Nou ben ik in de gelukkige positie dat ik een kanaal voor de deur heb liggen, en waar de groene vechtjassen ook nog eens te vinden zijn!! Het is voor mij dan ook heel erg makkelijk een hengel uit de schuur te pakken een aasje eraan te hangen en te gaan vissen. Ik vind het dan ook erg fijn om even na mijn werk de kop even leeg te maken op die manier.
Vandaag (25-08-08) was het supper weer, grijze lucht, gitzwart water, en een strominkje. Ik besloot de Salmo perch te gaan gebruiken supperaasje welke volgens mij nog snoek vangt als hij in de koffer zit!! Verder nog wat aasjes meegenomen, maar die komen zoals gebruikelijk niet aan bod en blijven dan weer op zak.
Na een tien minuten met de op een zieke baars gelijkende stuk plastic te hebben gesmeten, en hem af en toe bijna stil te laten hangen zodat hij mooi wiebelt als hij omhoog komt, knalt er een behoorlijke snoek onbeschoft volledig over de Salmo heen. De slip die niet kinderachtig afgesteld was moet toch terein geven en de Rozemeijer moet toestaan dat de hele blank in een ronding komt. Een heerlijk gevoel begin ik te krijgen en de gedachten van een meter beginnen langzaam in mijn hoofd af te spelen. na een aantal runs mag ik haar voor het eerst zien!! een dikke brede rug krijg ik te zien maar een meter gaat ze niet halen.
Buurtbewoners komen kijken de kiewen staan open, de staart hangt naar beneden... en KABOEM!!! bijna volledig uit het water!! En hop daaar gaat ze weer de diepte in.
Dit gaat een keer of twee door en dan zie ik dat ik de lipgrip moet gebruiken want het aasje, compleet verdwenen, zit overdwars in de bek en naar het lijkt kan de hele collectie van Salmo er nog wel bij!!
Op de kant zie ik dat ik de achterste dreggen door moet knippen om schade aan de kieuwbogen te voorkomen. De operatie slaagt en ik kan de voorste dreg er makkelijk uit tikken. Fotootje laten knippen want er was volk zat op dat moment.
De vis was nog vol energie want op het moment dat ze het water zag dook ze der al in en zwom met een paar flinke slagen er vandoor.
Vaak lees je de verhalen over de dikke meters en komen de "kleinere" bijna niet aan bod, maar deze zal ik niet snel vergeten en heeft mij weer eens dat speciale gevoel gegeven.