plug, cool!

Even verderop vang ik alsnog een mooie donkere snoek en stijgt het goede gevoel net zo snel als dat het regenwater naar beneden komt. Op een 2-tal vissen na, die helaas na een korte dril weten te ontkomen zit er geen vis meer in het vat voor ons. Jammer maar helaas, volgende keer beter. Ik heb in ieder geval weer genoten en stukken beter gevangen dan de laatste keren in de boot, wat wil een mens nog meer? Een snackbar misschien?

Groet’n

Marco Vogelzang