Eigenlijk had ik geen plannen om nog te gaan. Maar vismaat Jouke belde me en ik kon niet meer aan de drang weerstaan. We zouden tot 10:00 uur zondag aan het water staan. Het was echter nog steeds de speldaas periode, waardoor alles uit de kast moest om roofblei te vangen. Maar er zijn toch goede voortekenen dat de roofblei wat makkelijker te vangen gaat worden. Het speldaas begint langzaam maar zeker dusdanig groot te worden dat het herkenbare visjes worden. 4 to 6 cm is het meeste spul nu en het speldaas was voornamelijk bij de zandstrandjes op de rivier te vinden. Dat betekent spektakel…
Want daar waar prooivis is te vinden daar jaagt de roofblei. De prooivis wordt richting kant gedirigeerd door een omtrekkende beweging te maken. Lukt het de roofblei om de prooi in positie te krijgen dan gaat ze over tot de aanval. Het is adembenemend om te zien. Let ook even op het wegvluchtende prooivisje op de foto hangend in de lucht. Juist. Een mini roofbleitje. Het lijkt er op dat de roofblei voorziet in haar eigen voedselketen

Maar nu terug naar de vroege morgen van afgelopen zondag. Pas rond 9 uur bleef de eerste vis hangen. Het was mijn vismaat die me meldde dat hij een inspectietik had gevoeld. Met dat ik antwoord wilde geven beukte een roofblei enorm hard op mijn aasje en bleef ook hangen. Direct rikketikten zowel de slip als mijn hart. Ik was er absoluut niet op voorbereid doordat ik even afgeleid was De vis was even niet te houden, maar hield zich daarna opvallend rustig. Ze bleef een beetje dwars in de stroming hangen en ze verroerde verder geen vin. De enige optie was opzij te lopen totdat de vis uit de stroming werd gedrukt. De vis werd geschept, op het matje gelegd en voor de zekerheid werd even het lint erlangs gehouden. Inderdaad weer een ruime 70er. Ik legde mijn meetlint in de tas en probeerde een plekje te lokaliseren waar we samen op de foto konden. Echter vond de vis dat het tijd werd om terug het water in te gaan. De vis zette aan en flipte zo de helling af het water in. Dan maar geen foto. Blijkbaar had de vis geen trek in me. Nu weet ik ook wel dat ik niet moeders mooiste ben, maar ik had niet gedacht dat een roofblei me zo lelijk zou vinden. Hilariteit alom bij mijn vismaat. Die kan je niet tellen, Bas!
Ook goed. Mijn wraak was zoet, want mijn vismaat ving later een vals gehaakte slijm glibber... En dat heeft hij geweten.
Er verstreek weer tijd. Af en toe was er wat activiteit in het water, maar het hield niet over. Jouke wist te melden dat hij rond de brasemvangst ook nog 4 aanbeten gemist had van de roofblei. Dat was tijdens het aanwerpen van de vissen die bij het strandje aan het jagen waren. Ik wisselde uiteindelijk weer terug naar het aasje waar ik wel op had gevangen en na een worp of wat gebeurde het. Ik liet de plug het water in duiken en bij de landing beukte een roofblei er vol op. Geen enkele terughoudendheid. Deze vis vond me dan toch knap genoeg om even met me op de foto te gaan.

Ik vond dat ik voldoende gevangen had en liet het vissen voor wat het was. Ik wilde gewoon meegenieten van de jagende roofblei. Het was vooral ook leerzaam om het weer eens te mogen meemaken. Het was toch al weer van vorig jaar dat ik dit feest gezien had. Terwijl ik lekker onderuit op het droge zat, sloop Jouke rond. Hij kreeg nog meerdere aanbeten, maar niets bleef hangen. Ik denk wel dat ik er achteraf een verklaring voor heb. Bij de plugjes zitten de dreggen altijd aan de onderkant van de plug en aangezien het erg ondiep was, waren de dreggen constant tegen het zand gedrukt.
Ik had mijn strijdplan er al weer voor klaar en dacht vanmorgen vroeg het plan even ten uitvoer te brengen. Echter, viel het plan volledig in duigen. Het water op de rivier was sinds zondag ruim een meter gestegen. Van het speldaas was nergens iets te bekennen en dat betekent dat de roofblei er ook niet was te vinden. Er zat maar één ding op en dat was “ouderwets” op roofblei te gaan vissen vanmorgen. Het plan was om hier hoe dan ook mee te beginnen. De eerste worp werd op de eerste stek gemaakt en direct vloog er een vis op mijn aasje. Ik kon niet goed aflezen hoe lang de vis was. Ik ben namelijk kippig en nachtblind bovendien. Ik heb om de zelfde redenen niet te veel met de vis lopen sjouwen en een foto gemaakt vanaf de onthaakmat. Eigenlijk ook om een beetje reclame voor te maken. Zo'n opvouwbaar ding kost niets en past in elke rugtas.

Na het eerste succes bleef het een tijdje stil. Pas toen ik de plug met een rotgang de stroming uitrukte vloog de volgende 70er er op. Het beest verzette zich heftig en wilde blijkbaar niet op de foto. De enige optie was de staart vast te houden. Ik denk dat je op de foto het gekronkel wel kan zien.

Direct de volgende worp was het weer raak. Direct na de landing van het kunstaas op het water zag ik de lijn met een rotgang opzij vliegen. Als een razende draaide ik de bocht uit de lijn en harkte aan. De vis voelde als een 70er en verzette zich heftig. Maar na het scheppen gaf het meetlint aan dat de vis 69 cm was. Vind ik toch eigenlijk net zo'n mooi getal als 70. Ik weet ook niet waarom ik dat vind. Over gulzig gesproken. De plug van 10 tot 12 cm is helemaal naar binnen gehaald. Het is een mooie voor "raadt het kunstaas". De eerste 3 vissen werden met dit kunstaasje gevangen.

Daarna viel het een tijdje stil. Ik probeerde van alles, maar het leek niet te lukken. Toch gaf de natuur zoals zo vaak weer een aanwijzing. Er kwam een hele kudde sterntjes aanvliegen. De sterntjes vlogen langs de stek en speurden duidelijk naar eten. Echter, vlogen ze voorbij zonder ook maar te aarzelen. Dit betekent volgens mij dat er absoluut geen activiteit onder het wateroppervlak was. Als er nog roofblei zou zitten dan misschien diep, maar onder het oppervlak zeker niet. Ik deed er een asp spinner aan en liet het ding afzinken... Whammmm! Wow! Zo snel had ik ook weer geen resultaat verwacht. Zeker ook omdat ik al eerder wat dieper lopende pluggen had geprobeerd. Ook deze vis vocht weer lekker hard. Even later mocht ik met de vis op de foto.

Niet veel later volgde de hardste aanbeet van allemaal. Het bleek de kleinste roofblei van de dag. De vis was rond de 60 en werd in het water onthaakt. De asp bleef het overigens even goed doen met nog een baars en een snoekbaars. Mr. glasoog (of miss glasoog) mocht ook even op de foto. De vis ziet er altijd dreigend uit met de vampiertanden. Het waren echter wel aanwijzingen om te vertrekken. Ik ben blij met elke bijvangst en zeker met snoekbaars, maar ik had nog niet de mega bak te pakken vanmorgen. Met 3 vissen begin 70 was ik al dik en dik tevreden, maar als ik nog een kans wilde maken gezien de beperkte tijd moest ik naar de volgende stek. En wel direct.
Aangekomen deed ik mijn eerste worp en direct vloog de gehoopte bak hard op mijn plugje. De vis ging er hard vandoor. Vol adrenaline schepte ik de vis. Echter zat de roofblei vreselijk gehaakt en de vis bleef niet rustig op de kant. Ik moest alle haakpunten van de twee dreggen doorknippen om de vis te kunnen onthaken. De vis bleef zich maar verzetten tegen de foto en ik besloot zonder meer de vis terug te zetten. Het duurde allemaal te lang. Ik moet toch maar eens de plastische chirurg gaan raadplegen. Wel apart. De grootste vis is niet op de foto gegaan.
Maar hier zit wel een blije man na te genieten denkend aan het volgende avontuur. En dat is al gepland. Samen ga ik met Vincent nog één keer voor mijn vakantie op pad. Niet zo zeer om te vissen, maar in de hoop roofblei te vinden dat weer bij de strandjes aan het jagen is. We gaan er proberen een film van te maken. Wie weet vinden we ze en valt er wat te genieten. Vincent is overigens ook de maker van de eerste foto van dit verslag. Mochten we ze niet bij de strandjes vinden, dan gaan we ‘gewoon’ vissen.
Ook staat er trouwens nog een vistripje samen met Pieter gepland.