Een passende titel voor dit snoekverslag. Nu ik dit schrijf vraag ik me af of het woord “aanklooien” überhaupt goed Nederlands is. Misschien is het wel verbasterd Twents of zo, weet ik veel. Wat ik er in ieder geval mee bedoel te zeggen is dat het een chaotisch visdagje was. Het was de bedoeling om met ons bootje een mooi riviertje aan te doen. Hoe anders kan het lopen..

3 augustus 2006. Toen ik Sietse belde met de vraag of hij zin had in een dagje snoeken, was hij gelijk enthousiast. Sinds het snoekvirus vat op hem heeft gekregen, is hij er altijd wel voor te porren. Onze boot lag vlug in het water en we lieten de motor al een beetje warm lopen. Net toen we van plan waren te vertrekken sloeg onze voormalige liefde af. Het is een raar ding gebleken, dus dit plotseling afslaan is niets nieuws. Een tweede poging om er nieuw leven in te blazen, bleef zonder resultaat. Om kort te gaan; 20 minuten later zat er nog geen muziek in.. Inmiddels had ik blaren op de vingers van dat achterlijke trekkoord, begon het flink te plenzen en zat Sietse alleen maar af te geven op die kl*temotor. De hoerastemming was compleet verdwenen en net als Sietse begon ik enorm chagrijnig te worden en liet dat merken ook. Volgens hem had ik de hele motor laten verzuipen door te vaak de choke te gebruiken(?!). Aangezien we onze 4 takt echt niet meer aan de praat hebben gekregen ben ik echt benieuwd wat daar de oorzaak van is geweest.

Nadat de boot weer terug op de trailer lag had ik geen zin meer in welk avontuur dan ook, en wilde het liefst naar huis. Sietse dacht hier kennelijk anders want hij stond in de stromende regen onderaan de stuw zijn frustraties van zich af te werpen. Plots zie ik hem schrikken van een snoek die zijn roodwitte plug finaal mist. Jammer van de gemiste kans, maar de motivatie was in ieder geval weer helemaal terug. Er stond een behoorlijke stroming voor de stuw en af en toe werd er flink gejaagd op speldaas. Roofblei? Het grotere kunstaas werd even vervangen voor kleiner spul, wat in een mum van tijd een vijftal leuke baarzen opleverde. Omdat we eigenlijk kwamen voor een maatje groter besloten we richting een kanaal te gaan dat bekend staat om z’n goede snoekstand.

Eenmaal bij het kanaal wierp ik een jerkbait vol in de stroming van een sluis en direct was het raak. De snoek gaf prima partij aan mijn lichte jerkstok en bleek 90,5 cm lang. De jerkbait was vol gegrepen en was behoorlijk beschadigd. Gek genoeg vind ik die oorlogswonden alleen maar mooi. Sietse had nog niets gevangen en wilde graag ook nog een snoek vangen. De laatste weken als Sietse meegaat moet er altijd ruim baan gemaakt worden voor “ioor”. Dit is de naam van een dikke knuffel-ezel, half zo groot als ikzelf, die het vriendje schijnt te zijn van Winnie de Poeh. Het volgende is namelijk het geval: Sietse is nog niet zo lang geleden in het huwelijksbootje gestapt met zijn Susan. Van zijn vrienden kreeg hij een opdracht mee: vang een snoek van minimaal 78 cm lang, ga met snoek en ioor op de foto, lever deze in en je ontvangt je cadeau.

Naar mijn mening kan Sietse beter praten dan snoeken, dus ik dacht dat dit nog wel een paar maandjes kon duren. Helemaal mis! Verderop bij de stuw stonden we al een dik kwartier te werpen toen hij ineens met een grote glimlach een mooie snoek stond te drillen. Zijn plug, gewoon afkomstig van de Lidl, was grof gegrepen door een snoek die achteraf 81 cm bleek te zijn. Na een uitgebreide fotosessie (met ioor!) kreeg ook deze z’n vrijheid terug en vonden wij het ook welletjes. Zeker toen mijn vriendin Annemarie belde met de mededeling dat ik waarschijnlijk die avond nog peetoom zou worden. Inmiddels ben ik de trotse oom van Amke, een meisje van 48 cm lang. Een normale lengte voor een pasgeboren baby, maar voor een snoek wat aan de kleine kant..

Good goan!

Wouter