[b]Zo hard beuken die vissen er soms op[/b]
Rampen komen nooit alleen. Ik zou op vakantie gaan en dat betekent voor mij dat er niet gevist wordt. Voor mij staat vakantie gelijk aan tijd besteden aan mijn gezin. Ooit heb ik één uitzondering gemaakt op die regel. Dat was tijdens een survival vakantie in Polen. Daar moesten en wilden we van de natuur leven. Ik heb er forel gevangen en gegeten. Nog voor Rigor Mortis intrad lagen de vissen al op het vuur. Echt super lekker. Maar terug naar mijn verhaal. Ik zou dus voor een lange periode niet kunnen vissen. Maar zoals gezegd. Rampspoed komt zelden alleen. En dat geldt blijkbaar ook voor kleine rampspoed. Mijn roofbleimolen begaf het tijdens de aanbeet van de op één na laatste roofblei die ik ving juist voor de vakantie. Ik wist al direct wat er aan de hand was met de molen en dat werd later ook bevestigd door de dealer: kromme as. Tsja. Zo hard beuken die vissen er soms op. En natuurlijk helpt mijn ruige visstijl ook niet echt mee. Het was trouwens niet de eerste molen die ik met het roofbleien aan gort had geholpen. Dit was nummer 5 al. En daar zaten niet de minste pareltjes tussen. Ik ga hier geen merk noemen, want eigenlijk ben ik echt super tevreden over de molen die de laatste 3 keren de geest gaf. Service was ook extreem goed. Maar voor mijn stijl van vissen is de molen niet robuust genoeg. Een te klein model. Maar de balans met mijn hengel is zo geweldig. De twijfel is groot. Weer de zelfde molen met de wetenschap dat ze over een half jaar weer stuk is? Of toch op zoek gaan naar een andere molen. Met alle risico’s van dien. Want wat als ik een molen koop en het blijkt niets te zijn? ([i]De vis op de foto is gevangen met de oude molen en toen was ik nog super blij met dat pareltje.[/i])

[b]Twijfel (deel 1)[/b]
Uit “Twijfel” van Fresku.
( http://www.youtube.com/watch?v=0rfnTMcHkqA&feature=related )
Soms zit ik maar te denken
en komt alles op me af en dan voel ik de stress
vandaar dat ik twijfel..
het enige wat mij nu nog kan stoppen
op het pad die ik bewandel op de weg naar succes
is mijn eigen twijfel.
(Op de foto één van de vissen die tijdens één van de testsessies uit het water kwam.)

[b]Wensenpakket[/b]
Ik zag mezelf dus al maanden zoeken naar een molen, waarbij er amper gevist werd. Ik had al wel snel een verlanglijstje voor mezelf samengesteld. Een lijstje waaraan de nieuwe molen aan zou moeten voldoen:
- Extreem hoge inhaalsnelheid.
- Power.
- Balans met hengel moet perfect zijn.
- Perfect functionerende slip.
- Wijde spoel.
- Slijtvast (dit is natuurlijk moeilijk uit te testen)
Gelukkig ook kwamen de hulptroepen. Ik heb een aantal geweldige vismaten die samen een enorm arsenaal aan molens bezitten en ze begonnen allemaal spontaan molens aan te bieden om te proberen. Zo ook een zwaarder model van de molen die gesneuveld was. Deze viel af omdat de balans met mijn roofblei hengel totaal zoek was. Dit was ook al het geval met de duurdere broer van de gesneuvelde molen. Ook een Pen molen vond ik te zwaar. (Maar wat een juweeltje). En dan ineens kreeg ik net na mijn vakantie een molen in mijn handen gedrukt die direct goed aanvoelde. De molen heeft delen van carbon en was een slag groter dan mijn huidige molen wat resulteerde in een bredere spoel. De molen was daarbij zelfs lichter! En de balens met mijn hengel… Perfect. Een dag nadat ik thuis kwam van vakantie deed ik er mijn eerste worpen mee. Door de grotere spoel gooit deze molen nog een tandje verder. De draad wordt netjes op de spoel gedraaid wat voor het roofblei vissen een must is. En de power is echt veel groter dan die van mijn huidige molen. De vangsten kwamen ook. In eerste instantie niet de grootste vissen. De echte test moest nog komen.

[b]Waar slapeloosheid al niet toe leidt[/b]
Uiteindelijk komt de informatie waar je wat aan hebt vaak onverwachts. Zo ook nu. Ik kon weer eens de slaap niet vatten en ik besloot er maar uit te gaan. Ik leek wel gek, trouwens. Man, man. Wat een beestenweer. Aangekomen bij de rivier wilde ik mijn eerste worp doen. Echter, op dat moment barstte achter me het onweer los. Wat moet je dan? In het midden van niets en met een supergeleider in je handen? Voor mijn gevoel rende ik voor mijn leven. Gelukkig wist ik in de buurt een schuilplaats en daar moest ik zeker een uur wachten tot het onweer was overgedreven. Toen ik uiteindelijk schuchter tevoorschijn kroop was misschien wel het onweer weg, maar de regen stroomde nog steeds met bakken uit de hemel. Het was zo erg dat de vissen om mijn oren konden zwemmen. Maar man. Wat waren de vissen los. Hieronder volgen in telegramstijl de eerste worpen van de sessie:
1ste worp: Baars van 39 cm.
2de worp: Een losser. Waarschijnlijk een baars.
3de worp: Een losser. Waarschijnlijk een baars.
4de worp: Een aanslag op de hengel. Duidelijk roofblei, maar de vis bleef niet hangen.
5de worp: Er gebeurde niets tot het aasje in zicht kwam. Twee meter van de kant beukte een mega roofblei vol op het aasje. Al mijn te natte haren vlogen omhoog. De hengel vloog krom en de vis ging vol door de slip. Hier was dan de echte test van de molen. Na een lange en heftige dril kon ik de vis landen. Ik heb een foto van de vis gemaakt, maar die is duidelijk mislukt door de heftige regen. Na deze foto stopte de fotocamera het ook. Stom natuurlijk om in dit weer een foto te willen maken.
Het was ongelofelijk, maar met elke worp had ik aanbeten. Na deze roofblei ving ik nog een baars van het formaat pinky. Daarna heb ik alleen maar roofblei gevangen. 1 60+ vis en de rest was allemaal boven de 70 cm. Extra jammer dat mijn camera het begeven had, want er zaten veel foto fähige vissen bij. Na 45 minuten moest ik er de brui aan geven, helaas. De klanten wachtten op me.

[b]Twijfel (deel2)[/b]
Uiteindelijk had ik de leenmolen weet teruggegeven aan de eigenaar en vervolgens ging ik vissen met Michiel. Een molen had ik niet en ik mocht de molen lenen die ik de laatste 2 jaar altijd had gebruikt. En op dat moment merkte ik toch weer hoe fijn dat molentje was. Logisch, natuurlijk ik had er vele uren mee gedraaid en het voelde vertrouwd aan. Ik kan het maar moeilijk duiden, maar ik was gewoon zo gewend aan dit type molen… De twijfel sloeg weer toe. Maar gelukkig hielp een vismaat me weer verder. Vincent had ook een aantal worpen met de leenmolen gedaan en hij was eigenlijk er van overtuigd dat de molen beter was dan mijn molen, maar ook dan zijn molen. Hij vond dat ik niet moest twijfelen en de molen bestellen. Ik besloot voor de molen te gaan en kan nu ook het type noemen hier:
Mitchell Mag-Pro Lite 1000 Advanced.
(De snoekbaars op de foto ving ik met de molen van Michiel. En daarvoor blijft mijn oude roofbleimolen perfect. Na de revisie ga ik de oude molen vooral inzetten bij het snoekbaarsvissen.)

[b]Ontmaagding[/b]
En dan is daar ineens de nieuwe molen. Ze lag klaar in de winkel om opgehaald te worden. Ik weet niet hoe het is met anderen, maar bij mij werkt het zo dat ik zo’n nieuw speeltje direct wil gebruiken. Echter had ik afgesproken de volgende dag op de Fair. Er zat dus niets anders op dan een korte sessie te doen in de vroege morgen net voordat ik naar de fair zou vertrekken. Ik moest gewoon even met de nieuwe eigen molen spelen. Ik stond in de vroege morgen aan het water en deed mijn worpen. Het eerste uur gebeurde er helemaal niets. Geen enkele aanbeet zelfs. Maar het was te donker om van de ene naar de andere krib te lopen. Ik bleef daarom vooral genieten van de omgevingen. Een enorme dreun rukte me uit mijn gedachtes en 3 minuutjes later lag de eerste 70er op het matje. De vis was niet geschikt voor de foto.
Direct met de volgende worp dreunde de volgende vis op de hengel. Deze vis was rond de 65, denk ik. Echter werd ook van deze vis geen foto gemaakt. Het is in deze tijd van het jaar vooral zaak snel te handelen indien de vissen in de buurt zijn.
Na deze vis was het een hele tijd weer niets. Tot mijn aasje plotseling uit de stroming wed gegrist. Geen harde beuk voor een roofblei, maar voordat ik überhaupt kon reageren vloog de hengel krom en ging iets aan de andere kant van de lijn vol door de slip. Ik kon niets anders doen dan deze power run ondergaan. De run zette zich behoorlijk lang door en dat alles in een gestaag tempo. Ik had nog helemaal de klappen die grote roofblei tijdens de dril op de hengel uitdeelt gevoeld. Daarom begon ik te vrezen voor een vals gehaakte vis. Maar plotseling volgde daar dan toch de beuk op de top. Ik had me voorniks zorgen gemaakt. Er zat een foto fähige vis aan de lijn. Nu maar hopen dat de vis bleef hangen. De vis stopte plotseling met de lange run en zette zich dwars in de stroming. Dit kon wel eens lang gaan duren. Voor een roofblei dril, dan. Maar uiteindelijk gaf de vis mee en na veel pompwerk over lange afstand liet de vis zich scheppen. Prachtige bak! Een vis waar ik blij van word.

[b]Power burst[/b]
Direct tijdens de volgende worp volgde een dreun op de hengel, gevolgd door een felle run door de slip. Alles voelde in het begin als een dikke bak. De vis bleef zwaar aan de hengel trekken en telkens volgde er korte bursts van power. Maar toen de vis in zicht was volgde verbazing. De vis was hooguit 60 cm. Niet te filmen, eigenlijk. De vis werd in het water losgetikt van de haak. Wederom viel er een stilte en eigenlijk toen ik bedacht dat het mooi was geweest. Maar een paar worpen daarna (ik moet altijd even moed verzamelen om te stoppen) werd mijn aasje vol gegrepen net na het strak draaien van de lijn.. Kabammmm. Wat een bak was het weer.

[b]Bursts van vissen[/b]
Ook deze vis zwom weg. Met de volgende worp beukte de volgende vis er op, maar bleef niet hangen. De worp erna volgde weer een aanbeet, maar de enkele dreg bleek om de lijn te zitten. Weer een worp en weer beukte een vis vol op de hengel. De slip gierde een seconde en los. De vis was duidelijk even los, maar bleef telkens niet hangen. Maar gelukkig met de volgende worp wel. En ook deze vis ging vol door de slip en hing zwaar aan de lijn. Er kwam wederom een dikke bak aan, wist ik al. Wat een grillige paar uur was het. Telkens ving ik 2 roofbleien achter elkaar om een periode vervolgens geen actie te krijgen. Maar de nieuwe molen is duidelijk ontmaagd, dacht ik zo. Dat kan ook niet anders, want roofblei doet echt niet voorzichtig. En om op de openingszin van Fresku terug te komen: “Ik ben f*cking gelukkig”, alleen was het bij mij dan wel waar.