De laatste snoekdag voor het gesloten snoekseizoen. Of eigenlijk was het niet eens een hele dag vissen, want mijn vismaat voor deze dag had om 3 uur een andere afspraak. Hij zou zich verrot laten bijten door honden. Hij is altijd lijdend voorwerp bij de training van honden voor politiewerk. Mogelijk heb je het wel eens gezien. Zo’n kerel die een pak aan heeft waar de hardste hondentanden niet doorheen kunnen bijten. Maar wie garandeert dit? Ik zie het me zelf niet doen: Zo’n pak aan trekken en me voor mijn flater laten bijten. En hij lijkt het overleefd te hebben, want ik kreeg zojuist de foto’s van vandaag. Bert is wat mij betreft weer één van de echte vissers. Hij vist zo lang hij het zich kan herinneren. Prachtige verhalen weet hij ook te vertellen over die periode. En dat is altijd leuk. Zeker als het zoals vandaag was erg taai is. We hebben genoeg actie gezien. Dat wel. Maar blijven hangen of bijten was er niet bij. Werd er wel gebeten, dan werd vaak het kunstaas of de streamer binnen een fractie van een seconde weer losgelaten. Streamer, vraag je? Ja, want Bert is ondertussen overgestapt naar een andere league van het vissen. Bert doet niets anders dan met de vlieghengel vissen.

We konden vandaag tot 2 uur vissen. Het plan daarbij was om eerst langs een aantal van mijn stekken te rijden. Indien er nog tijd over was, zouden we wat stekken van Bert afvissen. We besloten eerst een plek af te vissen waar het stampend vol met witvis ligt deze winter. En zowat elke snoekvisser weet wat dat betekent. Hele horden snoeken belagen deze winterscholen. Wolfpacks noem ik deze groepen met snoeken. Hoe vaak heb ik al niet gezien dat ik met mijn kunstaas de school witvis in beweging breng. Hierop kletst dan een snoek door de vluchtende school. Dit heeft dan een kettingreactie tot gevolg van snoeken die op hun buurt door de school heen rossen. Prachtig gewoon! Op deze stek zal veel duidelijk worden. Doet de snoek het hier niet dan wordt het een taaie dag. We starten met vissen. Bert met een streamer en ik met een buster. En inderdaad zetten we de witvis in beweging. Ook zien we de snoek zo nu en dan reageren. Meerdere keren zelfs. Maar ons kunstaas willen ze niet. Op de tweede stek is het Bert die eindelijk de eerste actie krijgt. Een snoek kletst op zijn streamer, maar helaas is het direct los. Op de terugweg naar de auto gebeurt later exact hetzelfde. Ook nu laat deze snoek de streamer los.

Ondertussen verloopt de tijd en ik heb nog geen enkele actie gezien. Traag jerken, agressief jerken, ver laten uitslaan, hybride. Alles wordt genegeerd. En dat terwijl we op mijn topstekken bezig zijn. Uiteindelijk doe ik er de Dart Master aan. Deze kan je zenuwachtig binnen vissen, maar ook dat helpt niet. Dan besluit ik een flinke haal te geven om vervolgens de jerk stil te laten vallen. Klanggg! Op het moment van stilvallen ligt ineens een snoek in het zicht met mijn jerk in de bek. Ik hark aan en zing Bert toe! De snoek verzet zich behoorlijk, maar moet zich gewonnen geven. Vlak voor onze voeten neemt ze nog een sprint opzij waarbij ze door de plantenresten rost. Toch wel een flinke snoek, zo blijkt. En toch wel heel apart. De eerste keer dat ik flink doorhaal en direct kletst er een snoek op.

Mijn 10 minuten roem blijken ineens aangebroken. Een meter of twintig verder heb ik een losser. Weer geef ik een haal en laat de jerk stilvallen. Weer hangt ineens een snoek in het water met de jerk in de bek. Maar ik hark mis. Dat kan gebeuren. Ik gooi weer in en twee meter van mijn aasje springt de snoek paniekerig uit het water en schiet meters weg. Die zal zich niet meer laten zien, bedenk ik me. Wel een vreemde actie. Er moet een reden zijn voor het gedrag van die snoek. Mijn aasje kon naar mijn mening de reden niet zijn. Snoek wordt juist door plonzen aangetrokken. Ik kan maar één ding bedenken. De snoek is geschrokken van een soortgenoot die kwam kijken. Direct doe ik mijn worp weer en na twee tikken kletst een Jerommeke op mijn jerk. Wat een dikzak. Niet normaal. Ik geloof niet dat het goed is te zien op de foto, maar deze snoek van voorbij de 70 cm was extreem dik. Het stomme beest zwom trouwens zo de kant op! Zie foto hiernaast, terwijl ik haar uit het water probeer te pakken.

Hiernaast is nogmaals de snoek te zien. Met deze snoek is de actie bij mij voorlopig over. Vanaf dit moment krijgt Bert de ene volger na de ander. Veel vissen komen bij zijn streamer kijken, maar blijken dan toch geen zin te hebben. Ik ben de tel kwijt geraakt, maar ik heb heel wat keren “volger” horen noemen. Als ik dan opkeek zag ik een flinke kolk als bewijs van de onwillige snoek. We laten mijn stekken voor wat het is en proberen het op een stek van Bert. Een stadswater. Direct ben ik weer geconcentreerd. Ik weet niet of het daar aan ligt maar eindelijk na zo’n 2 uur tijd vegeteren krijg ik in korte tijd een losser en een misser. De misser kletste vlak voor mijn voeten half uit het water. Van schrik harkte ik aan, maar op het moment dat ik dat deed was de snoek nog zeker een halve meter van mijn aasje. Nodeloos te zeggen dat ik de snoek miste.

Bert is nog steeds bezig met missers, maar geconcentreerd blijft hij doorzwiepen. En weer hoor ik hem roepen. Maar deze keer bleek de snoek te lossen. Hij kletste er vol op en volgens mij was dat de eerste snoek die dit deed. Met dat ik aan kom lopen knalt de snoek weer op zijn streamer. Ongelofelijk als ik de streamer in de bek van de snoek zie. De streamer is zeker 30 cm lang. Niet goed te zien op de foto, maar de snoek was niet veel groter dan 60 cm. Blijkbaar had deze honger. Ze ging er twee keer vol voor.

Doorzetten wordt altijd beloond. Bert heeft dat maar weer eens bewezen. Eindelijk vonden we toch een snoek die er vol voor ging. Onze conclusie voor vandaag was dat de snoek maar moeilijk in beweging was te krijgen en als ze dat dan toch deden, dan was het moeilijk ze tot een aanbeet te verleiden. Jammer genoeg was het tijd voor Bert om te stoppen. De snoek was vandaag bijzaak. We hebben ons vandaag vooral vermaakt met praten en gezelligheid. Een afspraak voor een volgende keer wordt wat mij betreft gemaakt.