Mooie lucht, maar ook mooi water?

Nee, ook ik had geen wandeltocht, zelfs geen 2 dagen. En gelukkig maar. Op de donderdag dat Pieter en Jacco leuke vissen aan het vangen waren en daar zowaar Wouter en Friso tegen het lijf aanvoeren, zat ik aan de rand van een recreatieplas (nee, geen viswater). Dit met een lauw flesje cola light en 2 onstuimige kinderen op een kleed….ook leuk, maar dan anders. In mijn gedachten was het dan ook al lang vrijdag want dan zou ik weer een dagje gaan knallen. Vrijdag had ik een dagje met Rick staan op een voor ons nieuw water.

Jacco, deze is speciaal voor jou.

Zoals gewoonlijk begonnen we op tijd en ditmaal was het zo’n beetje traileren bij de mensen in de voortuin. Over het eerste water, kan ik kort zijn. We hebben alles geprobeerd, gooien, trollen, door de woonwijken, op de plas, door de bossen. Op een of twee aanbeten voor Rick na, bleef het stil, erg stil. Zo stil dat we tegen 11 besloten de paling in te pakken en een groter ouder meer op te zoeken wat binnen een half uur te doen moest zijn. Niets bleek minder waar, want door ik weet niet hoeveel wegopbrekingen werd dat halve uurtje ineens verlengd met een half uurtje. Nah ja, was ook niet zo erg, omdat we dan na het traileren in een sterke tot zeer sterke wind heel toevallig een eettent langs het water tegenkwam. Je raadt het al, er moet toch gegeten worden en een beetje stekinfo opgedaan worden via de locals.

Zoek de shad. Wat een timing van de fotograaf.

Via een locale visser kregen we een aantal stekken waar het goed vissen moest zijn. U raadt het al, we hebben de hele middag geen ruk gevangen, geen aanbeet maar wel een overdaad aan schaarsgeklede leuke dames verschillende boten en strandstoelen. Die ook nog eens speciaal voor ons gekomen waren……tja, je moet toch iets verzinnen voor een goed gevoel. Kortom een dag om snel te vergeten. Volgende keer gaan we naar een water waar wel vis zit.

Lekker hoor, een kroketje tussendoor.

De volgende dag moest en zou het beter gaan. Ditmaal ging ik met Ralf naar een water waar ik op de een of andere manier gewoon van houd. We gingen iets later weg maar lagen toch nog op tijd in het water. Ik zat weer eens in de boot waarin het voor mij allemaal begonnen was. Altijd lekker. Wel bleken de tand des tijds en de nodige regendruppels de rugleuningen van de stoelen aardig te hebben aangetast. Echt veel stevigheid zat er niet meer in, en nee, dit had niets te maken met mijn omvang. Na nog geen 100 meter werd Ralf zijn stukkje rubber gegrepen en sprong er achter de boot een 80-er volledig uit het water om vervolgens de shad weer in het water te gooien en waarschijnlijk rustig verder te zwemmen op zoek naar echt voedsel.

Geen meter, maar wel een beste buik en dito kop.

Helaas was dat ’s ochtends het enige wapenfeit. We trolden van jerkplek naar jerkplek maar veel meer dan 1 volger tot vlak onder de boot en een behoorlijk schele snoek die al springend Ralf zijn Busterjerk volledig miste. Eigenlijk hadden we alle actie in een gek kwartiertje dat aanbrak vlak voordat we uit het water moesten in verband met andere afspraken van ondergetekende. Allereerst werd mijn Fatso gegrepen door een leuke snoek welke ik helaas verspeelde vlak voor de landing. Niet veel later werd diezelfde Fatso gepakt door een leuke snoek die deze keer wel even cheese tegen de camera mocht zeggen. Pfff, eindelijk vis in de boot.

Zo gaat ie goed, zo gaat ie lekker.

Op het moment dat ik goed en wel rechtop in boot zat pakte Ralf een beste vis tussen alle plezierboten in. In eerste instantie dachten we aan een leuke tachtiger. Toen ie bleef gaan en we iets meer van z’n kop zagen dachten we dat ie wel eens richting de meter kon gaan. Dat haalde die uiteindelijk net niet op een decimeter na, maar dat de bonusvis van de dag zou worden was ons wel duidelijk. Na een korte fotosessie werd ook deze vis met respect teruggezet en zwom ze na een minuutje of wat rustig weg.

Korte broek, petje, brilletje, mooie snoek. Kan het beter?

En wat Ralf bij mij deed, deed ik ditmaal bij hem. Stiekem gooide ik mijn jerkbait richting de plompenbladen om vervolgens bij de 2e worp weer een leuke snoek te haken en ook deze op de foto weten te krijgen. Vol goede moed werd nog een rondje gedaan maar behalve een beste ram op de handhengel tijdens het laatste rondje trollen bleef het stil en reden we beiden tevreden naar huis.

Met andere woorden, we hebben weer genoten. Beide dagen. Zoh, nu nog even volhouden want over een paar dagen gaan zelfs een heel weekend lekker vissen op een grote plas. ‘S avonds lekker bier drinken, over ranzige dingen praten, barbecueën en vooral lachen. Tot dan!

Groet’n,
Marco Vogelzang