De koffie staat blauw!! Dit was het berichtje dat via sms werd verzonden naar Sybren, die nog in een aardige slaap verwikkeld was. Het was kwart over negen zondagochtend en Cantor had de koffie klaar. Een leuke visdag was gepland. Voor Cantor een tijdje geleden die er sinds de zomervakantie niet meer aan toe was gekomen. Maar Sybren bleek zich te hebben verslapen en liet dus even op zich wachten. Voor Cantor een mooie gelegenheid voor huis wat aasvisjes binnen te takelen. Maar helaas wilden ze niet bijten. Na een lekkere bak koffie bij Cantor binnen vertrokken beide mannen richting boot welke was afgemeerd op loopafstand.

Al gauw lagen meerdere hengels fier uit de boot en de kunstaasjes dartelden er achteraan. Maar weinig waterplanten konden deze mooie kunstaasjes weerstaan en al gauw werden er de meest gewichtige waterplanten gedrild. Gelukkig bleek er ook nog water te zijn dat iets beter doorvaarbaar was en daar werd iets meer geconcentreerd gevist op…snoek. Na een krap kwartiertje na de eerste aanbeten van bladgroen was het dan zover; Cantor pakte op een mooie plug van Storm, de Raz’rback de eerste echte vis. Na een leuke en energieke dril kwam een mooie snoek langs de boot. Na het meten en de foto werd deze mooie dame van 74 cm voorzichtig teruggeplaatst in het mooie Friese water. De kop is er weer af!!

Daarna voeren we door een bocht een aanschouwden een ware explosie in het water van grote hoeveelheden aasvis en een aantal snoeken dat als torpedo’s door het water heen suisden. Hier zouden we wellicht een knappe kans maken op een volgend exemplaar. Maar alles behalve dat. Wederom veel spinazie een sla aan de haak, maar geen snoek. Waar je ook keek, overal zag je leven in het water. Na de bebouwing voorbij te zijn gevaren duurde het niet lang meer of er knalde weer een snoek op het kunstaas van Cantor, of liever gezegd het kunstaas van Sybren. Want Cantor had een echte Sybrenbait aan de lijn hangen. Ook deze vis werd met zorg teruggezet en meette 72 cm. Dit beloofde een hoop leuks voor de dag die nog pril was. Hierna was Sybren aan de beurt. Een ontzettend wilde snoek greep zijn kunstaas en spartelde door het water. Deze snoek werd helaas net bij de boot iets te wild en wist zichzelf te onthaken. Maar deze is zo dicht bij de boot geweest….hij telt gewoon mee.

Na een lekkere bak koffie tijdens het kille weer werd op de terugreis, tussen de bebouwing, een J11 van Rapala onderschept door een leuke snoek. Nu vonden we het niet meer nodig om te meten want het geoefende ook van een pro-sportvisser kan zo wel zien wat de excacte maat is van een vis. In dit geval was de vis 66,4 cm. Een mooi formaat haring. Hierna werd het een geruime tijd stil. We trolden de buitenzijde van het dorp af tussen de weilanden door. Hier kwamen we ook langs de plek waar Sybren zijn monstersnoek van 114 ving. Maar lange tijd bleef het stil. Uiteindelijk besloten we om te keren en weer binnen het dorp te gaan vissen. Maar op de plek waar Cantor met een groot stuk rubber ongeïnteresseerd aan het tjoepen was tijdens het trollen, botsten een groot gevaarte tegen dit stuk rubber en zette haar tanden erin. Jammer genoeg werd deze niet gehaakt. Wel ging het om een flinke vis. Gespeculeerd werd dat dit de 114 van vorig jaar moest zijn geweest. De diepte van de snijwonden in het rubber is de enige herinnering voor Cantor aan ‘wat had kunnen zijn’.

Door het dorp heen werd nu weinig aktie ondervonden en hierop voer de schipper Sybren weer aan de andere kant het dorp uit de wijde wereld in. Hier was het weer raak. Op de home made Creator (Singing Lures) wist Cantor weer een vis te haken en Sybren was de wanhoop haast nabij. Hij kon maar niet begrijpen dat de vissen hier in Wirdum konden weten dat Sybren vorige week in Zweden al 17 snoeken heeft kunnen vangen. Maar vissen zijn slim…die voelen dat soort dingen aan. Ze zijn erg gevoelig hiervoor…

Na de foto en de fictieve meting werd dit prachtvisje weer te water gelaten. Cantor besloot verder te vissen met zijn eigenbouw. Daar had hij tenslotte de eerste helft van de dag niet mee gevist. En dit bleek een goed besluit te zijn geweest. Vrij snel lag de volgende snoek te spartelen en te taildancen in het water. Ditmaal op de Slaughter. Op dit moment leek het alsof alleen voor Cantor alle snoeken los waren. En Cantor wilde ook op intieme wijze zijn geluk delen met de gevangen snoek. Liefde is een groot woord, maar tijdens de tongzoen speurde Sybren toch enige romantische liefde tussen beide.

Op zich gunde Cantor Sybren natuurlijk ook een mooie vangst, maar omdat er geen meters in de buurt waren ving Sybren dus nog steeds geen snoek. Wel mocht Sybren, zo solidair is Cantor dan toch wel weer, met een snoekje op de foto die Cantor ving. De vijfde van de dag. Een harinkje was gulzig genoeg om toe te happen in de Slaughter en daarmee was die ook het record minivis van de dag.

Inmiddels had de regen ook haar intrede gedaan en in combinatie met de lage temperatuur een koud briesje was het een stuk minder aangenaam dan dat het in de vroege ochtend was. Een nieuwe aanbeet werd wederom verzilverd op een Singing Lures en hierna was het tijd voor de middagpauze. Sybren had zin in een eitje en zodoende gingen beide voor een lekker warm gebakken eitje met ham en een halve liter amstel even bij Cantor naar binnen.

Na dit welkome tussendoortje rond drie uur kozen beide weer het ruime sop in de hoop was visjes te verrassen. Maar dit bleek erg moeilijk te zijn en gaandeweg daalde het niveau naar een dieptepunt. Sybren zijn nieuwe hengel (uit Zweden) moest even geteste worden door Cantor en al gauw vlogen de jerkbaits niet alleen horizontaal over het water, maar later ook vertikaal. De één vloog nog hoger de lucht in dan de ander. En het bleef maar de vraag waar ze terecht zouden komen. In het water…of in de boot…of op je kop??

Toen ging de telefoon van Sybren (voor de elfde keer die dag…populaire jongen hoor). Rix hing aan de telefoon en het warmtepak van Sybren werd even vanuit Nijverdal terug gehangen op de kapstok bij Sybren thuis in Wirdum. Dus we konden verwachten dat binnen een kwartier nog meer visser zouden arriveren. Opeens is het Cantor die weer iets heeft gehaakt. Het is bijna een meter lang en het weegt ongeveer 120 pond. Tering…de dril duurde niet lang, want de lijn brak omdat hij zo nodig de lijn strak wilde houden. Een (beeh) schaap gaat er met Cantor zijn kunstaas vandoor. En de hilariteit spat ervan af. We lagen beide al helemaal slap van het lachen, maar toen brak het moment aan dat Cantor ook nog achter een kudde schapen ging rennen om zijn kunstaas te redden. Na een kwartier kon Cantor het uitgeputte schaap bedwingen en ‘m onthaken. Inmiddels waren de vrienden uit Twente ook gearriveerde en konden dit idiote gebeuren aanschouwen. Een eerste ontmoeting met Friesland….Hierna nog even doorgevist van de kant af maar niets gevangen verder. Al met al een aardige dag met onverwachte elementen. In totaal zeven snoeken te pakken gehad is wel weer een leuke binnenkomer na een lange tijd niet gevist te hebben.

Cantor